ورزش ایران در انتظار معرفی مقصران داخلی تعلیق جودو

فدراسیون جودوی ایران تعلیق شد. خبری تلخ که روز گذشته (چهارشنبه) رسما از سوی فدراسیون جهانی این رشته اعلام شد و امیدهای یکی از پرسابقه‌ترین رشته‌های ورزشی رزمی کشور را برای حضور در المپیک 2020 و کسب نخستین مدال المپیکی این رشته برباد داد.

در اینکه در شکل‌گیری و رقم خوردن این اتفاق، از مدت‌ها قبل سناریویی از سوی فدراسیون جهانی طراحی و مرحله به مرحله اجرایی شد تا در نهایت فدراسیون جودوی ایران تعلیق شود، هیچ شکی وجود ندارد و در اینکه رئیس فدراسیون جهانی با سران رژیم اشغالگر قدس روابط نزدیکی دارد تردیدی نیست، اما در اینکه چگونه ما در داخل ایران وارد این سناریو و بازی شدیم بحث و حرف‌ و حدیث‌های بسیاری وجود دارد.

سعید ملایی در حالی به عنوان تنها نماینده ایران در مسابقات جهانی جودو در ژاپن حاضر شد که به واسطه عملکرد خوب در سالیان اخیر در صدر رنکینگ فدراسیون جهانی این رشته قرار داشت و نه تنها به عنوان یکی از مدعیان تکرار عنوان قهرمانی دوره گذشته خود در وزن 81- کیلوگرم شناخته می‌شد، بلکه از اصلی‌ترین شانس ورزش ایران برای کسب مدال طلای المپیک بود.

از طرفی با توجه به عملکرد جودوکار رژیم صهیونسیتی در یک سال اخیر، شاهد صعود او در رنکینگ و قرار گرفتن در جایگاه دوم رنکینگ تا پیش از مسابقات جهانی بودیم. در این شرایط پیکار و مصاف این دو ورزشکار در ژاپن در فینال بسیار محتمل به نظر می‌رسید، همانگونه که پیش‌تر نیز رقیب ملایی به فینال رسیده بود. اتفاقی که خواسته و ایده‌آل فدراسیون جهانی جودو بود و شاید مدت‌ها زمان برای آن صرف شده بود تا این بار در توکیو اجرایی و جودو ایران را دچار مشکل و سعید ملایی را به یک ابزار برای خواست ماریوس ویزر، رئیس اهل رومانی فدراسیون جهانی جودو تبدیل کند.

اتفاقی که با اندکی تدبیر و مدیریت درست مسئولان فدراسیون جودو و ورزش ایران می‌توانست اینگونه و مطابق خواست مسئولان فدراسیون جهانی پیش نرود و ما را در مخمصه قرار ندهد. فاصله امتیازی سعید ملایی در رنکینگ فدراسیون جهانی با رقبای خود برای کسب سهمیه المپیک باعث شده بود تا این ورزشکار نیز در مصاحبه‌های خود عنوان کند حتی عدم حضور در این مسابقات و سایر رقابت‌های باقی مانده تا پایان روند کسب سهمیه المپیک، خطری در کسب سهمیه او ایجاد نخواهد کرد.

موضوعی که می‌توانست ‌مبنای تصمیم مسئولان فدراسیون جودو و جامعه ورزش ایران باشد تا با عدم اعزام ملایی نه تنها به شکل گیری اتفاق رخ داده منجر نشود بلکه شانس ورزش ایران را برای کسب نخستین مدال المپیک در رشته جودو در توکیو افزایش دهد. قطعا اگر در این مدت شرایطی فراهم می‌شد که سعید ملایی با حسن نظر مقامات ورزش کشور روبرو و این ورزشکار از سناریوی فدراسیون جهانی آگاه می‌شد، دیگر شاهد تصمیم احساسی او نبودیم که پرده آخر سناریوی مقامات فدراسیون جهانی را رقم بزند.

اتفاقی که نه تنها باعث مهاجرت ملایی و از دست رفتن فرصت کسب نخستین مدال طلا در رشته جودو برای ورزش ایران نمی‌شد، بلکه ما را در شرایطی قرار نداده بود که حالا با تعلیق جودو روبرو شده و امیدها و آرزوهای هزاران جودوکار نوجوانان و جوانان کشور را برباد رفته ببینیم.

در حال حاضر و بعد از این اتفاق کمترین توقع از مسئولان ورزش کشور برخورد با مسببان داخلی این اتفاق است. اتفاقی که قطعا جودوی تازه جان گرفته کشور را مجددا سالیان سال به عقب خواهد برد و سرنوشت و آینده ورزشکاران این رشته را در هاله‌ای از ابهام قرار خواهد داد. موضوعی که با عدم اعزام ملایی و حتی در بدترین شرایط با از دست رفتن شانس کسب سهمیه و مدال المپیک تبعات کمتری برای جودوی ایران داشت، حالا به کلاف سردرگمی تبدیل شده است که حل آن نیازمند ماه‌ها و یا حتی سال‌ها تلاش و مذاکره است.

در کنار همه این موارد نباید فراموش کرد عدم توجه و رسیدگی به ورزشکاران از جمله سعید ملایی باعث رخ دادن این اتفاقات شد. ملایی در مسابقات گرندپری پاریس نیز برای عدم رویایی با ورزشکار رژیم اشغالگر قدس، در مرحله نیمه‌نهایی تن به شکست داد، اما از آن زمان به بعد مسئولان ورزش کشور او را به حال خود رها کرده بودند که نتیجه آن دلسردی این ورزشکار از عدم توجه مسئولان بود.

در این شرایط خواست جامعه ورزش این است که مشخص شود در این شرایط چه کسانی مجوز اعزام ملایی را صادر کردند و این هزینه را برای ورزش ایران رقم زدند. باید مشخص شود که چه کسانی با اعزام ملایی موافقت کردند، در صورتی که محمد محمدی بریمانلو به مسابقات اعزام نشد.

بار دیگر در قضیه تعلیق جودو مشخص شد که امروز بیش از هر زمانی ورزش ایران نیازمند دیپلماسی ورزشی دارد. موضوعی که خلا آن پیش از پیش در قضیه جودو به چشم آمد.

منبع: ورزش سه

2034