نامه یک مخاطب خبرفوری به مسئولان: در شرکت مخابرات دقیقا چه خبر است؟!
یکی از مخاطبان خبرفوری، به مسئولان شرکت مخابرات نامه ای نوشته است.
عصر یک روز زمستانی کنار همسر و کودکم در منزل بودیم که تلفن‌مان زنگ خورد. به عادت معمول نگاهی به شماره‌انداز تلفن کردم تا ببینم شماره برایم آشناست یا خیر... در کمال ناباوری دیدم شماره تلفن منزل خودمان است! خشکم زد!! یعنی چه که کسی با شماره تلفن شخصی خانه من به منزلم تلفن کند؟! مبهوت این اتفاق بودم و ظرف چند ثانیه هزار فکر مختلف به سرم زد. ناگهان به خودم آمدم و دیدم زنگ خوردن تلفن قطع شد.
آن شب نتوانستم خوب بخوابم؛ نگران همسر و فرزندم بودم که روزها در خانه هستند و من در محل کار. احتمالات مختلف را مرور می‌کردم: تلفن تبلیغاتی بوده؟ کلاهبردار بود؟ شاید دزد بوده و می‌خواسته ببیند کسی در خانه ما هست یا نه... نکند گروگان‌گیری بوده که یکی از اعضای فامیل را گروگان گرفته و بعد برای تقاضای پول به خانه این و آن زنگ می‌زند و برای اینکه ردش را نتوانیم بگیریم با روشی توانسته شماره تلفنش را مخفی کند؟ اصلا با چه مکانیسمی توانسته چنین کاری انجام دهد؟! شاید هم اختلال خطوط تلفن بوده...
به هر حال آن شب گذشت و کم‌کم ماجرا را فراموش کردم تا اینکه چند روز بعد دوباره این اتفاق افتاد! در محل کار بودم و همسرم دچار همان تشویش شد و ترجیح داد گوشی را برندارد. مطمئن شدم ماجرایی پشت این قضیه است و مگر می‌شود کسی بدون دخالت سازمان مخابرات برای تماس با دیگران به چنین امکانی دسترسی داشته باشد؟
فردای آن روز به مرکز مخابراتی نزدیک منزلمان مراجعه کردم و ماجرا را با کارمندان و ریاست آن مرکز در میان گذاشتم. خیلی خونسرد گفتند که چیز مهمی نیست و برای ما هم بارها پیش آمده! پرسیدم من مالک خط تلفن خودم هستم و اگر کسی بتواند با شماره تلفن من با خودم تماس بگیرد، از کجا معلوم با همین تکنیک جای دیگری زنگ نزند و اخاذی و کلاهبرداری نکند؟ قرار شد نامه‌ای به رئیس مرکز مخابرات بنویسم تا مراحل اداری بررسی طی شود که نوشتم و ارائه کردم و گفتند پیگیری می‌کنند و خبر می‌دهند. البته به این اکتفا نکردم و بعد از جستجو و تلاش فراوان توانستم با معاون امور مشتریان شرکت مخابرات و سپس مسئول دفتر ایشان صحبت کنم و جالب بود که قول پیگیری از طریق بازرسی شرکت مخابرات را به من دادند. حال از آن روز نزدیک به یک ماه گذشته و هر بار مراجعه می‌کنم، فقط می‌شنوم که: «چشم چشم پیگیری می‌کنیم!» همان جمله آشنای برخی کارمندان برای خسته کردن ارباب رجوع که برای شما هم لابد تازگی ندارد.
در این اوضاع سه حالت پیش می‌آید:
1) آیا دولت تدبیر و امید در حوزه وزارت ارتباطات و سازمان مخابرات، برای پایه‌ای‌ترین حق شهروندی مردم که همان صیانت از مالکیت آنها بر خط تلفن خود است، فراتر از نصب تابلوی منشور حقوق شهروندی در این ادارات، تدبیری اندیشیده است؟
2) در شرایطی که مدیران مخابرات پاسخ روشنی برای این اشکال مهم ارائه نمی‌کنند، بنابراین مفروض داشتن این فرضیه محتمل به نظر می‌رسد که مراکز مخابراتی با تخطی از وظایف و حوزه مسئولیت‌های خود، رانت‌های خاص در اختیار افراد یا مجموعه‌هایی با نیت‌های خاص قرار می‌دهند که از طریق آن نه تنها با مخفی نگه‌داشتن شماره تلفن خود که با شماره خودتان با شما تماس بگیرند، از کجا میتوان مطمئن شد که مکالمات شهروندان عادی بدون دستور قضایی مورد شنود قرار نمی‌گیرد و امکان سوءاستفاده از آن برای برخی افراد و نهادهای غیرقضایی مهیا نمی‌شود؟
3) در این شرایط اگر اتفاق ناخوشایندی برای خانواده من و دیگر شهروندانی که احتمالا تجربه مشابهی دارند از طریق خطوط تلفن بیفتد، وزیر محترم ارتباطات و فناوری اطلاعات چه توضیحی برای افکار عمومی خواهد داشت؟ آیا استعفا خواهد داد؟ یا همه چیز در بهترین شکل خود با عذرخواهی و اقرار به غافلگیرشدن به شیوه حوادث اخیر مدیریت خواهد شد؟
33
متاسفانه برای بنده نیز چنین چیزی اتفاق افتاده فقط باهمکاری مخابرات (امورکارچاق کنین)خاج ازچارت سازمانی چنین کاری میسراست.چراجلوی تلگرام را میتوان گرفت ولی اینجور مسائل راخیر
ملت الافنا ول کن بابا چه حوصله ای داری
اولين باري است كه سايت شما را مطالعه مي كنم موفق باشيد