روایت تلخ فریدون جیرانی از روزهایی سخت فردین/ ویدئو
فریدون جیرانی در نشست «بر سینمای ایران چه گذشت»، درباره دلتنگی فردین برای بازیگری گفت.
جیرانی گفت: «سال ۷۸ فردین را دیدم. خسته و تکیده شده بود. عاشق صدای دوربین بود و فقط می‌خواست این صدا را بشنود. دیگر تقریبا نابود شده بود. یک سریال تلویزیونی بهش پیشنهاد داده بودند و می‌خواست بازی کند و من اشتباه کردم گفتم: اشتباه نکن، خاطراتت از بین می‌رود. گفت: کدام خاطرات؟! آن خاطرات به درد من نمی‌خورد. من الان صدای دوربین را می‌خواهم...»
اتفاقاً این اشتباه بسیاری از هنرمندانی است که یاد و خاطره‌ای خوش در دلها دارند و از آنها همچون یک اسطوره نام برده می‌شود. می‌آیند و با بازی در یک فیلم و یا ارائه یک آلبوم یا کنسرت با صدایی که الآن گرد پیری بر آن نشسته، آن چهره‌ی اساطیری را ضایع می‌کنند. مثلاً اگر منصفانه قضاوت کنیم، خواهیم دید که فیلم‌هایی که فردین در آنها بازی کرده، حتی در قیاس با استانداردهای داخلی و نه بین‌المللی، نمره‌ای پایین‌تر از درجه سه می‌گیرند. ولی می‌بینیم که فردین با همین فیلمهای درجه‌ی چندمی، وجهه خوبی در بین عوام برای خود به دست آورده. حالا در نظر بگیرید که تنها و تنها به خاطر صدای دوربین بیاید و در کنار کسی مثل پژمان جمشیدی که الحق نماد خنکی و لودگیست، بازی کند. در نظر بگیرید که چه چیز از نام فردین اساطیری باقی میماند؟
درود بر شما ، پژمان جمشیدی آخر لودگی و حال بهم‌زنی شده است.
هنرپیشگان حرفه‌ای و اینکاره کم کار یا بیکار هستند اما هنرپیشگان غیر حرفه‌ای و بی‌مزه الی ماشاءالله
تلویزیون و سینما را دوقبضه چسبیده‌اند.
این روزها پژمان جمشیدی در اکثر فیلمهای درجه ۳ و گیشه‌ای و آگهی‌های تلویزیونی و بیلبوردها در حال یکه‌تازی است. یک زمانی هم محمدرضا شریفی‌نیا هم همینطور بود و به شوخی به او می‌گفتند زبل خان سینمای ایران با جمله شریفی‌نیا اینجا ، شریفی‌نیا اونجا. شریفی نیا همه جا.
حال باید گفت پژمان جمشیدی اینجا ، پژمان جمشیدی اونجا ، پژمان جمشیدی همه‌جا
حالاکه ماشاالله هر کی دستش به دم خری بند میشه میشه هنر پیشه .
چرا دست نمیکشن از این بازیگران تاریخ مصرف گذشته قدیمی