10 مربی برتر حال حاضر دنیا از ابرشرور تا ذهن کهکشانی

اطلاق لفظ موفق به یک مربی به پارامترهای خاصی بستگی دارد. برخی مربیان همین که بتوانند تیم‌شان را بکشانند بالا یا از سقوط نجات دهند، موفق هستند و برای برخی مربیان دیگر حتی نایب‌قهرمانی لیگ شکست محسوب می‌شود.

نشریه فورفورتو در جدیدترین گزارش خود 50 مربی برتر شاغل حال حاضر دنیا را بررسی کرده است. ما 10 نفر نخست لیست را منتشر می‌کنیم.

10- دیگو سیمئونه

او زمانی وارد ذهن شما شد که دیوید بکهام را در تله‌ای که خودش ساخته بود به دام انداخت. او از آن زمان نقش ابرشرور را بازی کرده است. تنها مردی که می‌تواند رئال‌مادرید و بارسلونا را از بین ببرد، درحالی که به اندازه آنها منابع ندارد. او هنوز هم جزو 10 مربی برتر است.

تنها برای طول عمر، آنچه سیمئونه به دست آورده است، به ویژه در مقابل قدرت بارسا و رئال، قابل توجه است. اینکه نه تنها در دو فصل مجزا برابر آنها رقابت کرده‌، بلکه برنده شده‌، گواهی بر مهارت‌های عالی مدیریتی سیمئونه است. بازیکنان بدون شک هر کاری برای این دیوانه آرژانتینی می‌کنند.

هر فصل احساس می‌شود که ممکن است بنزین دیگو سیمئونه تمام شود. بازیکنان ستاره آمده‌اند و رفته‌اند، اما فرهنگ مصمم در تیم تا زمانی که سیمئونه باقی می‌ماند همیشه وجود دارد. اگرچه اتلتی دیگر ترس از خدا را به رقبا وارد نمی‌کند، آنها همچنان بازی اعداد را انجام می‌دهند. سیمئونه 4-4-2 خود را زمانی که دچار مشکل شد به سه دفاع تغییر داد.

9- اونای امری

اونای امری یکی از ثابت‌ترین مربیان فوتبال جهان در طول یک دهه بوده است. جدا از شکست با آرسنال او سه قهرمانی لیگ اروپا را در سویا و یک قهرمانی را در ویارئال به دست آورده است و به‌طور مداوم تیم‌های میانه جدول را با توپ‌های میانی خوب و انتقال‌های ویرانگر به بالا کشیده است.

در ویارئال، موفقیت او به این بستگی داشت که مردان فراموش شده تیم‌های بزرگ‌تر را به چهره‌ای قوی‌تر از یک بازیکن ستاره تبدیل کند: در استون ویلا، او تعدادی از هیجان‌انگیزترین بازیکنان لیگ را در ترکیب خود دارد. هدف افتخار لیگ کنفرانس است و هواداران ویلا به مدت گذشت یک نسل چنین احساس مثبتی را نداشته‌اند.

8- روبرتو دزربی

با ورود به برایتون در سپتامبر 2022، بسیاری انتصاب مرد ایتالیایی را زیر سوال بردند. این مرد 44 ساله که مقدار زیادی ناشناخته بود، انتخابی کاملا خارج از میدان به نظر می‌رسید، اما به ناچار بار دیگر حق با مرغ‌های دریایی بود.

برایتون زیرنظر دزربی برای اولین‌بار در تاریخ خود به فوتبال اروپا راه یافت، زیرا در فصل 23-2022 در لیگ برتر ششم شد. اما این فقط نتایج نیست که دزربی را تا این حد چشمگیر می‌کند، بلکه شجاعت تاکتیکی او است که این مربی را از بقیه متمایز می‌کند. برایتون تیمی است که تشویق شده است تا عمدا فشار بیاورد. آنها رقبا را قبل از سوءاستفاده از فضای باقیمانده به سمت خود می‌کشانند، اما اگر حرف ما را قبول ندارید در جریان باشید پپ گواردیولا بسیار تحت تاثیر قرار گرفته است.

گواردیولا گفت: «هیچ تیمی به شکلی که آنها بازی می‌کنند وجود ندارد. این منحصر به فرد است. زمانی که او وارد شد، احساس می‌کردم تاثیری که در لیگ برتر می‌گذارد بسیار عالی خواهد بود، اما انتظار نداشتم در این مدت کوتاه این کار را انجام دهد. او در هر بازی 20 یا 25 موقعیت ایجاد می‌کند که بسیار بهتر از اکثر حریفان است. او توپ را به شکلی در انحصار خود در می‌آورد که برای مدت طولانی نبوده است. آنها سزاوار موفقیتی هستند که به دست آورده‌اند.»

7- ژاوی

در سه سال حضور در بارسلونا، ژاوی هرناندز یک باشگاه بحران‌زده را به قهرمان تبدیل کرد، سبک فوتبالی را که باشگاه در آرزوی آن است را دوباره القا کرد و بر ادغام نسل جدیدی که آماده هدایت این باشگاه از تاریکی به موفقیت است، نظارت کرد.

رکورد بازی‌های بزرگ او هنوز مشکوک است. با حذف‌های متوالی از مرحله گروهی در لیگ قهرمانان اروپا؛ سقوط در ال کلاسیکو و باخت‌های ناامیدکننده در اروپا. اما او به عنوان یک مربی جوان، هاله‌ای از اقتدار و تاکتیک دارد. درکی که همه ما انتظار داشتیم او داشته باشد، آن‌هم وقتی او را در حال برش دادن دفاع‌های باز با دقت کامل تماشا می‌کردیم.

زمان نشان خواهد داد که حرفه مدیریتی او چگونه پیشرفت می‌کند: اما اگر او نیمی از جام‌هایی را که در زمین کسب کرده به دست آورد، او را به یک مربی بزرگ تبدیل می‌کند.

6- ادی هاو

ادی هاو که زمانی مربی فراموش شده فوتبال انگلیس بود، از آن زمان تاکنون خود را به عنوان یکی از بهترین‌ها معرفی کرده است. توافق برای سرمربی شدن در تیم نیوکاسل یونایتد که قرار بود در سال 2021 سقوط کند، انتخاب عجیبی به نظر می‌رسید. با این حال، دو سال بعد، او هر چیزی را ثابت کرد.

کلاغ‌ها به اولین فینال خود در بیش از 20 سال گذشته رسیدند، زمانی که در فوریه گذشته در جام کارابائو با منچستریونایتد روبه‌رو شدند، قبل از اینکه با کسب رتبه چهارم استثنایی به لیگ قهرمانان راه پیدا کنند.

این یک دستاورد بزرگ برای او به حساب می‌آید. بازیکنانی مانند جولینتون، میگل آلمیرون، شان لانگستاف و حتی جیکوب مورفی همه تحت هدایت هاو شکوفا شده‌اند و این درحالی است که همه آنها بازیکنانی هستند که قبل از ورود او در باشگاه بودند. تغییرات در ذهنیت تیم منجر به یک ذهنیت برنده شده است.

5- توماس توخل

کار در بایرن مونیخ برای توماس توخل سخت بوده است. تقریبا نزدیک بود آنها قهرمانی در بوندسلیگا را از دست بدهند اما در آخرین روز با خوش شانسی آنها قهرمان شدند. اما این مربی آلمانی هنوز هم وقتی نوبت به بازی باشگاهی می‌رسد صرفا در رتبه‌های بالای جدول دیده می‌شود.

در طول سال‌ها، توخل تمام جنبه‌های روان خود را نشان داده است. شورشی که در بوروسیا دورتموند تاسیس شد، از آستانه پاری‌سن‌ژرمن عبور کرد. همان احساس سعی کرد صلح را در رختکن متخاصم پی‌اس‌جی حفظ کند. یک تاکتیک‌دان تهاجمی هیجان‌انگیز که بعدا چلسی را به یک کشتی کروز ضدآب تبدیل کرد. وضعیت حرفه‌ای او در حال تبدیل شدن به یکی از اختراعات جالب در فوتبال است.

اکنون ممکن است بزرگ‌ترین چالش او را ببینیم: تقابل با متفکر شجاع و جدیدی به نام ژابی آلونسو در لورکوزن، به عنوان مرد مستقر در بایرن. یک بار دیگر، او از یک دوره از دوران حرفه‌ای خود به دوره دیگر عبور کرده است. دوک سفید لاغر باواریا را هرگز نمی‌توان به عنوان نفر دوم درنظر گرفت: او بی‌رحم با تیغی تیز است.

4- میکل آرتتا

پپ گواردیولا این را نمی‌دانست، اما به آرامی در حال خلق یک هیولا بود. آرتتا که به مدت سه سال در منچسترسیتی به عنوان دستیار سرمربی کار کرد، به آرامی آموخت که برای رسیدن به سطح نخبگان چه چیزی لازم است. او آن چالش را دوست داشت و از آن زمان با این آرزو زندگی کرد و برای رسیدن به آن دوید.

فدا کردن نتیجه در تیم آرسنال آن هم در دو فصل اول هدایت ‌تان به قدری شجاعت نیاز دارد. همچنین جسارت بیشتری برای انجام این کار می‌طلبد. کاری که به تازگی او در جام حذفی انجام داد و مسابقه را با تعدادی از بازیکنان نیمکت‌نشین شروع کرد. اما این دقیقا همان چیزی است که مرد اسپانیایی در جمع توپچی‌ها جا انداخته و بر آن نظارت می‌کند و به عقب هم نگاه نمی‌کند.

اجرای یک سبک ویرانگر از بازی با یک تیم جوان پرشور هزینه‌های خود را به همراه داشته است.

به ویژه عدم موفقیت آنها در مدیریت بهتر بازی‌ها در انتهای فصل 23-2022 لیگ برتر انتقاداتی را برانگیخت اما باید درنظر داشت بسیاری حتی انتظار نداشتند آرسنال به صدر جدول برسد. چه رسد به اینکه در چالش برای عنوان قهرمانی حضور داشته باشد. تیم همه کاره است، از نظر بدنی با شکوه است، از نظر فنی عالی است. آرسنال یک کلاس کامل از درس مدیریتی بوده است. فلسفه آرتتا مستحکم است، اصول او قوی است و توپچی‌ها شروع به برداشت از مزایای آن کرده‌اند.

3- کارلو آنچلوتی

کارلو آنچلوتی ظاهرا در باشگاه‌هایی که بهترین بازیکنان جهان در آن جمع شده‌اند، یک نوع رقص به نمایش می‌گذارد. او از آنها می‌پرسد که چگونه می‌خواهند بازی کنند؟ «ایتالیایی ابدی» واژه‌ای است برای مدیریت بازیکنان، که بسته به حال و هوای رقابت، اصول خود را تغییر می‌دهد. او در 64 سالگی، هیچ نشانه‌ای از اینکه تماسش را با فوتبال از دست داده، نشان نمی‌دهد.

افکار دون کارلتو تماما در مورد تیم است: او کارهایی را که باید انجام شود، انجام خواهد داد تا بهترین‌ها را از گروه دریافت کند و اطمینان حاصل کند که گروه راضی است. اما استعداد او برای بهبود افراد، در حال حاضر، افسانه‌ای است. پیرلو، کاکا، لمپارد، بیل، جیمز، وینیسیوس، بنزما و حالا بلینگهام، همگی در زیر نگاه ابروی کج او به جایگاه فوق ستاره‌ای رسیده‌اند. او به عنوان یکی از بهترین‌های تمام دوران و شاید محبوب‌ترین مربی با رای رختکن شناخته می‌شود.

2- یورگن کلوپ

فوتبال هوی متال بدنام لیورپول تحت هدایت کلوپ در فصول اخیر کمی اصلاح‌تر و سنجیده‌تر شده است، اما تاثیرگذاری‌اش را از دست نداده است.

درحالی که فصل 23-2022 به سرعت تبدیل به فصلی برای فراموشی شد، چالش مداوم او مقابل منچسترسیتی تا حد زیادی به توانایی کلوپ در ایجاد انگیزه در تیمش کمک کرد. همین‌طور برای یافتن راه‌های نوآورانه جهت به دست آوردن بهترین نتیجه از محمد صلاح و در عین حال شکوفا کردن استعدادهای لوئیس دیاز، داروین نونیز و دیگران. او با دومینیک شوبوسلای کاری کرد که از لحاظ سیستمی ترنت الکساندرآرنولد فرصت بیشتری برای کار با توپ به دست آورد. اطمینان از حال خوب و عطش موفقیت هر یک از اعضای تیم بدون شک بزرگ‌ترین دارایی اوست. فلسفه کلوپ جالب است: در واقع، هر کاری که سرمربی آلمانی می‌خواهد انجام دهید و با یک پاداش بزرگ در ابعاد غیرقابل باور روبه‌رو خواهید شد. همان‌طور که بسیاری از اعضای تیم لیورپول شهادت خواهند داد. ایمان او به توانایی‌های بازیکنانش تزلزل‌ناپذیر است، درحالی که اعتماد او به تیم را نمی‌توان کم‌اهمیت جلوه داد. زمانی که او درنهایت تصمیم به ترک آنفیلد بگیرد، قرمزها با یک مشکل واقعی روبه‌رو خواهند شد.

1- پپ گواردیولا

زمانی که پپ گواردیولا برای اولین‌بار به صحنه آمد، برخی به او شک کردند. یک فرد ضعیف برای بزرگ‌ترین شغل در کاتالونیا از ژوزه مورینیو پیشی گرفت. اما نه از نظر تجربه بلکه به لحاظ فلسفه. یکی از اولین تصمیمات بزرگ او در نیوکمپ، جنگ با مدیران باشگاه بود که نمی‌خواستند لیونل مسی جوان به بازی‌های المپیک برود. پپ با آنها بحث کرد و لئو را برخلاف میل روسایش به پکن فرستاد.

حدود 15 سال بعد، هیچ کس در مورد توانایی‌های او سوال نمی‌کند: ضربان قلب فوتبال با ضربان قلب جوزپ گواردیولا هماهنگ است. جهان این بازی را به شکل مرد کاتالانی انجام می‌دهد، با هدف تکرار Juego de Pocision که او به فوتبال مدرن آورد و متعاقبا بارها و بارها آن را بازاختراع کرد. اما فقط جام‌هایی که او کسب کرده، تسلط یا سبک بازی هیجان‌انگیز نیست که او را همچنان بهترین می‌کند: این است که او همچنان به بازی‌های خود ادامه می‌دهد، اصول قدیمی را در نظر می‌گیرد و آنها را جدید و بی‌رقیب می‌کند. او به ندرت اشتباه کرده است، زیرا منچسترسیتی مدام در حال تکرار موفقیت است. او یک مغز کهکشانی دارد که در لحظات حساس بازی‌های بزرگ باعث می‌شود او بتواند از حریف خود بیشتر فکر کند. او همیشه یک، دو، سه قدم جلوتر است. او فوتبال را در مقایسه با هر کسی متفاوت می‌بیند: او شرلوک هلمزی است که شیاطین را در جزییات تشخیص می‌دهد.

او هرگز پیر نمی‌شود، او هرگز چشم‌پوشی نمی‌کند و همیشه حق با اوست. مسی در سال 2008 طلا گرفت البته. فوتبال به سادگی متعلق به اوست.