موزه‌ای که برای دیدنش باید به یک وزارتخانه رفت

موزه هنرهای ملی مخصوص هنرهایی است که در سطح کشور ساخته می شده اند نه فقط در یک استان و یا منطقه خاص. این موزه داخل وزارتخانه فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده و دور از دسترس است.

موزه هنرهای ملی از دید خیلی‌ها پنهان مانده است چون در داخل ساختمان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی در میدان بهارستان قرار دارد. باید برای رفتن به این موزه وارد ساختمان وزارت ارشاد شد و از گیت ورودی پرسید که موزه کجاست. موزه‌ای که قبلاً حوضخانه باغ نگارستان بوده است.

باغ نگارستان در زمان قاجار آنقدر بزرگ بوده که تا خیابان هدایت فعلی هم می آمده است. اما از آن زمان به بعد هر روز از دامنه وسیع این باغ کم شد و حوضخانه باغ که در بهارستان بود اکنون تک و تنها در بین ساختمان‌های میدان بهارستان افتاده است. مرحوم حسین طاهرزاده بهزاد که از هنرمندان نقاش و طراح نقشه قالی و مینیاتور بود حوضخانه باغ را در سال ۱۳۰۹ به موزه تبدیل کرد. تا نیم قرن پیش حوض دایره شکل بزرگی از سنگ مرمر میان ستون‌ها قرار داشت ولی وقتی قرار شد که این ساختمان موزه شود، آن حوض را هم پر کردند و دورش را آثاری از هنرهای ملی ایران قرار دادند.

در زمان کمال‌الملک این مکان هم کارگاه‌های هنری بود، هم گالری و هم فروشگاه آثار هنری. این موزه یکی از موزه‌هایی است که هنرمندان آثارشان را هنوز که هنوز است می‌توانند به آن اهدا کنند تا شاهد نمایشش باشند.

موزه هنرهای ملی گچ بری های نفیسی دارد که به شکوه موزه اضافه کرده است گچ‌بری هایی که حداقل ۱۲ سالی است تمیز نشده‌اند و از سفیدی رو به سیاهی می‌روند. در این موزه نه تنها سقف بلکه درهای به کار رفته برای آن نیز همه از هنر ایرانی الهام گرفته شده است درهای چوبی نقش گرفته و سقف گچ بری شده همه و همه نشان می‌دهد که اینجا خانه هنرمندان است.

در این ساختمان تاریخی اما کوچک همه هنرهای ملی ایران جا گرفته‌اند مانند منبت کاری، مجسمه سازی، معرق روی چوب، کاشی کاری و کلی هنر دیگر که دیدن هر کدام از آنها یاد آور این جمله است که هنر نزد ایرانیان است و بس.

در هر کجای موزه می‌توان تابلوی نقاشی بهترین اساتید نقاش را یافت و یا دید که میز و صندلی‌های خاتم کاری شده کار اصفهانی‌ها خودنمایی می‌کنند. در گوشه و کنار می‌توان تصاویری از نقش فرش را مشاهده کرد که حالا هر کدام از آنها اثری میراثی شده‌اند که به خاطر هنر به کار رفته در آن فاخر هستند.

گردش در موزه هنر اساتیدی مانند کمال‌الملک، بهزاد، هادی تجویدی و خیلی دیگر از هنرمندانی را معرفی می‌کند که اکنون در قید حیات نیستند اما هنرشان ادامه دارد.

در این موزه می‌شود دو ساعتی زمان گذاشت و از مجسمه نی زن دوره گرد بنام حاج مقبل که استاد ابوالحسن خان صدیقی از شاگردان کمال‌الملک آن را ساخته است دیدن کرد. این مجسمه زیبا در سال ١٣١۵ از گچ ساخته شد.

تابلوهای استاد هادی تجویدی هم در این موزه خیره کننده است. در این موزه تابلویی هست که اگر نگاهش کنید فکر می‌کنید خیلی سال قبل کشیده شده در صورتی که هادی خان تجویدی مینیاتوریست روی آن هنری به نام کهنه کاری انجام داده بنابراین هر کسی که آن را نگاه می‌کند تصور می‌کند که تابلو عمری ۲۰۰ ساله دارد در صورتی که حتی ترک‌های روی کاغذ آن هم نقاشی شده است.

میزهای معرق کاری شده با چندین کاربری، میزهای خاتم کاری شده با قفل‌های عجیب و غریب، تابلوهای نقاشی که شبیه به عکس هستند از استادان برجسته نقاشی و کلی آثار مینیاتوری که تنها دراین موزه می‌توان آنها را پیدا کرد، رو به روی بازدیدکنندگان قرار گرفته است.

دستاورهای هنری اساتید در همه رشته‌های هنری مثل احمد امامی در هنر منبت و مشبک، استاد حسین کاشی تراش و معمارزاده در سفالگری، در این موزه نگهداری می‌شود.

منبع: مهر

1980