داستان توبه کردن یک شکارچی/ از جانشان چه می‌خواهند این همه تفنگ به دست؟

به گزارش خبر فوری، سازمان حفاظت محیط‌زیست ایران در سال۱۳۹۲ اعلام کرد که دست‌کم ۷۴گونه از جانوران این کشور در سیاهه قرمز اتحادیه بین‌المللی حفاظت از طبیعت قرار دارند. از آن تاریخ این رقم ممکن است تغییراتی داشته باشد اما بخش عمده گونه‌های در معرض خطر همچنان وضعیت نامساعدی دارند.

دلیل عمده از بین رفتن گونه‌های جانوری تهدید زیستگاه، کاهش مواد غذایی و شکار آن‌هاست. این تعرض به حقوق جانوری در کمال تأسف از سوی شکارچیان چندان مورد توجه قرار نمی‌گیرد و حتی به تعداد شکارهای خود نیز می‌بالند و به عنوان افتخاری آن را مطرح می‌کنند.

امیرحمزه بازوند یکی از شکارچیانی است که از سال 1370 توبه کرده و امروز به عنوان همیار محیط زیست شناخته می‌شود.

وی در گفتگو با خبر فوری ماجرای تغییر مسیر زندگی خود را اینطور عنوان کرد که سال‌ها قبل دو تا کبک کشتم و آن‌ها را به خانه بردم. دو تا فرزندم از دیدن این دو کبک خونی خیلی ناراحت شدند. گفتند چرا کشتی و شروع کردند به گریه کردن. حتی به من گفتند دستت بشکند چرا اینکار را کردی. از آن روز توبه کردم.

بازوند افزود: از آن روز شدم طرفدار محیط زیست. جلو خیلی از شکارچی‌ها را گرفتم. ماشین‌هایشان را خراب می‌کردم و می‌شکستم. راهشان را می‌بستم. با آن‌ها درگیر می‌شدم. در آن مقطع از کل و بز فقط دو تا شکار مانده بود. روی یکی از تخته سنگ‌ها نوشتم:

 از این شکار دو تا مانده و بس/ از جانشان چه می‌خواهند این همه تفنگ به دست

همیار محیط زیست تاکید کرد: در روستای ما به نام تازه ناب اولیا واقع در نهاوند در استان همدان، تعداد زیادی شکارچی بودند اما امروز همه شده‌اند طرفدار محیط زیست. طوری شده که در منطقه ما وحوش در 500 متری روستا زندگی می‌کنند. من این خدمت را به خاطر طبیعت و رضای خدا و وطنم کرده‌ام.

بازوند با اشاره به اینکه قبلاً دامدار و کشاورز بوده، ادامه داد: الان فقط کشاورزی می‌کنم. اهالی برای مقابله با شکارچی‌ها به من اطلاع می‌دهند و هر شکارچی که به منطقه می‌آید، اهالی انگار که مسئول باشم به من اطلاع می‌دهند.

به قاضی گفتم به انصاف قضاوت کن

وی به پرونده درگیری با یکی از شکارچیان اشاره کرد و افزود: من ماشین یک شکارچی را شکسته بودم و او هم شکایت کرده بود. جلوی قاضی را گرفتم و به او گفتم تو که قاضی هستی باید حفاظت کنی نه اینکه خیانت کنی. در نهایت محکوم نشدم و آن شکارچی هم دیگر برای شکار نیامد.

بازوند معتقد است در این منطقه لازم است قوچ و میش حفاظت شود چرا که 10 رأس بیشتر از آن‌ها باقی نمانده است. اما کل و بز حدود 60 رأس وجود دارد. یک خرس هم با دو فرزند خود و یک پلنگ هم دارد که لازم است حفاظت شوند. لازم است دولت کمک کند. تنها راه آن ایجاد یک پاسگاه است. چون مسیر رفتن به کوهستان یکی بیشتر نیست و با این پاسگاه می‌توان شکارچیان را سد کرد. مطمئناً مردم محلی هم کمک خواهند کرد.

گفتنی است مصطفی گندمکار در مستندی با عنوان «کوهستان بی دفاع» به تشریح اقدامات بازوند و شرایط اقلیمی منطقه و گونه‌های در معرض خطر پرداخته است.