بازیگری از هر حرفه ای به روح من نزدیک‌تر است/ کیانیان حرفه‌ای و نکته سنج و مصفا مهربان و شوخ طبع است

سپیده آرمان همراه با هوشنگ گلمکانی فیلمنامه نویس آهو هستند که پس از چند سال به اکران رسیده است. آرمان علاوه بر فیلمنامه نویسی بازیگر نقش اول این فیلم نیز هست. با او درباره فیلم آهو، سایر بازیگرانش و تفاوت تجربه بازیگری و فیلمنامه نویسی گفتگو کردیم.

ایده فیلمنامه آهو چطور شکل گرفت؟

ایده نگارش فیلمنامه آهو برگرفته از کتابی به نام "پروانه‌ها در برف می‌رقصند" است.  آقای هوشنگ گلمکانی تصمیم به ساخت فیلمی بر اساس کتاب مورد علاقه‌شان پروانه‌ها در برف می‌رقصند نوشته نازنین جودت گرفتند. در ابتدا قرار بود فیلمنامه توسط صفی یزدانیان نوشته شود، اما مشغله آقای یزدانیان در نهایت باعث شد که  نگارش فیلمنامه به من سپرده شود و فروردین سال ۱۳۹۹ نگارش فیلمنامه بر اساس این کتاب توسط من و آقای گلمکانی آغاز شد.

آن روزها اوج قرنطینه کرونا بود، من بخش‌هایی از قصه را می‌نوشتم و برای آقای گلمکانی ایمیل می‌کردم و ایشان تغییرات لازم را می گفتند و من تغییرات را اعمال می‌کردم و این روند در نهایت به نگارش فیلمنامه آهو انجامید.

قصه کتاب پروانه‌ها در برف می‌رقصند در دهه ۶۰ و ۷۰ اتفاق می‌افتاد و بخش اعظمی از قصه در کشور قبرس بود به دلیل دشواری‌های تولید قصه‌هایی که در دهه‌های گذشته اتفاق می‌افتند و همچنین سختی‌های تولید در کشورهای دیگر، پیشنهاد دادم که قصه در زمان حال روایت شود و  دختر پس از مهاجرت به جای رفتن از تهران به قبرس، از شهر تهران به شهری شمالی هجرت کند. در نهایت از آن کتاب فقط خطی از قصه باقی ماند؛ دختری عشقش گم می‌شود، دختر از شهرش هجرت می‌کند و  تنها زندگی کردن در یاد و خاطره معشوق گمشده را برمی‌گزیند. حال و هوای پاییز و شمال بسیار به قصه شاعرانه ما نزدیک بود. در نهایت فیلم آبان ماه سال ۹۹ در شمال کشور کلید خورد.

همکاری با آقای گلمکانی چگونه است؟

آقای گلمکانی معروف‌ترین منتقد سینمای ایران هستند که  در کنار همکارانشان عباس یاری و مسعود محرابی ۴ دهه مجله فیلم را منتشر کردند و یکی از عوامل بقای سینما در دهه‌های دشواری چون دهه ۶۰ و پس از آن بودند. سال‌ها فعالیت در حوزه نقد و رصد آثار سینمای ایران و جهان، باعث نگاه ریز بین و نکته سنج ایشان به سینما شده است و همکاری با ایشان برای من افتخار است.

کمی از فیلمنامه بگویید که در چه ژانری است؟

قصه آهو در ژانر ملودرام عاشقانه شاعرانه نوشته شده است.  در فضایی مشابه با آثار بزرگان سینمای  جهان مانند تارکوفسکی، کیشلوفسکی، آنجلوپولوس و بیلگه جیلان.  نمونه‌های مشابه این اثر در سینمای ایران را هم  در دنیای تو ساعت چند است صفی یزدانیان و  ماهی‌ها عاشق می‌شوند دکتر علی رفیعی و فیلم های زن محور دارویش مهرجویی هستند.  ژانری که ژانر مورد علاقه من در سینماست.

از چه زمانی در زندگی خود متوجه شدید به بازیگری علاقه دارید؟ اولین تجربه تان کجا بود؟

علاقه من به بازیگری به همان سال‌های کودکی و تحصیل در مدرسه باز می‌گردد، در همان سال‌ها عضو گروه تئاتر مدرسه بودم و پس از آن زمانی که در رشته علوم اجتماعی دانشگاه تهران پذیرفته شدم به دلیل علاقه به بازیگری در دوره‌های بازیگری که جهاد دانشگاهی دانشگاه تهران برگزار می‌کرد؛ شرکت کردم و در همان سال‌ها در تئاترهای دانشجویی حضور پیدا کردم.  روزنامه نگاری من در حوزه سینما باعث شد که پیشنهادات بازی به سمت من روانه شود و من بازی در فیلم‌های کوتاه را آغاز کردم همزمان در دوره‌های آموزش تئاتر استادانی چون رضا حامدی خواه و رحمت امینی حضور پیدا کردم.  تا اینکه در نهایت به فیلم آهو رسیدم.

همکاری با پرسابقه های عرصه سینما چطور است؟

سعادت بزرگی برای من بود که در اولین حضورم در فیلم بلند سینمایی، در کنار بزرگان سینما حضور پیدا کنم، آقای رضا کیانیان، علی مصفا، حامد کمیلی و رضا یزدانی و خانم سهیلا رضوی باشم و مقابل دوربین بهترین فیلمبردار تاریخ سینمایی ایران علیرضا زرین دست قرار بگیرم.  حضور این بزرگواران در کنار من باعث شد که خیلی راحت‌تر و با آرامش بیشتری ایفاگر نقشم باشم. مهربانی، آرامش و بده بستان‌های حرفه‌ای و حمایت این بزرگواران باعث شد که تجربه بازی در آهو تا ابد در ذهن من باقی بماند.

لحظه به لحظه حضور مقابل این بزرگواران کلاس درسی بود که قسمت من شد  و من تمام تلاشم را می‌کردم که از محضر این بزرگان بیشترین فیض ممکن را ببرم.

آقایان کیانیان، مصفا یا کمیلی یزدانی سر پروژه چگونه اند؟

آقای کیانیان بسیار مهربان، حرفه‌ای، نکته سنج و ریزبین که بازیگر نقش مقابلشان را راهنمایی می‌کنند و با تمام وجود تلاش می‌کنند که بهترین اتفاق ممکن مقابل دوربین و پشت دوربین بیفتد. علی مصفای نازنین با مهربانی و شوخ طبعی و حمایتی که همیشه همراهش است در کنار من حضور داشتند و من بسیار از بازی مقابلشان لذت می بردم.‌ حامد کمیلی عزیز که با بده بستان‌های درست و حمایتی که داشتند باعث شدند خاطره بسیار خوبی از ایشان در ذهن من باقی بماند و رضا یزدانی که بسیار پر تلاش در پشت صحنه ظاهر می‌شدند و تمام سعیشان را می‌کردند که کار به بهترین نحو به وقوع بپیوندد.

آهو چرا از سال 99 تاکنون اکران نشده بود؟

پست تولید اولیه آهو دی ماه سال ۹۹ به پایان رسید اما کارگردان فیلم تصمیم گرفتند که مراحل پست تولید را از ابتدا مجدداً تکرار کنند و این روند تکرار با مشکلاتی روبرو شد که در نهایت دو سال بعد فیلم آهو نهایی شد. نسخه نهایی فیلم آهو شهریور ماه سال ۱۴۰۰ آماده شد و ما یک مراسم اکران خصوصی هم برای فیلم برگزار کردیم. قرار بود مدتی پس از آن فیلم اکران عمومی شود اما شرایط سینماها در سال ۱۴۰۱  و صف طولانی اکران در سال ۱۴۰۲ در نهایت سبب شد که نوبت اکران فیلم ما آبان ماه سال ۱۴۰۲ باشد. پخش کننده محترم فیلم ما خانه فیلم به مدیریت آقای سعید خانی هستند که یکی از بهترین پخش کننده‌های سینمای ایران هستند و سعادتی بود برای ما که آقای خانی پخش فیلم را پذیرفتند.

به عنوان یک مخاطب سینما فکر می کنید آهو یک فیلم موفق خواهد بود؟

فیلم آهو از آن دسته فیلم‌هاست که در خاطر سینما دوستان باقی خواهد ماند؛ مثل در دنیای تو ساعت چند است مثل جهان با من برقص؛ فیلم‌هایی که در زمان اکران شاید پرفروش‌ترین فیلم‌های سال اکرانشان نبودند اما همواره در خاطر مخاطبان این گونه سینما باقی مانده‌اند و همیشه ما بخش‌هایی از فیلم را می‌بینیم که در فضای مجازی وایرال می‌شود. به نظر من ماندگاری بسیار مهم‌تر از موفقیت آنی در گیشه است.  به نظر من آهو فیلمی است که در خاطر سینمای ایران ماندگار خواهد شد.

اگر بخواهید بین نویسندگی و بازیگری یکی را انتخاب کنید، به سراغ کدامیک می روید؟ جذابیت کدامیک بیشتر است؟

حتماً بازیگری. بازیگری نزدیک‌ترین فعالیت حرفه ای به روح من است. لذتی که در بازیگری برای من حاصل می‌شود نمونه مشابهی در سایر فعالیت‌های زندگیم نداشته است.  امیدوارم که سعادت حضور در پروژه‌های کارگردانان بزرگ سینمای ایران را داشته باشم و بتوانم این حیات دلپذیر را در بستر خانواده عزیز و بزرگوار سینمای ایران ادامه بدهم.