کوه لباس های فروش نرفته دنیا در بیابانی در شیلی/ عکس

بر اساس گزارشی از خبرگزاری فرانس پرس، این توده ی عظیم لباس از پوشاک تولیدی چین و بنگلادش تشکیل شده که در فروشگاه های آمریکا، اروپا و آسیا به فروش می روند. لباس هایی که خریداری نمی شوند را به بندر ایکوئیک شیلی منتقل می کنند تا در کشورهای آمریکای لاتین به فروش گذاشته شوند.

هر ساله نزدیک به ۵۹ هزار تُن لباس از این بندر سردر می آورد. از این میزان، دست کم ۳۹ هزار تُن به محل دفن زباله ها در این بیابان منتقل می شود.

الکس کارنو، کارمند سابق بخش واردات بندر ایکوئیک می گوید این لباس ها از سرتاسر دنیا به آنجا می رسد. او در ادامه گفت که وقتی محموله های لباس در امریکای لاتین هم به فروش نروند، بیشتر لباس ها بعداً به دور انداخته می شوند.

لباس های که برای دور انداخته شدن به این بیایان منتقل شدند حالا یک بخش کامل از منظقه ای در بیابان آتاکاما در شیلی را پوشانده اند.

فرانکلین زپدا، مؤسس اکوفیبرا، شرکتی که سعی دارد با ساخت صفحات عایق از لباس های دور انداخته شده از آن ها استفاده کند، می گوید: «مشکل اینجا است که لباس ها زیست تجزیه پذیر نیستند و ترکیبات شیمیایی در خود دارند، به همین دلیل در زباله دان های شهری دفن شان نمی کنند.»

زپدا که شرکت او از سال ۲۰۱۸ از ضایعات پارچه ای برای ساخت عایق های حرارتی و آکوستیک در ساختمان ها استفاده می کند، می گوید می خواهد دیگر نه مشکل، بلکه راه حل باشد.

فست فشن، با وجود مقرون به صرفه بودن، برای محیط زیست بسیار مضر است.

به گفته ی سازمان ملل، صنعت فست فشن سهمی ۸ تا ۱۰ درصدی از انتشار کربن در دنیا دارد. در سال ۲۰۱۸ معلوم شد صنعت فست فشن در مجموع بیش از صنایع هوانوردی و کشتیرانی انرژی مصرف می کند. بر اساس ارزیابی های محققان، در هر ثانیه در دنیا چیزی معادل یک کامیون زباله، لباس آتش زده و به یک محل دفن زباله منتقل می شود.

به نظر هم نمی رسد که میزان خرید لباس توسط مصرف کنندگان در قرن ۲۱ با کاهش رو به رو بوده باشد. بر اساس آمار منتشر شده از سوی بنیاد الن مک آرتور، اندیشکده ای در انگلیس و یک مؤسسه خیریه، ظرف ۱۵ سال، از ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۹، میزان تولید پوشاک ۲ برابر افزایش داشت. بر اساس ارزیابی های مؤسسه بین المللی مشاوره مکنزی، در سال ۲۰۱۴ هر مصرف کننده ۶۰ درصد بیشتر از آنچه در سال ۲۰۰۰ وجود داشت، لباس خریداری کرد.