بازی دو احمدینژادی و توافق بر سر یک گزینه / لابیهای قالیباف و احمدینژادیها برای ریاست سومین قوه
حمایت احمدینژادیها از نیکزاد از یکسو و نزدیکیاش به رییس قوه قضاییه از سوی دیگر شانس نیکزاد برای پیروزی بر قالیباف را افزایش داده، همچنین برگ برنده نیکزاد، حمایت فراکسیون آذریزبانها از اوست.
شاید نهم اردیبهشت ماه که محمدباقر قالیباف و یارانش نشستی را با حضور سردمداران جریانهای سیاسی حاضر در یازدهمین دوره مجلس برگزار کردند و از افطار تا یک بامداد فردا به رایزنی با آنان پرداختند، تصورش را هم نمیکردند تنها چند روز پس از آن نشست که نامش را «وحدت» گذاشته بودند، همه چیز دوباره تغییر کند.
کرسی ریاست مجلس با آن همه اختیار و قدرت عمل پیشبینی شده در آییننامه داخلی پارلمان و البته شأن و جایگاهش میان سران جمهوری اسلامی، لقمهای چنان دندانگیر است که قول و قرارها را به دست باد بسپارد. این یعنی اصولگرایانی که با هزار و یک زحمت، دقیقه ۹۰ به لیستی مشترک در تهران دست یافتند، حالا کارشان برای وحدت بر سر قدرتمندترین کرسی پارلمان با اتکا به شواهد و قرائن و البته اخبار و شنیدههای روزنامه اعتماد چنان سخت شده که اگر همه چیز به همین شکل ادامه یابد و خبری از پادرمیدانی برونپارلمانی نباشد، عملا از «رویای وحدت دستراستیها» جز «کابوس انشقاق» نمیماند.
ساز انشقاق موتلفه
«حزب موتلفه اسلامی در جمعبندی به این نتیجه رسیده که گزینه اصلح و ارجح، برای ریاست مجلس یازدهم، آقای مهندس سیدمصطفی میرسلیم است»؛ این عین اظهارات اسدالله بادامچیان، دبیرکل حزب موتلفه اسلامی است. او در شرایطی این جملات را به زبان آورده که نخستینبار روزنامه اعتماد از «توافق اصولگرایان بر سر تقسیم مناصب مجلس یازدهم» خبر داده بود؛ خبری که چندی بعد باشگاه خبرنگاران جوان به عنوان رسانه وابسته به صداوسیما و نزدیک به جناح راست نیز آن را تایید کرد. تمرد موتلفه از مفاد «میثاقنامه» و قول و قرارهای رد و بدل شده در نشست نهم اردیبهشت ماه اولین ساز به صدا درآمده از ارکستر انشقاق اصولگرایان بود اما آخرین نبود و تکنوازیها ادامه داشت.
بازی دو احمدینژادی
حمیدرضا حاجیبابایی و سیدشمسالدین حسینی که هر دو به عنوان وزرای کابینه محمود احمدینژاد شناخته میشوند، از دیگر چهرههایی بودند که کنار فریدون عباسی تلاشهایی را برای تصاحب کرسی ریاست مجلس آغاز کرده بودند؛ با این تفاوت که حاجیبابایی باتوجه به ریاستش بر فراکسیون نمایندگان ولایی مجلس دهم و مهمترین عامل ریاست لاریجانی بر پارلمان بهویژه در اجلاسیههای اول و سوم دوره دهم، رقیبی بهمراتب خطرناکتر برای شهردار اسبق تهران بهشمار میرفت؛ شاید از همینرو به نشست نهم اردیبهشت ماه قالیباف دعوت شد و پذیرفت بهازای نایبرییسی مجلس یازدهم یا ریاست کمیسیون برنامه و بودجه، عطای رقابت را به لقایش ببخشد. عباسی هم که از قرار معلوم ریاست کمیسیون انرژی را پذیرفته این روزها بیشتر در سکوت روزگار میگذراند ولی بهطور مرتب در نشستهای فراکسیون «جبهه خدمت» حاضر میشود. در این میان حسینی اما همچنان به حضورش در صحنه رقابت با قالیباف و سایر مدعیان کرسی ریاست مجلس اصرار دارد اما اخبار و پیگیریهای روزنامه اعتماد حاکی از آن است که اصرار حسینی برای حضورش در صحنه رقابت برای این است که ظاهرا او با شناختی که از مسائل اقتصادی دارد به این نتیجه رسیده که برای اثرگذاری در دوران «جنگ اقتصادی» باید در راس قوه مقننه بایستد، در ریاست یکی از کمیسیونهای اقتصادی.
در همین راستا چندی پیش نیکزاد و پزشکیان بهصورت محرمانه و به دور از چشم رسانهها با یکدیگر دیدار کرده و بنابر اخبار و پیگیریها، درباره حمایت فراکسیون آذریزبانها از نیکزاد برای رقابت بر سر کرسی ریاست مجلس به توافق رسیدهاند
توافق بر سر نیکزاد
بدینترتیب و با خروج عباسی از گردونه رقابت و شانس ناچیز شمسالدین حسینی برای کسب کرسی ریاست مجلس بهرغم ائتلاف نانوشتهاش با نمایندگان حوزههای انتخابیه شمال ایران و تنی چند از اقتصادخواندههای پارلمان یازدهم و البته چنانکه خود ادعا کرده «نمایندگان استانهای مرزی»، احتمالی که البته یکی از مدیران دولتهای نهم و دهم حاضر در پارلمان که نخواست نامش فاش شود، با تایید آن به روزنامه اعتماد گفت که «یاران احمدینژاد» که در پارلمان تحتعنوان فراکسیون یا جبهه «خدمت» شناخته میشوند، «تصمیم به حمایت از علی نیکزاد برای ریاست مجلس دارند.»
حمایت احمدینژادیها از علی نیکزاد از یکسو و نزدیکیاش به سیدابراهیم رییسی، رییس قوه قضاییه از سوی دیگر شانس نیکزاد برای پیروزی بر محمدباقر قالیباف را افزایش داده اما آنچه در این میان میتواند به عنوان برگ برنده نیکزاد بازی را عوض کند، حمایت فراکسیون آذریزبانها از اوست. ریاست این فراکسیون تاثیرگذار در دوره دهم برعهده مسعود پزشکیان بود که از معدود اصلاحطلبان حاضر در مجلس یازدهم به شمار میرود. در همین راستا چندی پیش نیکزاد و پزشکیان بهصورت محرمانه و به دور از چشم رسانهها با یکدیگر دیدار کرده و بنابر اخبار و پیگیریها، درباره حمایت این فراکسیون از نیکزاد برای رقابت بر سر کرسی ریاست مجلس به توافق رسیدهاند. همچنین علی نیکزاد در روزهای اخیر دیدارها و رایزنیهایی را با سایر آذریزبانان مجلس یازدهم برگزار کرده تا از هرگونه انشقاق احتمالی جلوگیری کند.
دلخوری نیکزاد
توافق احمدینژادیها بر سر نیکزاد و افزایش احتمال حمایت آذریزبانهای پارلمان یازدهم از او سبب شده تا از هماکنون بتوان نیکزاد را یکی از جدیترین رقبای قالیباف دانست. رقیبی که با تکیه بر این جمله که «ما برای خدمت آمدهایم و نه برای معامله»، برخلاف حاجیبابایی و حسینی و عباسی قصد خداحافظی با میدان رقابت بهازای ریاست فلان کمیسیون یا بهمان فراکسیون را ندارد. در همین راستا شنیدههای روزنامه اعتماد هم حاکی از آن است که نیکزاد از شیوه انتشار خبر نشست نهم اردیبهشت ماه با قالیباف و ۶ نفر دیگر توسط الیاس نادران و سایر طیفها و افراد نزدیک به شهردار اسبق تهران «دلخور» است و همین دلخوری سبب بیان این جمله شده است. نیکزاد و نزدیکانش اقدامات تیم رسانهای قالیباف را «ماهیگیری از آب گلآلود» میدانند و توافق بر سر کنارهگیری نیکزاد از رقابت را رد میکنند. در همین راستا نیکزاد روز گذشته در واکنش به اظهارات نادران و سایر چهرههای نزدیک به قالیباف و همچنین گزارش روز پنجشنبه، ۱۱ اردیبهشت روزنامه اعتماد و اظهارات منابع آگاه درباره «توافق بر سر تقسیم مناصب» در نشست نهم اردیبهشت ماه، روز گذشته در توییترش نوشت: «جلسه اخیر نامزدهای ریاست مجلس یازدهم، نشست تقسیم غنایم و مناصب نبود. گفتوگویی انتقادی و البته سازنده بین طرفین بود. بر آن عهدی که بستم، هستم. عزت ما در «صداقت» و «نوکری مردم» است و آن را با هیچ چیز عوض نمیکنم.»
تکرار تجربه عارف-لاریجانی
علی لاریجانی و محمدرضا عارف در دهمین دوره مجلس دو چهره همیشه رقیب بودند و از ابتدا تا انتهای پارلمان هرگز از تلاش برای تصاحب کرسی ریاست سر باز نزدند و تجربهای خاص را برای نمایندگان رقم زدند. تجربهای که حالا و با اتکا به اخبار و پیگیریهای روزنامه اعتماد، قرار است توسط محمدباقر قالیباف و علی نیکزاد تکرار شود. در همین راستا یکی از نزدیکان علی نیکزاد به «اعتماد» گفت که وزیر راه و شهرسازی احمدینژاد و رییس ستاد انتخاباتی رییسی در انتخابات ۹۶، در روزهای اخیر دیدارهای منظمی را با نمایندگان مختلف بهمنظور رایزنی بر سر کرسی ریاست مجلس برگزار کرده است.
پیگیریهای «اعتماد» نشان میدهد که مجمع نمایندگان تهران نیز در هفتههای اخیر دیدار را با نیکزاد برگزار کرده است. سمیه رفیعی، منتخب تهران برای حضور در یازدهمین دوره مجلس با تایید این خبر گفت که «این دیدار حدود
۲ هفته پیش و برای رایزنی درباره مسائل مهم پارلمان و چگونگی پیشبرد اقدامات در مجلس صورت گرفته است.» این منتخب تهران همچنین تایید کرد که در این دیدار رایزنیها و گفتوگوهایی درباره ریاست مجلس آینده صورت گرفته است. علاوه بر این دیدار، شنیدههای «اعتماد» حاکی از برگزاری دیدارهای منظمی میان نیکزاد و سایر منتخبان مجلس یازدهم است؛ چنانکه صبح امروز قرار است مجمع نمایندگان استان گلستان با نیکزاد به عنوان یکی از جدیترین گزینههای ریاست مجلس آینده دیدار داشته باشند.
تدوین برنامهها
ریاست مجلس علاوه بر دیدار یا به عبارتی صحیحتر لابی با طیفها و فراکسیونهای پارلمان باتوجه به فقدان تجربه پارلمانی در اکثر منتخبان مجلس یازدهم نیازمند تدوین برنامههایی روشن و مشخص است؛ از اینرو نیکزاد و قالیباف به شکلی جدی در این حوزه وارد شده و مشغول تدوین برنامههای خود درصورت تصاحب کرسی ریاست مجلس و ارایه آن به سایر منتخبان هستند.
یکی از منابع نزدیک به نیکزاد گفته که او برنامههایش را در حوزههای اقتصادی و اجتماعی تدوین کرده و در حال تکمیل آن است. او همچنین تاکید کرده که نیکزاد در حوزههای اشتغال و کشاورزی نیز با همراهی گروهی از بیرون پارلمان مشغول تدوین برنامههایی روشن است. بدینترتیب به نظر میرسد در شرایطی که تنها و تنها ۲۲ روز تا آغاز مجلس یازدهم باقی است، رقابت نیکزاد و قالیباف با همراهی میرسلیم و حسینی و احتمالا حاجیبابایی رنگ و بوی به مراتب جدیتر به خود بگیرد؛ رقابتی که بعید نیست ابدی باشد و ادامه یابد تا پایان عمر پارلمان یازدهم.
منبع: اعتماد
66
تا زمانی که انتخابات بصورت حزبی در ایران صورت نگیرد مثل همه دنیا همین اش هست و همین کاسه. اگرحزبی باشد حزب اکثریت قدرت را در دست می گیرد و پای ان هم می ایستد. ولی الان تو ایران هر کی به هرکی است و حکومت هم این را می خواهد. ایران همش شده جبهه فراکسیون اعتلاف.گروه دسته زاگرس نشین البرزنشین . کویر نشین روحانی غیر روحانی سید غیر سید. خودی غیر خودی و.....فقط تعجبم چطور هنوز تعداد معدودی از مردم هنوز سر زیر برف کرده و واقعیت ها را نمی خواهند باور کنند. الان نمایندگان سابق و فعلی فردا غیب می شوند و هیچ کس پاسخگوی اعمال انها نیست ولی اگر از طریق یک حزبی وارد مجلس یا دولت شوند مجبورند که خوب کار کنند در غیر این صورت حزب پاسخگو بوده و مردم به نمایندگان این حزب در انتخابات بعدی رای نخواهند داد.و شکست خواهند خورد تا با کار و تلاش بیشتر اشتباهات خود را جبران و اعتماد مجددمردم را جلب کنند. انتصابات در ایران اش قلمکار است.