۲ دقیقه شرم‌آور یک فیلم

به گزارش خبر فوری به نقل از گلونی ، وقتی فیلم خانه دختر را در جشنواره دیدم تا یک سال علامت سؤال بزرگی در سرم بود که داستان فیلم چه چیزی را می‌خواست بگوید و من متوجه نشدم. بعد از خواندن چند نقد تازه فهمیدم قضیه از چه قرار است. در اکران عمومی هم که فیلم را مجدداً دیدم بازهم همان علامت سؤال اولیه در ذهنم بود ولی این بار جنس علامت سؤال فرق داشت. به آن ۲ دقیقه حذف‌شده فکر می‌کردم که کل بار و معنای داستان را یک‌تنه به دوش می‌کشید. ۲ دقیقه ای که به‌تنهایی گویای تمام فسادهای سینما، جامعه، اقتصاد و سیاست بود.

به جماعتی فکر می‌کردم که فیلم را در جشنواره دیده‌اند و الان مثل شخصیت‌های فیلم زندگی می‌کنند، به جوانانی که بعد از دیدن فیلم در جشنواره از ترس خودکشی به ازدواج هرگز فکر نمی‌کنند.

راستش تابه‌حال این‌چنین ۲ دقیقه تأثیرگذاری را تجربه نکرده بودم. ۲ دقیقه‌ای که برای عاشقان سینما که فیلم را در جشنواره دیده‌اند حلال است و برای عموم مردم حرام شده است. خاطرم هست سه سال پیش تعدادی از دختران در پایتخت در گوشه و کنار خیابان‌ها چادر زده بودند و به خانه نمی‌رفتند، وقتی پی ماجرا را گرفتم به این دو دقیقه رسیدم که با خانه پدری دختران و جو گرم خانوادگی آن‌ها چه کرده است. از اینجا بود که برای بازگرداندن دختران به خانه پدری‌شان تصمیم حذف دقایقی از فیلم گرفته شد، البته پیشنهاد شد که با تغییر اسم فیلم ماجرا را حل کنند مثلاً خانه مادر یا خانه پدر و یا خانه همسایه، ولی این بار همسایه‌ها و پدر و مادرها خانه‌های خود را ترک کردند. این شد که ۲ دقیقه شوم کلاً حذف شد و همه هیاهوها خوابید.

35