نمی‌توانم وجود خودم را سانسور کنم و به همین علت تمام فیلم‌هایم یا به زبان ترکی بوده و یا بدون دیالوگ

پگاه ماسوری_ بهمن ارک، از کارگردانان جوان، موفق و خوش‌آتیه سینمای ایران است که به همراه برادرش بهرام ارک، آثار متعددی در زمینه فیلم‌های کوتاه ساخته و جوایز مختلفی در جشنواره‌های خارجی و داخلی کسب کرده است.

فیلم کوتاه «حیوان» از جمله آثار اوست که علاوه بر جایزه بهترین فیلم در بخش سینه‌فنداسیون جشنواره کن، در جشنواره فیلم فجر، جشن حافظ و ... نیز خوش درخشیده و جوایز این جشنواره‌ها را نیز کسب کرده است.

فیلم‌های کوتاه «نجس» و «آفتاب سوخته» نیز از جمله دیگر، ساخته ‌های برادران ارک هستند که در جشنواره‌های داخلی و خارجی خوش درخشیده‌اند.

فیلم بلند «پوست» به کارگردانی بهمن و بهرام ارک، امسال در دو بخش سودای سیمرغ و نگاه نو حضور دارد.

با بهمن ارک گفت‌وگوی کوتاهی داشتیم که در ادامه می‌خوانید.

شما پیش از ساخت فیلم بلند «پوست»، تجربه ساخت چند فیلم کوتاه موفق دیگر را داشته‌اید که یا به زبان ترکی بوده‌اند و یا بیکلام؛ آیا می‌توان چنین برداشت کرد که یکی از اهداف شما، ادای دین به زبان، افسانه‌ها و فرهنگ ترکی است؟

قطعاً یکی از دغدغه هایم جلوگیری از، از بین رفتن «فرهنگ‌های فولکلور» است. من خیلی به فرهنگ ها اعتقاد دارم.

وقتی فیلمی را به زبانی خاص می‌سازم تنها از کلمات آن زبان استفاده نکرده‌ام، از کوه‌ها، سنگ‌ها، افسانه‌ها و همه آنچه که در آن فرهنگ وجود دارد هم استفاده کرده‌ام.

ما فرهنگ‌های بومی و فولکلوری داریم که ثبت و پردازش نشده و سینه به سینه منتقل شده‌اند.

من با این فرهنگ بزرگ شده و زندگی کرده‌ام؛ طبیعتاً اگر بخواهم فیلمی درباره فرهنگ به خصوصی بسازم، ابتدا باید آن فرهنگ را تجربه کرده باشم.

نمی‌توانم وجود خودم را سانسور کنم و به همین علت تمام فیلم‌هایم یا به زبان ترکی بوده و یا بدون دیالوگ. البته نمی‌توانم پیش‌بینی کنم که فیلم بعدی‌ام به سمت چه مسیری پیش خواهد رفت.

دوست دارید امسال، در این جشنواره، برنده کدام سیمرغ بشوید؟

این سوال را اصلاً دوست ندارم جواب بدهم؛ (با خنده)

راستش، دلم می‌خواهد تمام جوایز را بگیرم، ولی می‌دانم استعدادهای بزرگی در این جشنواره حضور دارند که بودن در کنار آن‌ها، حتی اگر جایزه هم نگیرم برایم کافی است.

من در برخی جشنواره‌ها جایزه گرفته ام و در برخی از جشنواره‌ها نه؛ دیگر مثل گذشته گرفتن جایزه برایم شعف خاصی به همراه نمی‌آورد و معیارم برای خوب یا بد بودن یک فیلم، جایزه نیست. اگر یک فیلم خوب باشد راه خودش را پیدا خواهد کرد.

من همیشه سعی می‌کنم در سینما آثاری را بسازم که حرف مردم باشد و همواره طرف مردم هستم و به خاطر این عقیده همیشه جنگیده ام. من برای بودن در کنار مردم، به سراغ نگاه و ابزار سیاسی نمی‌روم و با فرهنگ و هنر حرفم را بیان می‌کنم؛ اینکه مردم چه چیزی می‌خواهند و حکومت چه چیز دیگری را، یک مسئله است؛ اینکه من خودم چه چیزی را بخواهم مسئله دیگر...

من به سهم خودم به عنوان یک فیلمساز، نگاه دیگری دارم.

باید ببینیم که اعتراض‌هایمان در چه فضایی جواب می دهد؛ در یک سال، کارگردانان جهان تصمیم به تحریم جشنواره کن گرفتند و به خیابان‌ها آمدند و تحریم آنها نتیجه داد. ولی در بسیاری از موارد و شرایط متفاوت اعتراض‌هایی تحریم‌گونه اتفاق افتاد ولی به نتیجه نرسید.

72