تاج برای این پرونده فوتبال ایران عذرخواهی نکرد

 اما امروز بنا بر گزارش‌هایی که رئیس فدراسیون در اختیار نماینده‌های مردم در خانه ملت قرارداده و تأیید تارقلی‌زاده با پرداخت ۴ میلیون و ۷۰۰ هزار دلار بسته شده است. قراردادی که روزی تاج از آن به عنوان قرارداد خوب یاد می‌کرد و مدعی بود با درس گرفتن از قرارداد کی‌روش بسته شده، اما طولی نکشید که مشخص شد بدترین قرارداد تاریخ فوتبال ایران بوده، به‌طوری‌که بعدها رئیس فدراسیون که روزی از ویلموتس به عنوان یک مربی نجیب یاد می‌کرد، او را فریبکار خواند: «بهترین جمله این است که بگوییم او سر ما کلاه گذاشت.»

مرور قرارداد ویلموتس، حتی امروز هم که  پنج سال از عقد آن می‌گذرد (یکم خرداد ۹۸) باعث خشم و نفرت می‌شود، خشم و نفرت از عقد قرارداد با مربی که پیش از پیوستن به تیم ملی ایران، قیمت سالانه‌اش حدود ۴۵۰ هزار یورو بود، اما با مبلغ ۲ میلیون ۲۵۰ هزار یورو (در مجموع ۷ میلیون و ۸۷۵ هزار یورو) هدایت تیم ملی ایران را برعهده گرفت و چیزی جز شکست از خود به جای نگذاشت.

اما داستان قرارداد ویلموتس تنها رقم سنگین آن بابت سه سال و نیم نبود! در واقع براساس توافقات آقایان، مرد بلژیکی بابت هر برد ۶ هزار و بابت هر تساوی ۳ هزار دلار دریافت می‌کرد که واقعاً ۶ هزار دلار بابت برد تیم‌هایی، چون کامبوج و هنگ‌کنگ عدد قابل توجیهی نبود، البته نه برای آقایان فدراسیون‌نشین و تاج که حتی بعد از جدایی پرسروصدا و داستان‌ساز ویلموتس برای فوتبال ایران نیز تا مدت‌ها دفاع جانانه‌ای از آن قرارداد داشتند! قراردادی که بعد از سال‌ها، گفته می‌شود با رقم ۴ میلیون و ۷۰۰ هزار دلار پرونده‌اش بسته شده است! رقم درشتی که می‌توانست گره از مشکلات بسیاری باز کند، اما هزینه بی‌کفایتی مدیریتی شد.

با وجود این فدراسیون فوتبال و در رأس آن مهدی تاج هرگز بابت آن حتی یک عذرخواهی ساده هم از مردم نکرد، حتی وقتی که ویلموتس را فریبکار خواند! در عوض بارها و بارها فدراسیون‌نشین‌ها جسته و گریخته و در لفافه مدعی شدند مواردی هست که مردم نمی‌دانند و نمی‌توان اشاره‌ای به آن داشت. اما تا زمانی که به‌طور کامل در این خصوص شفاف‌سازی و با مسببان آن برخورد نشود، نمی‌توان انتظار داشت پرونده سیاه فوتبال به دست فراموشی سپرده شود. اما می‌توان انتظار داشت که این داغ درس عبرتی شود برای آینده، هرچند کمتر کسی است که نداند هرگز اینگونه تجربیات تلخ برای آقایان درست عبرت نمی‌شود. شاید به همین دلیل هم هست که وقتی امروز صحبت از بسته شدن پرونده ویلموتس می‌شود، کمتر کسی آن را باور می‌کند، چراکه مار گزیده از ریسمان سیاه و سفید می‌ترسد!

در واقع مغایرت داشتن آنچه آقایان در خصوص این پرونده بارها و بارها به زبان آوردند و طولی نکشید که مشخص شد با واقعیت تفاوت بسیار دارد، اصلی‌ترین دلیل عدم باور صحبت‌های مطرح شده در خصوص بسته شدن پرونده ویلموتس است. پرونده‌ای که گفته می‌شد غرامت ۶‌میلیون دلاری روی دست فوتبال ایران گذاشته و الان براساس ادعای آقایان در فدراسیون فوتبال داستانش با ۴ میلیون‌و۷۰۰ هزار دلار به نقطه پایان رسیده است. رقمی که شاید به عنوان یک موفقیت از آن یاد شود، اما بی‌تردید سند بی‌کفایتی مدیریتی است و دست‌درازی‌های بی‌حد و حصر آقایان به جیب ملت، ملتی که ترجیح می‌دهد این رقم‌ها برای زیرساخت‌های فوتبال کشورش هزینه شود تا جذب مربیان درجه چندمی که کوچک‌ترین سود و منفعتی برای فوتبال ایران ندارند، اما مگر خواست مردم اهمیتی هم دارد؟!