از نقطه صفر مرزی تا سکوی جهانی/ یوسفی: پدرم دیگر نمی‌تواند حمایتم کند

سهیل یوسفی که از منطقه مرزی تایباد در شرق کشور به تیم ملی کشتی نوجوانان رسیده و قهرمان آسیا و جهان شده است، در گفتگو با ایسنا، درباره کسب مدال طلای کشتی آزاد نوجوانان جهان ۲۰۱۹ در صوفیه بلغارستان و سطح کیفی این رقابت‌ها، اظهار کرد: رقابت‌های قهرمانی جهان در سطح کیفی و کمی بسیار خوبی برگزار شد و مدال‌داران قاره‌ای و جهانی در این دوره از رقابت‌ها حضور داشتند. خدا را شکر توانستم با برتری مقابل تمامی رقبایم به مدال طلای جهان برسم و مزد زحمات خودم و کادر فنی را بگیرم.

آزادکار وزن ۹۲ کیلوگرم تیم ملی نوجوانان افزود: من در دور اول برابر حریف ایتالیایی پیروز شدم، سپس کشتی‌گیر ترکیه‌ای که سال گذشته نایب قهرمان جهان شده بود را ۱۰ بر صفر بردم، در ادامه حریف هندی را مثل فینال رقابت‌های آسیایی شکست دادم و به نیمه نهایی رسیدم. در این مرحله نیز حریف ارمنستانی و دارنده مدال طلای اروپا که سال گذشته در جام یادگار امام موفق به شکست من شده بود را از پیش رو برداشتم و در فینال نیز حریف روس که نایب قهرمان اروپا بود را بردم و با وجود حضور در یک گروه دشوار به مدال طلای جهان رسیدم.

کشتی‌گیر ۱۷ ساله تیم ملی نوجوانان که موفق شده از شهرستان مرزی و محروم تایباد از توابع استان خراسان رضوی خود را به سطح اول کشتی جهان در رده نوجوانان برساند و پس از کسب مدال طلای آسیا، اینبار در رقابت‌های جهانی دست یابد، در ادامه درباره نحوه علاقمندی خود به کشتی، گفت: پدرم قدیم کشتی می گرفت و علاقه بسیار زیادی به کشتی داشت. من نیز از همان دوران بچگی علاقه شدیدی به کشتی پیدا کردم و همیشه برای دیدن مسابقات کشتی به همراه پدرم به سالن می‌رفتم. با گذشت زمان به مرور این علاقه در من بیشتر شد تا جایی‌که برای نخستین بار بدون داشتن لباس ورزشی در باشگاه کشتی حاضر شدم و تمرین کردم.

وی افزود: ۶ ماه بعد در مسابقات استانی خردسالان قهرمان شدم و در ادامه توانستم در رده‌های خردسالان و نونهالان به عنوان قهرمانی کشور برسم. در رده نوجوانان نیز سال گذشته در رقابت‌های انتخابی تیم ملی دوم شدم.خدا را شکر توانستم امسال هم در رقابت‌های آسیایی و سپس جهانی به عنوان قهرمانی ومدال طلا برسم.

یوسفی با اشاره به محرومیت شدید در شهرستان مرزی تایباد و کمبود امکانات، گفت: مسئولان ورزشی کاری با امثال من ندارند و حمایتی نمی‌کنند. کار مسئولان فقط دادن وعده شده اما در عمل هیچ چیز نمی‌بینیم. من با حمایت‌های پدرم و زحماتی که با وجود مشکلات مالی برایم کشید به این مرحله رسیدم. پدرم چند ماهی می‌شود که بیکار است و اصلا درآمدی نداریم. وقتی طلای جهان را گرفتم پدرم گفت" سهیل جان من تا الان با همه سختی‌ها از تو حمایت کردم اما دیگر توانش را ندارم و خودت باقی راه را باید طی کنی" با همه سختی‌ها و مشکلات و گرانی بلیت برای حضور در اردوها، هر طور بود این پول را تهیه می‌کردیم و به خودم انگیزه می‌دادم تا مقابل سختی‌ها کم نیاورم. اما در این مدت هیچ مسئولی جویای وضعیتم نشد و حمایتی نکرد.(فاصله شهرستان تایباد تا تهران بیش از هزار کیلومتر است.)

دارنده مدال‌های طلای جهان و آسیا در پاسخ به این سوال که آیا پس از کسب مدال طلای آسیا، مسئولان استان از او حمایت کرده‌اند یا خیر، گفت: فرماندار، شهردار، نمایندگان شورای شهر و ... آمدند و قول‌هایی هم دادند. مسئولان شورای شهر یک میلیون تومان جایزه دادند اما بیشتر اقواممان به من پاداش دادند. بقیه مسئولان هم آمدند، عکس گرفتند، قول دادند و رفتند. حالا طلای جهان را گرفتم و نمی‌دانم آیا به وعده‌هایشان عمل می‌کنند یا نه؟ شاید اینبار هم فقط قول بدهند و بروند!

وی در پاسخ به این سوال که کدام کشتی‌گیر الگوی اوست و چه اهدافی در سر دارد، گفت: حسن یزدانی الگوی من است و می ‌خواهم مثل او قهرمان المپیک شوم. همانطور که به دوستانم قول داده بودم قهرمان جهان می‌شوم، اینبار هم قول می‌دهم در المپیک ۲۰۲۴ و ۲۰۲۸ برای طلای المپیک بجنگم. من همیشه باور داشتم که به طلای جهانی نوجوانان می‌رسم، الان هم باور دارم به سکوی المپیک می‌رسم. در این راه زجر زیادی کشیدم و سختی‌های زیادی را تحمل کردم. در این ۸ سالی که کشتی می‌گیرم روزهای سخت زیادی را پشت سر گذاشتم اما خدا همیشه یاورم بود و تنهایم نگذاشت. می‌دانستم روزی مزد زحماتم را می‌گیرم و همیشه با جان و دل وسط تشک مبارزه آمدم و از جان مایه گذاشتم. کشتی من تازه شروع شده و انگیزه‌ زیادی دارم تا به موفقیت‌های بزرگ برسم.

یوسفی در ادامه گفتگو با ایسنا، خاطرنشان کرد: سال گذشته که در اردوی المپیک جوانان بودم پای راستم شدیدا آسیب دید و مینیسک پاره کردم و دچار کشیدگی ACL شدم. خودم پیگیر کارهای درمانی‌ام شدم و قبل از رقابت‌های آسیایی ۵۰۰ هزار تومان قرض کردم و زانوبند خوب خریدم تا بتوانم به آسیایی برسم. فدراسیون به من زانوبند داد اما آتل نداشت و پایم را بخوبی مهار نمی‌کرد. مجبور شدم پول قرض کنم و خودم زانوبند خوب بخرم تا آسیایی را از دست ندهم. خدا را شکر به آسیایی رفتم و با وجود آسیب‌دیدگی به مدال طلا رسیدم. در فینال مسابقات جهانی هم در یک صحنه زانوی پای راستم قفل کرد اما خدا را شکر با چند بار تکان دادن برطرف شد و به کشتی ادامه دادم.

وی درباره امکانات ورزشی در تایباد گفت: ما در منطقه‌ای محروم زندگی می‌کنیم که امکانات خاصی ندارد. اگر هم به جایی می‌رسیم با غیرت خودمان است وگرنه حمایتی از امثال ما نمی‌شود. این شهر استعدادهای زیادی دارد که اصلا به آن‌ها نگاه هم نمی‌شود و کسی سراغی نمی‌گیرد. در همین باشگاه کشتی تایباد تشک‌های کشتی پاره شده اند و از لحاظ بهداشتی وضعیت افتضاحی دارد تا جایی‌که به جرات می‌توانم بگویم ۹۰ درصد بچه‌ها پس از مدتی ورزش کردن بیماری پوستی می‌گیرند اما مسئولان اصلا کاری نمی‌کنند. حریف تمرینی و امکانات دیگر هم نداریم به همینخاطر مجبورم هفته‌ای دو سه مرتبه به مشهد بیایم یا اینکه در تهران تمریناتم را در اردو پیگیری کنم. در مجموع امکاناتمان صفر است و وضعیت امکانات افتضاح است.

دارنده مدال‌های طلای جهان و آسیا با خواهش از مسئولان برای توجه بیشتر گفت: اگر مسئولان حمایت و توجه کنند مااستعدادهای خیلی خوبی داریم که بخاطر فقر و نداری توان پیشرفت ندارند و هیچوقت دیده نمی‌شوند.

وی در پایان گفت: از مربی‌ام آقای ترابی که مربی نمونه استانی شد و در این ۸ سال واقعا زحمت‌های زیادی برای من کشید قدردانی می‌کنم. او بدون چشمداشت و هیچ توجهی همه زندگی‌اش را برای کشتی گذاشته و امیدوارم باز هم بتوانم دل خانواده‌ام، مربیانم و هموطنانم را با مدال‌های بیشتر شاد کنم.

منبع: ایسنا

2034