ناآرامی‌های گرجستان؛ جایی که «نسل زد» جلودار اعتراضات علیه لایحه جنجالی دولت است

مخالفان این لایحه را «قانون روسی» نامیده‌اند و آن را با قوانینی که کرملین در دهه گذشته برای سرکوب مخالفان خود استفاده کرده است مقایسه می‌کنند.  در مقابل حزب حاکم «رویای گرجستان» می‌گوید که برای ترویج شفافیت، حفظ حاکمیت کشور و مبارزه با «ارزش‌های شبه‌لیبرالی» که توسط خارجی‌ها ترویج می‌شود این قانون لازم است.

اتحادیه اروپا می‌گوید تصویب این لایحه مانعی برای پیوستن گرجستان به اتحادیه خواهد بود، ولو آن‌که در ماه دسامبر به گرجستان وضعیت «نامزدی» برای عضویت در اتحادیه اروپا اعطا شده باشد.

چشم‌انداز عضویت در اتحادیه اروپا به طور گسترده‌ای در گرجستان محبوب است و حزب حاکم علیرغم لفاظی‌های اخیر ضدغربی، خواهان پیوستن این کشور به اتحادیه اروپا و ناتو بوده است. با این حال برای بسیاری از معترضان جوان، نزاع اخیر نشان‌دهنده یک انتخاب جدی بر سر ادغام گرجستان با اروپا یا بازسازی روابط قدیمی با روسیه است.

لالیکو، یک دانشجوی سال اول علوم کامپیوتر که روز دوشنبه به اعتصاب‌ها پیوسته است، می‌گوید که مخالفت با این قانون ضروری است چرا که «به ما این امکان را می‌دهد تا آینده اروپایی‌ای را که می‌خواهیم و لیاقتش را داریم، داشته باشیم.»

ایراکلی، یک دانشجوی ۲۰ ساله گرجی، در خارج از محوطه اصلی دانشگاه دولتی تفلیس یعنی جایی که صدها دانشجو این هفته کلاس‌های خود را ترک کردند می‌گوید: «هر رویدادی که در تاریخ ما، در تاریخ گرجستان، مهم بوده است به دست جوانان انجام شده است.»

برخلاف گرجی‌های مسن‌تر، که برخی از آنها حس نوستالژی اتحاد جماهیر شوروی را حفظ کرده‌اند، گرجستانی‌های جوان پیوندهای احساسی کمتری با روسیه دارند.

آن‌ها در دوره‌ای بزرگ شده‌اند که روسیه رژیم ویزای سختگیرانه‌ای را بر آن‌ها تحمیل کرده است. تعداد نسبتا کمی از گرجستانی‌ها برای سفر به کشور همسایه شمالی خود رفته‌اند و تعداد کمتری می‌توانند به زبان روسی صحبت کنند.

در سوی مقابل بسیاری از آن‌ها به خوبی انگلیسی صحبت می‌کنند و برخی به لطف رژیم بدون ویزا برای گرجی‌ها به داخل اتحادیه اروپا سفر کرده‌اند. امری که باعث شده آنها تمایل بیشتری به دیدن آینده کشورشان با اروپا داشته باشند.

زوراب جاپاریدزه رهبر ۴۸ ساله حزب «گیرچی»، یک حزب آزادی‌خواه طرفدار اتحادیه اروپا که پیروانی عمدتاً جوان دارد و از اعتراضات حمایت می‌کند، در این باره می‌گوید بحران کنونی گرجستان منعکس کننده برخورد نسل‌هاست.

او اضافه می‌کند: «ما با یک تعارض نسلی مواجهیم که در آن نسل جوان مایل‌تر و مشتاق‌تر و آماده مبارزه برای آزادی خود است، در حالی که نسل قدیمی نوعی نوستالژی برای دوران شوروی را دارد.»