راهبردی جدید در کاهش رشد تومور و متاستاز

به گزارش مدیکال اکسپرس، این یافته‌ها، حمایت و بینش نظری از پتانسیل درمانی داروهایی را که هم‌اکنون در آزمایش‌های بالینی برای انواع مختلف سرطان در حال آزمایش هستند، افزایش می‌دهد.

این تحقیقات بر تعامل پیچیده عوامل علامت‌دهی و سلول‌های سیستم ایمنی در ریز محیط تومور متمرکز هستند. تومور برای رشد و زنده ماندن، باید از پاسخ ایمنی بدن در برابر خود بگریزد. یکی از روش‌هایی که تومورها انجام می‌دهند، ترشح عواملی است که مجموعه‌ای از سلول‌ها به نام سلول‌های سرکوبگر مشتق از میلوئید (MDSC) را به کار می‌گیرند، سلول‌هایی که از مغز استخوان منشاء می‌گیرند و می‌توانند پاسخ ایمنی باواسطه سلول تی را سرکوب کنند.

دکتر آنچ ریچموند، استاد تحقیقات سرطان اینگرام و استاد داروسازی به همراه گروه خود مدت‌هاست که عوامل کموکاین (گروهی از سیتوکین های دارای وزن مولکولی کم) مترشحه از تومور و گیرنده‌های آن‌ها را در سلول‌های سرکوبگر مشتق از میلوئید، به‌ویژه گیرنده CXCR۲ بررسی می‌کنند. CXCR۲ یک گیرنده اصلی کموکاین است که درحرکت سلول‌های سرکوبگر مشتق از میلوئید به سمت گسترش تومورها و جایگاه قبل از متاستاز نقش دارد.

ریچموند گفت: «ما این فرضیه را در نظر داشتیم که اگر بتوانیم گیرنده اصلی کموکاین را در سلول‌های میلوئیدی هدف قرار دهیم، می‌توانیم رفت‌وآمد سلول‌های سرکوبگر مشتق از میلوئید را به محیط‌زیست تومور کاهش دهیم و درنتیجه پاسخ ایمنی به تومور درحال‌توسعه را افزایش دهیم.»

محققان ارشد این تحقیق دکتر جینمینگ یانگ، محقق و دکتر چی یان، مدرس تحقیق در داروشناسی، بودند. آنان یک مدل موش را با حذف هدفمند ژن گیرنده اصلی کموکاین در سلول‌های میلوئیدی بررسی کردند و توسعه تومورهای سرطان پستان یا سلول‌های ملانوم ایجادشده را مورد مطالعه قرار دادند. آنان کاهش رشد تومور و متاستاز را برای هر دو نوع تومور در موش‌های فاقد علامت‌دهی گیرنده اصلی کموکاین در سلول‌های میلوئیدی پیدا کردند.

ریچموند اظهار کرد: تجزیه‌وتحلیل عمیق سلول‌های ایمنی و عوامل کموکاین در تومورها شگفتی‌آور است. محققان علاوه بر کاهش سلول‌های سرکوبگر مشتق از میلوئید در تومورها، تعداد سلول‌های B (از نوع B۱b) و سلول‌های CD۸ + T که سلول‌های تومور را همراه با افزایش سطح کموکاین CXCL۱۱ از بین می‌برند، افزایشی دیدند.

ریچموند گفت: «این ایده که به‌سادگی با انسداد بیان گیرنده اصلی کموکاین توسط سلول‌های میلوئیدی، هجوم سلول‌های B ایجادکننده CXCL۱۱ وجود دارد که سپس سلول‌های تی را به محیط ریز تومور جذب می‌کند، الگوی تغییر است. علاوه بر این، از دست دادن بیان گیرنده اصلی کموکاین در سلول‌های میلوئیدی منجر به تخلیه سلول‌های سرکوبگر مشتق از میلوئید می‌شود، همچنین کاهشی در سرکوب فعالیت ضد توموری سلول CD۸ + T وجود دارد.»

نتیجه نهایی این است که ایمنی ضد توموری قوی‌تر رشد تومور و متاستاز را سرکوب می‌کند.

محققان نشان دادند که این تاثیر بستگی به سلول‌های B و سلول‌های CD۸ + T داشته و وقتی هر یک از این سلول‌ها در موش‌های فاقد بیان گیرنده اصلی کموکاین در سلول‌های میلوئیدی، تخلیه شد، مهار رشد تومور به‌طور چشمگیری کاهش یافت.

ریچموند متذکر شد، مهم‌تر این‌که استفاده از تحویل سیستمیک دارویی که گیرنده CXCR۲ را مسدود می‌کند، اثرات مشابهی را در تومورهای ایجادشده در موش‌های کنترل ایجاد می‌کند.

ریچموند گفت: «ضد گیرنده اصلی کموکاین که ما استفاده کردیم در حال حاضر در آزمایش‌های بالینی همراه با ایمنی درمانی برای بیماران مبتلابه ملانوم کاربردی است و اکنون مطالعات ما این مکانیسم پیچیده‌ را اثبات کرده است. بیماران به هر یک از روش‌های درمانی همه نوع واکنشی نشان نمی‌دهند، بنابراین توانایی ما در دیدن نحوه تعدیل این سلول‌های ایمنی مختلف با ضد گیرنده اصلی کموکاین، بینشی نظری در مورد چگونگی کارایی ضد گیرنده اصلی کموکاین همراه با درمان‌های ایمنی در بیماران فراهم می‌کند.»

برای کشف اینکه آیا محور علامت‌دهی سلول B-CXCL۱۱ ممکن است در پیش‌بینی سرطان پستان و ملانوم پوست مهم باشد، محققان از پایگاه داده‌های سرطان مولکول انسان (TCGA و GEO-NCBI) استفاده کردند. آنان ارتباط مثبت بین نشانگرهای سلول B CXCL۱۱ و نشانگر سلول T + CD۸ در ارتباط با افزایش بقاء در بیماران سرطانی پستان و ملانوم پیدا کردند.

وی گفت: «به نظر می‌رسد این داده‌ها تایید می‌کنند که سلول‌های B و CXCL۱۱ باهم کار می‌کنند تا سلول‌های تی بیشتری را به‌منظور کشتن تومور و زنده ماندن وارد کنند.»

در حال حاضر، محققان در حال آزمایش ترکیبی از مهارکننده‌های گیرنده اصلی کموکاین (CXCR۲)، ایمنی درمانی و سایر مهارکننده‌های مسیر علامت‌دهی در مدل‌های مختلف سرطان هستند.

نتایج این تحقیق در مجله Cancer Immunology Research منتشرشده است.

منبع: ایسنا

66