علی بهزاد، روزنامه‌نگار پیشکسوت بر اثر کرونا درگذشت

رضا قوی‌فکر، روزنامه‌نگار باسابقه و دبیر انجمن پیشکسوتان مطبوعات ضمن تایید خبر درگذشت علی بهزاد از روزنامه نگاران پیشکسوت به شفقنا رسانه می گوید: علی بهزاد جزو از اولین افرادی بودند که به ویروس کرونا مبتلا شد و حدود ۴۵ روز در بیمارستان طالقانی تهران بستری بود.

او می گوید: حال مرحوم بهزاد روبه بهبودی بود ولی به دلیل تخریب شدید ریه شب گذشته در بیمارستان فوت کردند.

قوی فکر در متنی که برای شفقنا رسانه فرستاد ضمن ابزار ناراحتی خود برای از دست دادن رفیق و همکارش نوشت: «علی جانمان رفت. بد جوری هم رفت. دل همه ی ما را سوزاند و رفت. علی هرگز بد قول نبود ولی این بار بد قولی کرد. خودش دیروز صبح به من قول داد که باز می گردد و باز همان عمو سبیلوی فرزندانمان ‌می شود که علی عاشق همه شان بود. علی رفت و‌ جگرمان را آتش زد. او‌ که قرار بود چند روز پیش ترخیص شود اما نتوانست ضعف ناشی از این‌ کرونای لعنتی را دوام بیاورد. لحظاتی پیش با مهدی پسرش حرف زدم تسلایش دادم ‌ولی مگر می شود ارام بود؟ گفت: «عمو بابا دیشب ساعت ۳۰ /۱۱تمام شد، رفت و دلمان را سوزاند. مهدی الان داشت علی بهزاد، رفیق شفیق قدیمی همه ی ما را به گورستان می برد. الهی بمیرم‌که هیچکس نمی تواند به دلیل این شرایط بحرانی همراهش باشد. هرچه کردم که همراهش شوم مانع شد. دردا و دریغا».

به گزارش شفقنا رسانه ، علی بهزاد، روزنامه نگار پیشکسوتی بود که از ۲۰ مهر ۵۶ به واسطه یک دوست به روزنامه کیهان معرفی شد و تا سال ۷۴ در آنجا فعالیت روزنامه نگاری اش را ادامه داد. او اگرچه روزنامه خوانی را با خواندن تفسیرهای سیاسی شروع کرد با این حال هیچگاه در روزنامه به دنبال سیاست نرفت و حتی پیشنهاد دبیری سرویس سیاسی کیهان را نپذیرفت و در صفحه فرهنگی فعالیت کرد. او تا سال ۵۹ تیتر یک روزنامه ها را انتخاب می کرد و درباره آن ها طنز می نوشت.

بهزاد بزگترین رخداد حرفه ای زندگی اش را شاگردی در کنار فریدون صدیقی، استاد و روزنامه نگار پیشکسوت می دانست و می گفت که «باور دارم آنچه می دانم فریدون صدیقی به من آموخته است. او قلم سحرآمیزی دارد و با افتخار می گویم داستان نویسی ام را به پیروی از قلم او می نوشتم».

این پیشکسوت روزنامه نگاری سال ۷۱ در هفته نامه «حوادث» به مدت یک سال نویسندگی و گزارشگری صفحه «روشنی های زندگی» را بر عهده داشت که کارش نگارش داستان زندگی جانبازان بالای ۷۰ درصد بود و این دوره را به عنوان زکات دوره روزنامه نگاری اش می دانست.

بهزاد بعد از بیرون آمدن از روزنامه کیهان در سال ۷۴ به مدت سه سال مشاور رئیس دانشگاه علم و صنعت شد و فصلنامه «علم و صنعت» را راه اندازی کرد. او همچین سابقه مدیر تحریریه روزنامه «آزاد» و «ایران ویچ» را در کارنامه خود داشت.

بهزاد که علاوه بر سابقه روزنامه نگاری، فعالیت در حوزه روابط عمومی را هم در کارنامه خود داشت از سال ۶۹ تا ۷۴ به صورت پاره وقت بدون دریافت حق الزحمه با یک واحد صنعتی همکاری می کرد و مسئول روابط عمومی آنجا بود. بهزاد همچنین به مدت ۲۰ سال مدیر روابط عمومی صنایع غذایی «بهروز» بود و به مدت چند سال به عنوان مشاور عالی انجمن صنایع غذایی ایران فعالیت کرد.

علاوه بر آن بهزاد کتاب های «پیشگامان صنعت غذا» و «صد سال عشق» را تالیف کرده بود و ویرایش کتاب های «دوست من سلام» و «همیشه برخاستن» از کارهای اوست که نخستین کتاب در زمینه ی کارآفرینی خانوادگی به شمار می آید.