فیلم «اعجوبه»؛ یکی از بهترین‌های ژانر ترسناک در سال 2024
«اعجوبه» (Oddity) یک فیلم ترسناک عجیب و غریب است و دقیقا همین عجیب بودن و متفاوت بودن است که آن را به یک ماجراجویی دلپذیر و جذاب برای علاقمندان به ژانر ترسناک تبدیل می‌کند.
وقتی «دَنی» (با بازی کارولین براکن) به طرز وحشیانه‌ای در خانه‌ی روستایی که او و همسرش «تد» (با بازی گیلیام لی) در حال بازسازی آن بودند به قتل می‌رسد، همه به یکی از بیماران مؤسسه‌ی روان‌درمانی محلی مشکوک می‌شوند؛ همان موسسه‌ای که تد در آنجا به عنوان پزشک کار می‌کند.
اما مدت کوتاهی پس از این قتل تراژیک، جسد خود شخص مظنون نیز پیدا می‌شود و معمای قتل حل‌نشده باقی می‌ماند. یک سال بعد، «دارسی» (باز هم با بازی کارولین براکن) که خواهر دوقلو و نابینای دنی است، به طور غیرمنتظره‌ای به دیدار تد و نامزد جدیدش «یانا» می‌آید؛ دارسی خودش را یک «ذهن‌خوان» معرفی می‌کند که عاشق جمع کردن کلکسیونی از اشیاء نفرین‌شده است. دارسی که معتقد است ماجرای قتل خواهرش پیچیده‌تر از آن چیزی است که دیگران فکر می‌کنند، همراه با خود خطرناک‌ترین اشیاء نفرین‌شده‌اش را نیز آورده تا انتقام قتل خواهرش را بگیرد.
«اعجوبه» در یک کلام یکی از بهترین‌های ژانر ترسناک در سال 2024 است؛ فیلمی که یک داستان جذاب را با استفاده از یک شیوۀ روایت درخشان و متفاوت، جذاب‌تر و گیراتر می‌کند. مک‌کارتی در روایت خود «زمان» را به بهترین نحو به بازی می‌گیرد؛ این فیلم سرشار از پرش‌های زمانی به جلو و عقب است و از دل همین رفت و برگشت‌هاست که ما به تدریج به راز مرگ دنی آگاه می‌شویم.
با اینکه برخی از معماهای فیلم تا حدی ساده و از قبل قابل پیش‌بینی هستند اما این موضوع تا آن اندازه نیست که به کلیت حال و هوای رازآلود فیلم و گیرایی و هیجان آن آسیب بزند. استفاده از تاکتیک‌های متنوع برای ترساندن مخاطب نیز در این فیلم قابل تحسین است: از اشیاء رازآلود مانند مانکن بزرگ و ترسناکی که دارسی با خودش آورده تا لحظات پر از حس تعلیق و انتظار و همینطور صحنه‌های غافلگیرکننده‌ای که در دل فضای تاریک و معماگونۀ فیلم جلوۀ درخشانی دارند.
از اهمیت بازی کارولین براکن نیز نباید غافل شد؛ براکن در این فیلم نقش دو خواهر با روحیات نسبتا متفاوت را بازی می‌کند و از قضا از پس هر دو نقش نیز به خوبی برآمده است؛ او روحیۀ آرام و مهربان دنی را همانقدر خوب منتقل می‌کند که شخصیت مرموز و کنجکاو خواهرش دارسی را به نمایش می‌گذارد.
و آخرین نکته اینکه مک‌کارتی نام بسیار درخور و شایسته‌ای برای فیلمش انتخاب کرده است؛ نامی که بیش از ترسناک بودن به «عجیب» بودن اشاره می‌کند و درخشش این فیلم هم دقیقا در حال و هوای عجیب آن است؛ فیلمی که قوانین طبیعی و رویدادهای ماوراء طبیعی را در فضایی با هم ترکیب می‌کند که گاهی حتی یک لایۀ ظریف طنز سیاه را هم در آن می‌شود احساس کرد.
این از آن فیلم‌هایی است که اگر علاقمند به ژانر ترسناک باشید و از دیدن کلیشه‌ها نیز خسته شده باشید، حتما از تماشای آن لذت خواهید برد.
