چرا برای صدا و سیما، مردم هیچ هستند؟
صدا و سیما برای درگیری دو نفر داخل اتوبوس، گزارش ها می رود اما بی آبی شهرکرد و همدان را نمی بیند/ در همدان آب معدنی ۳۵ و نوشابه ۵۵ هزارتومان شده
شهرکرد ۹ روز آب نداشت اما ظاهرا اهمیت این موضوع از آن درگیری داخل اتوبوس کمتر است و همدان دو هفته است آب ندارد.
الان در همدان آب معدنی هم نیست و اگر باشد، هر بطری ۳۵هزار تومان است. خیلی از مردم دنبال نوشابه می‌گردند تا از این طریق رفع عطش کنند اما هر بطری نوشابه هم به قیمت ۵۵هزار تومان رسیده‌است.
ما همان صداوسیمای هک سیستم سوخت و اعتراضات اصفهانیم؛ ان‌شاءالله اگر خدا بخواهد. طبیعتا فشارها زیاد است اما اصلا ما نیامده‌ایم یک صداوسیمای بی‌فشار را تحویل بگیریم. تمام نهادها به صداوسیما نیاز دارند و فکر می‌کنند تمام نیازهایشان از صداوسیما باید تامین شود. ما زمانی برای پلاسکو و دیروز برای متروپل آبادان سرویس خبرمان را فرستادیم. تذکر و خواهش و گاهی دستور هم گرفتیم که بس است چقدر از این حادثه می‌گویید. ما خودمان را بی‌مسئولیت فرض نمی‌کنیم. انعکاس اعتراضات هم ریزه‌کاری‌هایی دارد.
مردم باید اعتراضات خود را روی آنتن ببینند نه کف خیابان. زیرا در این صورت دیگر از کنترل خارج می‌شود. وظیفه ما به‌عنوان رسانه این است که اجازه دهیم گره‌های ذهنی روی آنتن گفته شود. ما یک اعتراض خیابانی منسجم و منظم را در قالب تجمع کشاورزان اصفهان داشتیم که پوشش دادیم اما اعتراضات کف‌خیابانی که اموال مردم را خراب کرده و مردم را به جان هم می‌اندازند، چطور باید پوشش دهیم؟ در هر انعکاس اعتراضی باید به حواشی‌اش توجه شود، در عین حال هم قبل از اینکه به اعتراض کف خیابان تبدیل شود به آن توجه کنیم.» این بخشی از صحبت‌های پیمان جبلی، رئیس جدید سازمان صداوسیما است که در سوم خردادماه امسال، در جمع دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف بیان کرد.
آتشی که به خاکستر نشست
در واقع بسیار ملال‌آور و مأیوس‌کننده است که به گوینده چنین سخنانی یا به سازمان تحت امرش نقدهایی بکنیم و راهکارهایی نشان دهیم که طبق آن بتوان اعتماد از دست رفته به صداوسیما، خصوصا در بخش خبر را بازگرداند. این ملال و یأس از آن رو نیست که وقتی رئیس صدا و سیما حرف می‌زند، حس کنیم تفکر مدیران این سازمان با واقعیت امر فاصله‌ای نجومی دارد. صحبت‌های جبلی نشان میدهد که آنها حداقل سرفصل موضوعات را فهمیده‌اند و علت بعضی شکاف‌ها بین باور مردم و رسانه ملی را خوب می‌دانند اما آیا آنچه که در واقعیت می‌بینیم، مطابق همین سخنان شورانگیز و آگاهانه نسبت به رسالت خبررسانی است؟
آیا کسی حتی یک درصد احتمال این را میدهد که رئیس صداوسیما و سایر مدیران سازمان، نسبت به لزوم پوشش بحران بی‌آبی در شهرکرد و همدان آگاه نباشند؟ یعنی حتی اگر یک کلمه هم در این‌باره نگفته‌اند، به دلیل آن بوده که نمی‌دانستند باید لااقل یک کلمه در این‌باره بگویند؟
نوشابه در همدان ۵۵ هزار تومان!
حرف‌های جبلی در دانشگاه صنعتی‌شریف نشان می‌داد که او این بدیهیات را می‌داند اما نتیجه کارش با نتیجه کار کسی که اولین صفحه از کتاب‌های علوم ارتباطات را نخوانده و یک روز هم در رسانه کار نکرده، چه تفاوتی دارد؟ این چه سندروم ویرانگری است که به جان رسانه ملی افتاده و مدیران می‌آیند و می‌روند اما اثری از بهبود آن مشاهده نمی‌شود؟ مدیری که متعلق به جریانی دیگر در خود سازمان صداوسیماست و به نوعی اپوزیسیون یا لااقل آلترناتیو مدیر قبلی محسوب می‌شد، چرا وقتی سر کار آمد به‌رغم شوق اولیه‌ای که در فضا به وجود آورد و عملیاتی کردن چند مورد که خودش هم از آنها به‌عنوان علامتی از پیچیدن بوی تغییر در سازمان یاد می‌کرد، حالا در عملکرد هیچ تفاوتی با مدیران قبلی ندارد؟ مگر چند وقت از روی‌کار آمدن او گذشته که به این سرعت وضعیت بخش خبر سازمان چنین شد؟ تنها مدیر صداوسیمای ایران چه قبل از انقلاب و چه بعد از آن که از حرفه خبرنگاری به این جایگاه رسیده چرا در بخش خبر این‌طور رفتار می‌کند؟ چرا آنتن رسانه‌ملی به راحتی بولتن بخش‌های تندروی بعضی از نهادها می‌شود یا به مثابه روابط‌عمومی بعضی از ارگان‌ها کار می‌کند، اما در این میان مردم برایش هیچ هستند؟ ظاهرا صداوسیما به تمامی نهادها و ارگان‌ها وابستگی و نیاز دارد اما از مردم احساس بی‌نیازی می‌کند.
آیا این انتخاب مدیران سازمان از مدت‌ها پیش به این سو بوده است که بین مردم و بخشی از آن نهادها و ارگان‌ها، طرف گروه دوم باشند؟ در این صورت فلسفه وجودی رسانه‌ملی زیر سوال می‌رود. آیا فشارها روی صداوسیما به قدری زیاد است که اگر مدیرانش راهکارهای بهبود اوضاع خبر و جلب اعتماد مردم را هم بدانند، قادر به انجامش نیستند؟ فشار هست اما نه بیشتر از مقدار طبیعی و نرمالی که در بهترین و کم‌فشارترین محیط‌های سیاسی دنیا هست و این قضیه همیشگی و همه‌جایی و طبیعی، در اینجا با برجسته‌نمایی، توجیهی برای ضعف‌ها و ناراستی‌های صداوسیما شده است.
کدام سنگ پیش پای لنگ
از آنجا که مطالعات درمورد میزان اعتماد مردم به رسانه ملی یا کافی نیست یا اطلاعات آنها به شکل عمومی منتشر نمی‌شود، راهی برای تحلیل رسمی این موضوع جز مراجعه به نمونه‌های کلان و دقیق خارج از کشور و تلاش برای مطابقت‌سازی از آنها با وضعیت ایران باقی نمی‌ماند. اینکه ببینیم چرا در آن کشورها مردم به رسانه‌ها بی‌اعتماد شده‌اند و دلایلش را با دلایل بی‌اعتمادی مردم به رسانه ملی مطابقت بدهیم، یا اینکه افق‌های روشن برای اعتمادسازی بین مردم و رسانه‌ها در آن‌سوی آب‌ها چه هستند و آیا این روش‌ها در ایران هم قابل اجرا هستند، تنها راه رسمی و البته علمی پیش‌روی ما برای بررسی موضوع است.
این عادت و خصلت بی شرف هاست
خیلی چیزهارو نمی بینند
خیلی چیزهارو نمی شنوند
سانسور خیر خفقان
چه ربطی داشت مغرض دوقطبی ساز؟
اولی جنجال سازی درست کردن امثال تو و دومی یک مشکلی هست که باید بدون جنجال برطرف شود که دارند خط لوله ها را می سازند و گزارش هم داده اند
.اگر دقت داشتید شهریور 1400این خط لوله ای که میفرمایید قرار بود ساخته بشه.امثال شماها ،ماست مال خوبی میشید.شایدم معجزات ساندیسه.الله اعلم.
اخه اون نون توشه برا بیشرفا
این صدا و سیمای حکومت است نه ملت
مدیر نداره که ، نوکرشان را گذاشتند گفتند فقط اینها گزارش شود بقیه اش هم بهش فکر نکن است.
مسئولین صدا و سیما خودشان هم به این امر واقف شده‌اند که نبودشان مفیدتر از بودنشان برای مردم است!!!!ولی به روی خودشان نمی اورند
صدا وسیمای آخوندی نه ملی
صدا وسیما درباری است برای سوژه هایی که دولت و حکومت را زیر سؤال میبرد ارزشی قائل نیست اما سوژه هایی که ذهن مردم را مشغول کند وبا مردم بازی کنند بهتر انعکاس میدهد
خانه ازپای بست ویران است
خخخخه در این چند روز گزارش‌های متعدد و برنامه محور برای این ساخته شد ولی چرا تا یک چیزی می شود بند می کنید به بی حجابی و دو قبی سازی می کنید ولی چیز های دیگر مقایسه نمی کنید؟
منتشر کنید لطفا
علتش خفقان وخفقان وخفقان ترس ازمردمی میدانندراهشان ازآنها جداست وبس
اینکه شاه دشمن دشمن ملت بوده (توده ای ها) ، اینکه ساواکی ها خیلی رئوف بوده اند(میگرفتند و زنده رها میکردنند) ، اینکه شهید باهنر بسیار تقیه کن و قابل اعتماد بزرگان نظام فعلی نبوده ، اینکه سربازان آقا در این چهل سال هم هنوزکار نابلد هستند و مدارک و موبایل مقتولین و خودروی تیبای قاتل اصلا برایشان مهم نیست و چند مورد دیگر نتیجه برداشت ما از هشت قسمت رازناتمام همین سیمایی های پرادعاست
نتیجه همان جنگ رسانه هست، تمام حرف هایی که زدی جواب داشت و بهش جواب دادن، این هنرنیست که دریک سایت عمومی از زاویه دیدخود که البته باهمان رسانه هایی که دنبال میکنید حرف بزنید
حرف حساب جواب ندارد
ننگ ما ننگ ما صدا و سیما ی ما پولشو از مردم میگیرند دمشونو برای حکومت تکون میدن
صدا و سیمای کثیف نظام و ضد مردمی.....
حیف اون حقوق که می گیرید و هزینه ای که از جیب مردم میره !!!
مردم برای صدا و سیما بسیار محترم هستند همین مردم در فولاد مبارکه بودند که با کادویی بسیار با ارزش از صدا و سیما تشکر کردند.
درود و صد درود بر مخترع ماهواره و اینترنت،که در سیمای میلی را تخته کرده است
لطفا خبرفوری تلویزیون نگاه کند هر روز دراخبار آب شهرکرد وهمدان گفت وبامسولین مربوطه صحبت کرد و حتی از کارگرانی که شبانه روزی زحمت میکشند گزارش گرفت، لطفا شما قطعی برق امسال با سال و دولت گذشته مقایسه کنید
اولا قطعی برق امسال بخاطر کاهش قیمت رمز ارزها و عدم صرفه اقتصادی استخراج و کاهش مصرف برق بود نه رشادت های سید محرومان.
ثانیا گزارش های اکثرا دروغ و دستوری هیچ ارزشی ندارد.
دقیقا سه سال ه ما تلوزیون مون رو گذاشتیم تو کارتون و گذاشتیم تو انبار. .
من از سال ۸۸تا العان تلوزیون ایران نگاه نمیکنم
چون میلش کشیده که اینجوری باشه
پس چین و هند چطوری دارند کشورشونو با اون همه جمعیت مدیریت می کنند صدایی از آنها در نمیاد با این روش مدیریتی که مشکل این ماه و امسال حل بشه راه بجایی نمی رسه فقط ریشه مشکلات عمیق تر میشه
البته همدان وشهر کرد که غزه وسوریه ویمن نیست بعدش مردم عادی آب ندارند واین به ت خ م مسولین هم نیست اگه مشکل حجاب بود واین حرفها مثلا
ننگ ما ننگ ما صداوسیمای م