ابتهاج حذف شدنی نیست؛ شعرهایش را به کتاب‌های فارسی برگردانید
هوشنگ ابتهاج از این جهان رخت بربست. همان‌طور که چندی پیش از خاک ایران رخت بربسته بود و پیش‌تر هم از کتاب‌های درسی.
شاعر و غزل‌سرایی که می‌توانست ساده‌ترین کلمات را با چینشی زیبا به تصویری خیال‌گونه درآورد. وقتی که این چنین اشعارش ذهن را به تصویرسازی دعوت می‌کرد.
ساختار مغزی کودکان نیازمند همین مدل خیال‌پردازی است. خیال‌پردازی‌ای که به کودک کمک می‌کند تا خلاقیت، کنجکاوی و حافظه خود را تقویت کند. چیزی که در بسیاری از اشعار سایه وجود دارند. شاید بگویند اشعار ابتهاج بیش از حد غمگین بودند که بخواهند برای کتاب‌های دبستان مناسب باشند اما حس غم نیز یکی از مهمترین هیجاناتی است که بایستی توسط کودک شناخته شود و چه بهتر که شناخت حسی از طریق شعر برای کودکان کامل شود. از سوی دیگر دوره دبستان فرصت بسیار خوبی‌ست تا کودکان ما بتوانند با اشعار ایرانی آشنا شوند و چه بهتر که این کار را با شعرهای معاصر شروع کنند. از بزرگان شعر معاصر هم که بخواهیم بگوییم نمی‌توانیم هوشنگ ابتهاج را از قلم بیاندازیم.
اما در تمام دوره دبستان که بگردیم فقط یک شعر از ابتهاج پیدا می‌کنیم. در کتاب فارسی پنجم دبستان و آن هم سرود آزادی‌ست که از مشهورترین اشعار ابتهاج است. اما طبق خواسته‌ی کتاب فارسی، بچه‌ها مجبورند این شعر را حفظ کنند. کاری که باعث ایجاد علاقه و اشتیاق به شعر نمی‌شود و بیشتر فضایی سخت و چارچوب‌وار می‌سازد که ممکن است بسیاری از بچه‌ها را از حال و هوای سبک‌بالی در شعر و ادبیات دور کند.
