نمایندگی مجلس به ظاهر ساده‌ است اما تعیین سرنوشت کشور کار هر کسی نیست

می گوید اتفاقی نیفتاده که داوطلب نمایندگی مجلس یازدهم نبوده و تنها دوری از خانواده و حضور در عرصه دیگر برای خدمت را دلیل ترک مجلس بعد از 16 سال بیان می کند. حمیدرضا فولادگر از جمله نمایندگانی است که حزبی وارد مجلس شده اما اعتقاد دارد در شرایطی که نظام پارلمانی وجود ندارد، نمایندگان در مجلس باید فردی عمل کنند و مسئول هر گونه رای و نظرشان هستند. عضو کمیسیون صنایع و معادن مجلس تاکید می کند که باید چهره های جدید به مجلس یازدهم ورود کنند و توضیح می دهد منظورش از چهره جدید الزاما جوان نیست، او می خواهد بعد از اتمام دوره نمایندگی اش، فعالیتش را در دانشگاه بیشتر کند چراکه بهترین کار را تربیت دانشجو می داند و تاکید دارد که بعد از مجلس کار اجرایی سنگین قبول نخواهد کرد.

در ادامه گفت‌وگوی خبر فوری با رئیس کمیسیون ویژه حمایت از تولید و نظارت بر حسن اجرای اصل 44 قانون اساسی را می خوانید

خبر فوری: با 16 سال سابقه حضور در مجلس از حضور در مجلس یازدهم انصراف داده اید، علت خاصی دارد؟

فولادگر: این تصمیم، لحظه ای نبود و یک مرتبه تصمیم نگرفته ام یا اتفاقی نیفتاده که باعث شد چنین تصمیمی بگیرم. من از اوایل دوره دهم مجلس تصمیم داشتم برای دوره آتی داوطلب نشوم. چهار دوره متوالی نماینده مردم اصفهان بودم، مردم به کمترین خدمتگذار خود اعتماد کردند، به هر حال 16 سال است که این راه را رفته و آمدیم، خانواده من اصفهان مستقر هستند و باید هر هفته این مسیر را می رفتم و برمی گشتم. یکی از دلایل انصراف همین مسئله بود. از سوی دیگر انسان برای خدمت ظرفیت های متعددی دارد و می توان به نحوی دیگر تجربیات را منتقل کرد. بحث دیگر این است که نمایندگی مجلس 4 سال یکبار و بر اساس داوطلبی است و قرار بر این است که فرد داوطلب باشد وقتی دوره تمام می شود فرد اعلام می کند داوطلب است یا نه، خبرنگاران دیگری هم همین سوال را مطرح کردند و در جواب گفته ام از کسانی که داوطلب شده اند سوال کنید که چرا کاندیدا شده‌اند. به هر حال این دوره داوطلب نبوده ام، نمایندگی یک شغل دائمی نیست که مثلا فرض کنیم فردی استخدام اداره دولتی، معلم یا استاد دانشگاه است و بالاخره شغلی است که برای 30 تا 35 سال انتخاب کرده، بنای نمایندگی 4 ساله است که بعد از آن افراد دوباره اعلام داوطلبی می کند، من داوطلب نبودم.

خبر فوری: اطرافیانتان تلاش نکردند نظرتان را برگردانند؟

فولادگر: دوستان، همکاران و مسئولان کشوری قبل و بعد از زمان ثبت نام تلاش کردند بنده را تشویق به حضور کنند و یا علت عدم حضورم را جویا شدند، به هر حال اعتقاد دارم می توان تجربه را از طریق دیگر مثل مشاوره انتقال داد. باید نیروهای جدید تر به میدان بیایند.

خبر فوری: منظورتان افراد جوان تر است؟

فولادگر: هم جوان‌تر و هم جدیدتر؛ البته الزاما جدیدتر به معنای جوان تر بودن نیست هر چند که لازم است افراد جوان نیز فرصت حضور در مجلس را پیدا کنند، اما باید چهره های جدید به میدان بیاند تا گردش نیروهای ایجاد شود. وقتی می گویم نیروی جدید و جوان بیاید منظورم این نیست که مجلس از نیروهای باتجربه خالی شود، با اینکه خودم تصمیم نداشتم بیایم بنده جزء کسانی بودم که موافق پیشنهاد دوستان برای ممنوعیت داوطلبی سه دوره ای متوالی نمایندگان نبودم، ولی با این نوع قانون گذاری موافق نیستم، چرا که مجلس به نمایندگان با تجربه هم نیاز دارد، به هر حال این تصمیم شخصی بود امیدوارم بتوانم تجربیات را به نحوی دیگر ارائه کنم.

خبر فوری: بعد از اتمام دوره مجلس دهم، کجا خواهید رفت و چه برنامه ای دارید؟

فولادگر: بنده دانشگاهی هستم، عضو هیات علمی دانشگاه آزاد هستم به دلیل مشغله های نمایندگی کار دانشگاهی ام در این مدت محدود یا قطع شده بود و یا در حد تدریس یک یا 2 درس شده بود، بعد از دوره دهم مجلس کار دانشگاهی را گسترش و ادامه می دهم، حضور بیشتری پیدا کنم و تمام وقت دانشگاه مشغول می شوم، در کنار آن هم اگر بتوانم کمک و مشورت می دهم، البته هنوز تصمیمی برای قبول مسئولیت نداشته ام. شکی دراین نیست که در کارهای مشورتی کمک خواهم کرد، اما به طو دائم در در دانشگاه خواهم بود، اعتقاد دارم بهترین کار این است که در محیط دانشگاه کار علمی، آموزشی وپژوهشی انجام دهد و تجربیاتم را به نسل آینده منتقل و دانشجو تربیت کنم با این حال هنوز برای اینکه مسئولیتی را قبول کنم به نتیجه نرسیده ام.

خبر فوری: قرار است به دولت بروید؟

فولادگر: کار اجرایی در دولت!!(با خنده) هنوز تصمیمی نگرفته ام، ممکن است جایی بحث های مطرح کرده باشد اما هنوز تصمیم نگرفته ام، سن من هم اقتضا نمی کند که چنین مسئولیتی را قبول کنم، تقریبا 60 ساله می شوم دیگر وقت آن نیست مسئولیت سنگین اجرایی را برعهده بگیرم، در هر صورتی در بخش اجرایی، بخش ها مجلس و تشکل های دیگر بحث هایی مطرح است که بتوانم به شیوه های مختلف کمک کنم اما هنوز تصمیم نگرفته ام، هر چند همکاری با دانشگاه به صورت نیمه وقت یا تمام وقت را در برنامه کار خود دارم.

خبر فوری: مهمترین درسی که از مجلس در این چهار دوره گرفتید و لازم می دانید چهره های جدید آن را بدانند تا مجدد تجربه نکنند چیست؟

فولادگر : بالاخره بخشی از مسائل مجلس و نکاتی را که نمایندگان باید بدانند با تجربه کردن و با حضور در پارلمان به دست می آید، اما بخشی زیادی به علم و توانایی بستگی دارد. در ابتدا فرد داوطلب باید حداقل های قانونی را از جمله مدرک دانشگاهی، سن، ضوابط اخلاقی و عدم سوء پیشنه را داشته باشد بعد از آن باید در دو حوزه علم و قدرت خود را تقویت کنند، منظور از داشن صرفا مدرک تحصیلی نیست بلکه باید از مجلس، قانون اساسی، آیین نامه داخلی مجلس و سندهای بالادستی نظام اطلاع داشته باشند و اگر اطلاعاتشان کم است، باید اطلاعاتشان را با مطالعه، کلاس رفتن و آموزش دیدن افزایش دهند. توانمندی و قدرت نیز شاخص دوم است یعنی باید قدرت انجام وظیفه نمایندگی را داشته باشند. بر اساس تجربه می گویم وظیفه نمایندگی مجلس به اصطلاح سهل و ممتنع است، یعنی در ظاهر آسان به نظر می رسد، صرفا باید در صحن و کمیسیون ها حضور پیداکند، با مشورت یا مطالعه یا اعتماد به افراد دیگر در صحن و کمیسیون به مسائل رای دهند، این ظاهر ساده این کار است؛ اما سختی کار آنجاست که باید بدانند هر رای که می خواهد به طرح و لایحه، به کلیات، جزییات و پیشنهادات یا هر قضاوتی کند مثلا رای اعتماد به وزیر یا عدم اعتماد به وزیر یا قانع شدن از یک سوال و کار نظارتی، باید بداند تصمیم گیری به این سادگی نیست، گاهی یک رای، منجر به تصویب قانون می شود و در واقع هم این رای سرنوشت کشور تعیین می کند.

داشتیم وزرایی را که با نیم رای انتخاب یا رد شدند، این نیم رای که می گویم واقعی نیست، اما گاهی با نصف یک رای فردی وزیر می شود یا نمی شود، گاهی قانون مهمی با یک رای اختلاف تصویب می شود یا نمی شود. پس هر رای مهم است فرقی ندارد که رای برای رئیس مجلس باشد یا سایر نمایندگان. نمایندگان جدید بدانند که تصمیم گیری کاری اساسی و سخت است و در مجلس تصمیم گیری به این سادگی نیست. ظاهر نمایندگی در مقایسه با مسئولیت سنگین اجرایی ساده به نظر می رسد اما در صحن علنی حتی در کمیسیون ها باید به مذاکرات گوش دهد تا تشخیص دهند رای بدهد یا رای ندهد، بخش دیگر وظیفه نمایندگی این است که باید وقتی برای حضور در حوزه انتخابیه بگذارند و در بین مردم حاضر شوند، به حرف ها و خواسته های مردم گوش دهند، بازدید وپیگیری کنند. این ظاهر ساده است اما باطن قضیه این است که هر رای، نظر و گزارشی که امضا می کنید با نمی کنید، هر موضع گیری یا هر تصمیمی که برای حوزه انتخابیه پیگیری می کنید که محقق شود یا نشود، انسان را در پیشگاه خدا و مردم پاسخگو می کند، بنابراین داوطلب نمایندگی مجلس باید این توانمندی را در خود احساس کند و اگر علم و توانمندی در خود را کم می بیند قطعا باید هم دانش خود را زیاد کند و هم قدرتش را؛ به این معنا که با آشنایی با تجربیات گذشته و تهذیب نفس به لحاظ اخلاقی در مرز خطا و لغزش قرار نگیرد. از سوی دیگر بخشی از توانمندی و قدرت ذاتی و بخشی هم اکتسابی است که باید پرورش داد، به هر حال وظیفه سنگین است و امیدوارم کسانی که می خواهند به این حوزه بیایند با احساس وظیفه بیشتر و انجام وظایفشان کمک کنند که مجلس آینده بهتر و قوی تر از مجلس فعلی باشد.

خبر فوری: نماینده ای که وارد مجلس می شود باید فردی عمل کند یا حزبی؟ آیا در مجلس می توان حزبی عمل کرد؟

فولادگر : در کشورمان یکی از مسائلی که هنوز حل نشده این است که بالاخره در کشور که مرتب انتخابات داریم واساس نظامش بر مردم سالاری دینی است و همه نهادها و مسئولیت در کشور یا با رای مستقیم مردم یا غیرمستقیم حاصل می شود، احزاب می خواهیم یا خیر. در گذشته و پس از پیروزی انقلاب اسلامی تجربه موفق حزبی را با حزب جمهوری اسلامی تجربه کردیم و همچنین تجربه های ناموفق مثل حزب توده که عملا وابسته به خارج از کشور بودند را نیز شاهد بودیم، با این حال حزب های دیگری داشتیم که عملکرد نسبتا خوبی داشتند و حزب هایی هم داشتیم که صرفا روی کاغذ بوده اند، در حال حاضر حدود 230 تا 240 حزب ثبت شده داریم که 10 درصد آنها فعال هستند. در دوره هشتم مجلس که از طرف مجلس عضو کمیسیون ماده 10 احزاب وزارت کشور بودم، تلاش کردیم با همکاری افراد دانشگاهی، نمایندگان سه قوه، نمایندگان احزاب، طرح اصلاح قانون احزاب نهایی شود، در دوره نهم مجلس با پیگیری کمیسیون امور داخلی کشور و شوراها تصویب شد و با رفع ایرادات شورای نگهبان این قانون عملا در مجلس دهم به اجرا در آمد، با اجرای این قانون یک سری احزاب جمع و جور می شوند و باید اساسنامه شان را منطبق کنند. همه می دانیم که در کشور احزاب داریم اما احزابی که فعال و فراگیر باشند در استان های شعب فعال داشته باشند و به معنا واقعی حزب باشند بسیار کم و شاید به تعداد انگشتان یک دست باشد. اما چون نظام پارلمانی در کشور وجود ندارد این احزاب فعال نمی توانند نقش تعیین کننده ای در معادلات سیاسی کشور ایفا کنند، نهایت کاری که احزاب انجام می دهند معرفی احزاب یا تشکیل شورای ائتلافی در جریان های اصولگرایی و اصلاح طلبی است تا در انتخابات لیست دهند و به طور مثال از کاندیداهای ریاست جمهوری حمایت می کنند، اما در نهایت نظام پارلمانی نیست که مجلس و دولت با اعضا فعال احزاب شکل بگیرد و شاهد نقش آفرینی احزاب باشیم.

بنابراین در نظام پارلمانی ما حزب به معنی واقعی شکل نمی گیرد. در نظام پارلمانی که احزاب در آن فعال هستند، نمایندگان احزاب که در مجلس حضور دارند در واقع ازتصمیم ها پخته احزاب خود که می دانند برای آن کارهای کارشناسی انجام شده، دفاع می کنند اما چون چنین چیزی را در کشور نداریم افراد طیفی تصمیم گیری می کنند اما این تصمیم گیری های طیفی نقص هایی دارد چرا که شاهد هستیم در طیف اصلاح طلب یا اصولگرا برای مسائل اساسی مانند اقتصادی 2 یا چند نظر متفاوت وجود دارد یعنی یک نظر دقیق و کاملا کارشده از یک طیف در نمی آید در واقع در مسائل اقتصادی از فراکسیون های ولایی، مستقلین و امید نظر کارشناسی شده وجود ندارد و گاهی در یک فراکسیون دو نظر کاملا متضاد در مورد مسائل اقتصادی خارج می شود که نشان می دهد هنوز فرایند حزبی نیست، بیشتر طیفی و جبهه ای عمل می شود.

حالا باید بررسی کنیم که نماینده حزبی باید کار کند یا فردی؟ چون ما نظام حزبی نداریم، نماینده در نهایت در مقابل رای خود مسئول است، اما زمانی که با نظام حزبی روبه رو هستیم، فرد نماینده می گوید من می دانم در حزب روی این طرح و لایحه کار شده و به اعتماد آنها رای می دهد این درباره رای به وزیر هم صدق می کند، کار نماینده در نظام فعلی پارلمانی کار سنگینی است چرا که باید خودش تحقیق کند، روی طرح ها و لوایح کار کند، البته مرکز پژوهش های مجلس را برای همین گذاشته اند که نماینده مشورت کند و از مشورت های مرکز پژوهش ها استفاده کند. در آیین نامه پیش بینی شده نمایندگان تا 5 نفر را از دستگاه های دیگر مامور کنند البته نوشته شده هم برای کارهای اجرایی و مشورتی، حالا بعضی دوستان 5 نفر را مشاور می گیرند برخی فقط یک نفر را مشاورمی گیرد، به هر حال این ظرفیت وجود دارد که نماینده مشاور بگیرد، قبل از اینکه این قانون تصویب شود برخی همکاران خود به خود مشاور می گرفتند یا جلسات مشورتی با افراد حقیقی وحقوقی برگزار می کردند اما این ظرفیت در آیین نامه دیده شد که نماینده می تواند فردی را از دستگاه های مختلف برای انجام کار مشورتی یا اجرایی مامور کنید، برخی نمایندگان از این ظرفیت برای پیگیری کارهای اجرایی استفاده کرده اند برخی مشاور هم گرفته اند، به نظر من نظام پارلمانی حزبی به معنی متدوال نداریم، بنابراین نماینده نقش فردی پر رنگتری دارد تا نقش جناحی.

خبر فوری: مجلس آینده آقای لاریجانی را هم نخواهد داشت. ارزیابی شما از مجلسی که ایشان را همراه ندارد چیست؟

فولادگر : آقای لاریجانی سه دوره رئیس مجلس بودند و به لحاظ مدت زمان ریاست مجلس رکوردار بودند چرا که تا کنون فردی 12 سال ریاست قوه مقننه را بر عهده نداشته، یکی از مسائل مجلس آینده همین ریاست است، باید دید جریان های سیاسی و افرادی که نام شان برای ریاست برده می شود چه برنامه ای برای ریاست دارند.

خبر فوری: مجلس دهم سه فراکسیون داشت، به نظر شما مجلس یازدهم هم سه فراکسیونی می شود؟

فولادگر : در مجلس دهم سه فراکسیون داشتیم که به نحوی حاصل این فراکسیون باز هم ریاست آقای لاریجانی بود که نسبت به دوره های هشتم و نهم گاهی رای ایشان شکننده می شد و به دور دوم کشیده شد، با این حال پیش بینی مجلس یازدهم آسان نخواهد بود که آیا همین سه فراکسیون حفظ می شود یا خیر، چرا که فراکسیون مستقلین در مجلس دهم پررنگ‌تر شد اعضای این فراکسیون حامیان آقای لاریجانی بودند اما برخی از حامیان لاریجانی در فراکسیون اصولگرایان نیز حضور داشتند چرا که اعضای فراکسیون اکثریت مجلس نهم فراکسیون رهروان ولایی که عمدتا نیروهای اصولگرایان بودند در مجلس دهم در سه فراکسیون پخش شدند. به هر حال در دوره هفتم یک فراکسیون اکثریت اصولاگرایان با حضور همه سلایق اصولگرایان تشکیل و باهنر ریاست آن را بر عهده داشت و یک فراکسیون 30 نفره اصلاح طلبان را داشتیم. در دوره هشتم فراکسیون اکثریت اصولگرایان را داشتیم که لاریجانی رئیس بود و فراکسیون کم تعداد اصلاح طلبان و بعد ها فراکسیون انقلاب اسلامی شکل گرفت که به نیروهای پایداری معروف شدند این فراکسیون را آقای حسینیان اواسط مجلس هشتم تشکیل داد.

در مجلس نهم تقریبا فراکسیون ها بر اساس کاندیداهای ریاست مجلس شکل گرفت فراکسیون اصولگرایان به ریاست حداد و رهروان ولایت به ریاست لاریجانی، البته اصلاح طلبان هم حضور داشتند اما با اقلیت کمتر. درمجلس دهم اصلاح طلبان تعدادشان زیاد شد، 150 نفر لیست امید بودند اما روی صد وچند نفر می توانستیم برای رای به آقای عارف حساب کنیم، فراکسیون ولایی شکل گرفت که 120 تا اسم داشتند و گاهی تا 100 رای تنزل داشتند، فراکسیون مستقلین هم 50 رای داشتند، فراکسیون مستقلین در هر تصمیم گیری به هر دو فراکسیون نزدیک می شد اکثریت را شکل می داد، در ریاست به رای نمایندگان ولایی نزدیک می شدند و لاریجانی رئیس شد، در سایر رای گیری ها مانند رای به وزرا و تصمیم های سیاسی و اقتصادی به فراکسیون امید نزدیک می شد، بر این اساس مجلس دهم فراکسیونی به معنای اکثریت کامل نداشتیم در حالی که درمجالس هفتم، هشتم و نهم فراکسیون اصولگرایان اکثریت را داشتند. با این حال، نمی توان پیش بینی کرد در مجلس یازدهم ترکیب فراکسیون ها به چه شکل می شود و با تشکیل فراکسیون می توان پیش بینی کرد چه کسانی برای ریاست مجلس مطرح می شوند.

خبر فوری: نام شما با خصوصی سازی و اصل 44 قانون اساسی گره خورده است. چطور شد کمیسیون ویژه در مجلس شکل گرفت؟

فولادگر : فقط خصوصی سازی و اصل 44 نبود، شاید بیشتر از این موارد به تولید توجه کردیم، کمیسیون در چهار دوره دائمی بنده به دلیل تخصصی که دارم کمیسیون صنایع و معادن بود، بنده لیسانس مکانیک دارم، فوق لیسانس و دکتری صنایع خوانده ام و عضو هیات علمی هستم، تکمیل دکتری با نمایندگی همزمان بود، بنابراین رشته تحصیلی ام با کمیسیون صنایع مرتبط بود. در بخش های دولتی در این زمینه کار کرده بودم در دوره جنگ کار مهندسی و فنی کردم، در بخش خصوصی در شرکت مهندسی کار کردم، در واقع سبقه صنعتی و فنی داشتم، بنابراین عضو کمیسیون صنایع شدم، در مجلس هفتم طرح رفع موانع تولید و حمایت از مصرف کننده خودرو را دنبال کردم در دوره هشتم در بحث های تولید دنبال را می کردم از این رو متوجه شدم که در اقتصاد کشور خلاء توجه به خصوصی و تقویت بخش خصوصی وجود دارد، در آن زمان سیاست های اصل 44 قانون اساسی ابلاغ شد و عدم رضایت رهبری از اجرایی شدن آنها سبب شد در مجلس هشتم با ظرفیت آیین نامه داخلی مجلس کمیسیون ویژه را با هدف نظارت بر اصل 44 تاسیس کردیم، در آن دوره گزارش نظارتی ارائه کردیم که وقتی الان گزارش های نظارتی را مرور می کنیم می توان آسیب شناسی کرد.

یکی از نیازها اساسی بهبود کسب و کار بود که در مجلس هشتم قانون آن را تصویب کردیم همچنین تقویت بخش تعاون را پیگیری کردیم که در مجلس نهم تصویب شد، رفع موانع تولید خارج از رکود دولت و طرح حمایت از تولید که در مجلس نهم نهایی شد، در مجلس نهم کمیسیون ویژه حمایت از تولید ملی و نظارت بر حسن اجرای سیاست های اصل 44 قانون اساسی تاسیس کردیم، حاصل آن قانون رفع موانع و تقویت تعاون شد که با اصل 44 همسو بود و هم چنان گزارش نظارتی ارائه کردیم. اصلاح قانون اساسی را چند بار انجام دادیم، در مجلس دهم کمیسیون ویژه با تاخیر وپس از سه بار رای گیری در مجلس تشکیل شد در سه سالی که از عمر کمیسیون می گذرد چند کار اساسی انجام دادیم، قانون حمایت حداکثری از تولید داخلی و چند مرحله اصلاح سیاست های اصل 44 قانون اساسی، گزارش نظارتی بهبود کسب و کار، تصویب قانون مرکز ملی کسب و کاررا نهایی کردیم و رتقا سازمان استاندارد برای بحث کیفی و تولید را پیگیری کردیم، همزمان با نظارت بر حسن اجرای سیاست های اصل 44 قانون اساسی بحث تولید را دنبال می کردم که لازم بود کیفیت، استاندارد سازمان ملی را تعریف کنیم و رقابت پذیری در اصل 44 قانون اساسی را اصلاح کنیم. در کل برنامه مدونی در این چند دوره برای بحث حمایت از تولید و تقویت بخش خصوصی و تعاونی، رفع موانع سرمایه گذاری تولید و استفاده از الگوی داخلی قانون گذاری کرده یا نظارت را تقویت کردیم به دنبال این امر در هر فصل گزارش نظارتی ارائه دادیم.

خبر فوری: با تمام تلاشی که برای واگذاری و تقویت بخش خصوصی شد شاهد عدم موفقیت در واگذاری ها بوده ایم، علت این امر چیست؟

فولادگر: عدم موفقیت یا تخلف ها آنجا بود که اصل 44 فقط در واگذاری ها خلاصه شد یا اولویت رعایت نشده یا تخلف شده اما باقی بخش های اصل 44 قانون اساسی به بحث توانمند سازی خصوصی، رفع موانع سرمایه گذاری و بهبود کسب وکار می پردازد که به آن کمتر توجه شد اما اکنون بیشتر به این امور توجه کرده ایم. نباید فقط موارد اشکال دار را دید، زمانی در کشور اقتصاد 90 درصدی دولتی داشتیم در کشور کسی فکر نمی کرد بخش خصوصی پالایشگاه بزند یا نیروگاه برق تولید داشته باشد اما الان هست و اتفاق افتاده است.

خبر فوری: حمایت از تولید ملی یکی از شعارهای کشور بود، اما طرح ارز 4 هزار و 200 تومانی تاثیر منفی بر تولید گذاشت و عامل فساد بود، چقدر کمیسیون روی این موضوع کار کرد؟

فولادگر: کمیسیون روی این موضوع ورود نکرد کمیسیون اقتصادی بیشتر در این بحث کار کرد و گزارشی هم به صحن داد، به هر حال ارز 4 هزار و 200 تومانی در سال گذشته در حالی که می توانست با یکسان سازی نرخ ارز، رانت را کاهش دهد، از تولید به دلیل گران شدن واردات حمایت کند به ضد تولید تبدیل شد و بیشترین لطمه را به تولید زد.

منبع: خبرفوری

76