از ۱۸ سالگی هیجان‌انگیز با شجریان تا ازدواج با سالار عقیلی

خواننده‌ تنها عضو روی صحنه کنسرت نیست، اما بیشتر از بقیه دیده می‌شود. اگر در یکی از کنسرت‌های سالار عقیلی شرکت یا با دقت آن را تماشا کرده باشید، متوجه حضور یک پیانیست خانم در کنار او شده‌اید. حریر شریعت‌زاده، همان پیانیست ۴۳ ساله روی صحنه است که با پیانو از پنج‌سالگی دوست بوده و از قضا همسر سالار عقیلی است. او نزد استادان بزرگی مانند جواد معروفی، ردیف‌های موسیقی ایرانی را آموخته و حال به عنوان یک نوازنده، جایگاه خود را روی صحنه تثبیت کرده است.

به بهانه حضور او به عنوان نوازنده پیانو در کنسرت آنلاین سالار عقیلی که جمعه شب گذشته در تالار وحدت اجرا شد، به سراغ او رفتیم تا بیشتر درباره چالش‌هایی که از سرگذرانده، موسیقی و زندگی با یک خواننده محبوب بگوید.

متعلق به صد سال پیشم، شاید هم بیشتر!

مادر حریر شریعت‌زاده عاشق موسیقی سنتی بوده و این اصلی‌ترین دلیل پا گذاشتن او به دنیای موسیقی است. وی درباره کودکی و فضای خانه‌ پدری‌اش می‌گوید:"من از بچگی عاشق موسیقی بودم. مادرم علاقه زیادی به موسیقی داشت و همیشه در خانه ما نوای موسیقی سنتی می‌پیچید؛ به خصوص استاد بنان و محجوبی. من هم با این نواها و صداها بزرگ شدم. در کودکی استادی داشتم که نابینا بود. استاد محمود رضایی، خدا رحمتش کند. او الفبای موسیقی و حتی سلفژ را به زبان کودکانه و با حوصله بسیار زیاد به من آموزش داد. بعد از او خدمت استاد معروفی رسیدم و موضوع جدی‌تر شد. بعدتر، خدمت خانم فریبا جواهری، سبک محجوبی را کار کردم و واقعا از خود بی‌خود شدم. پس از آن خدمت استاد فخری ملک‌پور که تنها شاگرد استاد محجوبی بودند، موسیقی را ادامه دادم و کار حرفه‌ای خودم را شروع کردم."

او درباره حسرت بزرگ و همیشگی‌اش این طور می‌گوید:"راستش یکی از حسرت‌های من این بود که چرا من دیر به‌دنیا آمدم. من مال این نسل نیستم. همیشه حسرت می‌خورم که اصلا تعلقی به این نسل ندارم ؛ باید پنجاه سال شاید هم صدسال پیش به‌دنیا می‌آمدم. واقعا من مال آن دوره هستم. همیشه می‌گویم خوش به حال کسانی که آن دوره موسیقی را دیدند."

18 سالگی هیجان‌انگیز و همکاری با استاد شجریان

حریر شریعت‌زاده شاگردی جواد معروفی را کرده و در 18 سالگی با استاد محمدرضا شجریان همکاری داشته است. او درباره استادان موسیقی‌اش می‌گوید:"خوشبختانه تمام استادانی که داشتم به من درس فروتنی دادند. از استاد معروفی که فقط درس اخلاق، شخصیت و انسانیت در برخورد با هنرجو و شاگرد می‌گرفتم. تنها چیزی که از ایشان خیلی یادم است و خیلی وقت‌ها خوابش را می‌بینم، آن لباس سرتاپا سفیدی‌ است که می‌پوشید. او خودش به استقبال شاگردش می‌آمد و در را برایش باز می‌کرد. من خیلی کم سن‌و‌سال بودم که خدمت‌شان می‌رسیدم. همیشه می‌گفت:بابا! شریعت‌زاده! تو حتما پیانیست خوبی می‌شوی."

اولین آلبوم رسمی او، با نوازندگی پیانو برای آلبوم "بوی باران" استاد شجریان که در سال 78 منتشر شد، رقم خورده است. او درباره چگونگی این همکاری می‌گوید:"بعد از کنسرت مشترکی که با سالار عقیلی داشتم، دوست عزیزی که به کنسرت ما آمده بود، پرسید دوست داری به استاد شجریان معرفی‌ات کنم. آن موقع هجده ساله بودم. با خوشحالی پذیرفتم و چند روز بعد از کنسرت به محضر استاد رفتیم. خاطرم است که یک‌شنبه بود. کاور آثارمان همراهم بود و وقتی استاد شجریان آن را شنید، دوست داشت. گفت همیشه دوست داشتم با استاد محجوبی کار کنم، ولی وقتی از مشهد به تهران آمدم ایشان فوت کرده بود. سبک کار تو به او نزدیک است. قرار شد پیانوی آلبوم "بوی باران" را کار کنم و واقعا از صبح تا شب مشغول تمرین بودم. چندباری هم استاد به منزل ما آمدند و موسیقی آلبوم را تمرین کردیم."

پسرمان دوست دارد پزشک شود، نه خواننده!

ماهور، فرزند حریر شریعت‌زاده و سالار عقیلی است.طبیعی به نظر می‌آید که اغلب فکر کنیم او هم قصد جا پای پدر گذاشتن را دارد؛ همان طور که فضای حاکم بر دوره کودکی مادرش او را به سمت موسیقی و نوازندگی سوق داده است. مادر ماهور درباره علایق و شخصیت پسرش این طور می‌گوید:"ماهور به موسیقی علاقه دارد. چند سالی‌ است که ویولن کار می‌کند و با تنبک هم زیاد کار می‌کند. به موسیقی علاقه‌مند است و آن را دنبال می‌کند؛ اما این‌که حرفه‌اش باشد را نمی‌پذیرد. به خصوص این که زیاد نمی‌تواند مانند دیگران با پدرش در بیرون از خانه حریم خصوصی و شخصی‌ داشته باشد. می‌گوید نمی‌خواهم موسیقی شغلم باشد؛ می خواهم جوری باشد که در عین موفقیت در کار، کسی مرا در خیابان نشناسد. خیلی به پزشکی علاقه دارد. حالا خدا چه بخواهد، چطور این داستان بچرخد و زندگی چطور پیش برود، نمی‌دانیم"

همسر و همکار سالار عقیلی بودن باعث می‌شود او بهتر از هر کسی از ویژگی و روحیات شخصی این خواننده برایمان بگوید. حریر شریعت‌زاده می‌گوید:"شاید باور نکنید اما خیلی‌ها فکر می‌کنند که من 24 ساعته در خانه پیانو می‌زنم و سالار نیز می‌خواند؛ اما این طور نیست. به هر حال زندگی خانوادگی ما هم مانند دیگران در جریان است."

منبع: خراسان

72