ناگفته های مجری زن از فعالیت های هنری اش
مژده لواسانی در سال ۹۵ به عنوان بهترین مجری زن از نگاه مردم شناخته شد و تنها مجری خانم بود که اجرای سال تحویل تلویزیون از شبکه اول را برعهده داشت.
سه‌ساله بود که با برنامه سلام کوچولو، طعم شیرین اجرا در رادیو را چشید. مژده لواسانی در همان کودکی و نوجوانی، اجرای رادیویی را به صورت حرفه‌ای پیگیری کرد و کم‌کم وارد تلویزیون شد و بعد از دو بازی کوتاه در دو سریال پلاک 14 و خبرنگار، اجرا در تلویزیون را هم انجام داد. او علاوه‌بر اجرا، چندین برنامه رادیویی را نویسندگی، کارگردانی و تهیه‌کنندگی کرده است.
سال 95 در نظر‌سنجی برنامه سه‌‌ستاره شبکه سه به‌عنوان بهترین مجری زن از نگاه مردم شناخته شد و تنها مجری خانم در برنامه‌های سال تحویل تلویزیون بود که از شبکه اول، وی‍ژه‌برنامه تحویل سال را اجرا کرد و چند شبی هم مجری برنامه بوی عیدی شبکه اول بود. با این مجری پرکار صداوسیما درخصوص افزایش اجراهای چهره‌های سینمایی در شبکه‌های تلویزیونی و البته تاثیر این فرآیند بر اجرا وگویندگی در رسانه ملیگفت‌وگویی کردیم. لواسانی درخصوص اجرای سوپراستارهای سینما که هر از چندگاهی در قاب تلویزیون و در قامت مجری ظاهر می‌شوند، این‌طور گفت: «به نظر من چه اشکالی دارد هر کسی که توانایی اجرای یک برنامه را داشته باشد، در این حوزه وارد شود. حتی در زمینه بازیگری هم اگر مجری توانایی و سواد بازیگری را دارد، می‌تواند در این حوزه خودش را محک بزند. اینکه ما بخواهیم با ایجاد خط قرمزها و انحصاری کردن فعالیت‌های هنری از حضور افراد جلوگیری کنیم، به نظرم کوته‌بینی و تنگ‌نظری ما را نشان می‌دهد و من به‌شدت با این موضوع مخالفم و هیچ وقت گارد و مقاومتی نسبت به اینکه چرا فلان بازیگر سراغ کار اجرا رفته است، ندارم.»
وی ادامه داد: «اجرا و بازیگری دو مقوله بسیار شبیه هم هستند که تجربیات و دانش این دو رشته هنری می‌تواند فعالانش را در کار خود موفق کند. البته باید دید بازیگری که از سینما به کار اجرا ورود کرده، چقدر در این زمینه موفق است و کار او را در یک بازه زمانی در نظر بگیریم و اگر مورد قبول مخاطب قرار نگرفت، سعی کنیم شخص دیگری را جایگزین او کنیم.»
مجری برنامه «کافه سوال»، حضور موفق مجریان در سینما را نمونه دیگری از کشف استعدادها در زمینه هنر دانست و گفت: «در سال‌های گذشته مجریانی را داشتیم که با تغییر مسیر و ورود به سینما توانستند شهرتی بسیار بالا کسب کنند، در صورتی که می‌توان گفت اگر این افراد در اجرا ماندگار بودند و تغییر مسیر نمی‌دادند، خیلی با اقبال خوبی روبه‌رو نبودند. شاید بتوان نمونه موفق آن را شهاب حسینی دانست که الان با قاطعیت می‌توان گفت جزء یکی از حرفه‌ای‌های سینما به شمار می‌رود یا در حوزه اجرا؛ حضور رامبد جوان و مهران مدیری که علاوه‌بر سینما نشان دادند در مجری‌گری هم حرف زیادی برای گفتن دارند، چراکه اگر اینچنین نبود، اسپانسرها از برنامه آنها حمایت نمی‌کردند.»
لواسانی نقطه‌نظرات بعضی مجریان درخصوص محدود کردن عرصه اجرا و مخالفت با اجرای بازیگران را دور از حرفه‌ای‌گری دانست و اظهار داشت: «اینکه بگوییم چون فلانی کار اجرا می‌کند پس حق ندارد نویسنده یا شاعر باشد یا چون فلان شخص در حوزه بازیگری است، حق ندارد نقاشی یاعکاسی کند، به نظرم بیشتر از تنگ‌نظری افراد سرچشمه می‌گیرد و اینکه آن افراد در خود احساس ضعف می‌کنند یا به کار خود ایمان ندارند که با حضور دیگران از موقعیت خودشان می‌ترسند.»
لواسانی سرمایه‌گذاری اسپانسر در برنامه‌های تلویزیونی را باعث گردش مالی تلویزیون و ساخته شدن برنامه‌های مخاطب‌پسند عنوان کرد و گفت: «آن اسپانسری که سرمایه خود را در این کار وارد کرده به دنبال کسب سود و منفعت شخصی است و اگر هم به دنبال فلان سلبریتی است که کلی هوادار دارد را نباید کاری بیهوده و اشتباه خطاب کرد، بلکه به نظرم باید شرایطی را فراهم کنیم تا سرمایه‌داران بیشتری حاضر به سرمایه‌گذاری در تلویزیون شوند و شاهد برنامه‌های هرچه بهتری از قاب تلویزیون باشیم.»
این مجری جوان سیما، گزینش اساسی برای ورود مجری‌ها به تلویزیون را یک امر مهم برشمرد که باید با نظارت بیشتری صورت گیرد و در این خصوص اظهار داشت: «معمولا در بعضی برنامه‌ها شاهد هستیم نوع و موضوع برنامه با کاراکتر و سوابق کاری مجری خیلی همخوانی ندارد. در این صورت نمی‌توان انتظار داشت این برنامه موفق ظاهر شود، ولی اگر این انتخاب‌ها براساس هنجارهای اجتماعی تلویزیون و نوع بیان، تیپ و سواد مجری صورت گیرد، می‌توان انتظار داشت مخاطب با آن برنامه ارتباط برقرار کند.»
مجری برنامه «روز از نو» در پاسخ به این سوال که اگر روزی پیشنهادی برای بازیگری به او شود، آیا قبول می‌کند یا خیر؛ این‌طور جواب داد: «من همیشه به دنبال ایده‌آل‌ها و بهترین‌ها در زندگی بودم و تا وقتی نسبت به موفقیت خودم در کاری اطمینان حاصل نکنم در آن قدم نمی‌گذارم. بدون شک روزی اگر بخواهم بازی کنم، کمااینکه در دوران نوجوانی هم این کار را کردم، باید ببینم از عهده آن نقش برمی‌آیم یا خیر. هیچ وقت گول اینکه در اجرا موفق بودم، پس در نتیجه می‌توانم در سایر حوزه‌ها موفق شوم را نخوردم.»
منبع: فرهیختگان
1981
