شهری که نه سواره در آن ایمن است، نه پیاده!
دو نفر از شهروندان تهرانی که هر روز از خانواده های خود به قصد رفتن به محل کار یا دانشگاه و مدرسه یا هر مقصد دیگری از خانه خارج می شوند، هرگز به خانه های خود باز نمی گردند. تهران، کلان شهری است که گویی همه آمارهای آن باید کلان باشد، حتی کشته های ترافیکی اش!
تهران، اَبَرشهری است که روزانه ٢ نفر در جریان تصادفات رانندگی آن جان خود را از دست می دهند که یکی از این دو نفر عابر پیاده است.
تهران، شهری است که نه سواره در آن امنیت دارد و جانش ایمن است، نه پیاده؛ و نه پیاده ها قواعد و ضوابط عبور و مرور را رعایت می کنند و حتی مراقب جان خود هستند، نه سواره ها به قوانین و مقررات ترافیکی توجهی می کنند و جان پیاده ها برایشان ارزشی دارد.
شهری که ارزش ها در آن، آنقدر بی ارزش شده اند که جان انسان ها به یکی از کم ارزش ترین کالاهای این شهر درندشت تبدیل شده است تا جایی که ساکنان آن نه تنها به دیگران رحم نمی کنند، بلکه به خودشان نیز رحم نمی کنند.
بر اساس آمار اخیر رئیس شورای عالی کشور، «شهر تهران با ٦٢٩ کشته، بیشترین آمار تلفات ترافیکی را داشته است» که بر اساس این آمار، کشته های ترافیکی تهران به تنهایی بیشتر از آمار کشته های ۳ شهر بعد از آن یعنی مشهد، اصفهان و شیراز است.
به عبارتی، هر هفته ۱۲ نفر در جریان حوادث ترافیکی تهران، جان خود را از دست می دهند که نیمی از آنها را عابران پیاده تشکیل می دهند و متاسفانه این آمار به اینجا ختم نمی شود.
این آمار اسفبار، قبل از آنکه تاسف آور باشد، دلهره آور است و این دلهره وقتی دوچندان می شود که بدانیم ۲۰ برابر این کشته ها یعنی بالغ بر ۱۲۶۰۰ نفر در جریان حوادث رانندگی مجروح و مصدوم می شوند که ۲۰ درصد از این تعداد یعنی بیش از ۲۵۰۰ نفر از این تعداد، قطع نخاع شده یا اندام های خود را از دست می دهند و به عبارتی، برای همه عمر مجبورند خانه نشین شده یا روی ویلچر بنشینند.
این آمار گویای این واقعیت است که نه تنها خودمان به خودمان رحم نمی کنیم، بلکه مسئولان مربوطه نیز که وظیفه شان این است که شهر را ایمن کنند و به فکر جان مردمی باشند که از آنها عوارض می گیرند، همه همت خود را معطوف به این کرده اند که برای ورود و خروج آنها از محدوده طرح ترافیک، محدوده زوج، محدوده فرد، محدوده کاهش و محدوده چه و چه، عوارض دوبله و سوبله بگیرند و گویی تنها مسئولیتشان، استخراج راهکارهای پول در آوردن از طرح ترافیک است و بس!
کوتاه سخن آنکه، وقت آن رسیده که مسئولان ترافیکی تهران به جای خوابیدن زیر نسیم هوای سالم این روزهای تهران و افتخار کردن به رکوردهای هوای پاک، با رکورد اسفناک شهروندانی که هر روز در کف خیابان های تهران کشته، معلول، مصدوم و مجروح می شوند، به خود آمده و قدری از انرژی، توان، وقت و هزینه ای را که صرف طرح ترافیک می کنند، در جهت ایمن سازی معابر نا ایمن تهران صرف کنند.
*کارشناس برنامه ریزی شهری
منبع: خبرآنلاین
1981
