بغض عمو قناد در کنار فیتیلهایها/ ویدئو
مجید قناد که به تازگی از بستر بیماری برخاسته، با بغضی در گلو و یادی از دوران گذشته، در مراسم تجلیل خود سخن گفت.
این هنرمند باسابقه تئاتر و تلویزیون شامگاه شنبه دوم تیر ماه با حضور جمعی از دوستان و همکاران خود، در مراسم گشایش موسسه هنرهای نمایشی سفیران صلح تجلیل شد.
در این برنامه که در تالار دکتر فرهاد ناظرزاده کرمانی تماشاخانه ایرانشهر برپا شد، قطبالدین صادقی، هنرمند و پژوهشگر باسابقه تئاتر و علی فروتن، همکار قناد و یکی از عموهای فیتیلهای، درباره این هنرمند سخن گفتند و مجید قناد نیز ضمن قدردانی از خانواده، دوستان و همکاران خود، از برخی محدودیتهایی سخن گفت که دهه ۶۰ برای ساخت برنامههای کودک در تلویزیون با آن درگیر بوده است.
با پخش تصاویری از برنامههای نوستالژیک کودک در دهه ۶۰ مانند «از مدرسه تا مدرسه»، بزرگداشت مجید قناد برگزار شد.
این هنرمند در میان تشویق حاضران که برای دقایقی ادامه داشت، روی صحنه آمد و با صدایی بغضآلود گفت: خدایا شکرت! از این همه خوبانی که اطرافم هستند و من را راهنمایی کردند. من چیزی از خود نداشتم. ۷ ساله بودم که پدرم از دنیا رفت و مادرم مرا بزرگ کرد. دوست داشتم بچهها خوشحال باشند و به همین دلیل کار کودک را انتخاب کردم.
علی فروتن که اولین کارهای حرفهای خود را با مجید قناد انجام داده، یادآوری کرد: شانسم بود که هم شاگرد آقای قناد بودم و هم همکار شدیم. او اضافه کرد: سال ۷۱ که وارد تلویزیون شدم، اولین همکاریام با مجید قناد بود. او بنیان خیلی چیزها را در برنامه کودک گذاشت و آن زمان خیلی ساختارشکنی کرد. فروتن با اشاره به بیماری قناد افزود: خدا دوباره او را به ما داد و خوشحالیم که حالش خوب است و به ما انرژی میدهد و به نمایندگی از خانه تئاتر از ایشان قدردانی میکنم.
گرفتار چه احمقهای عقب افتاده بودیم که دست زدن بچه ها برایشان تابو بوده
الان همونها یا خودشان در کانادا هستند و یا فرزندانشان و ملت همیشه در صحنه است
یعنی این حرف ها رو میشنویم دلمون آتیش میگیره. یک مشت اقلیت عقب افتاده چه روزگاری از ما سیاه کردند توی این مملکت