زنانی که جهان را به سوی بهتر شدن تغییر دادند

اکنون نگاهی می‌اندازیم به زنانی که جهان را به سوی بهتر شدن تغییر دادند.

ریچل کارسون(Rachel Carson): زیست شناس دریایی و نویسنده

کارسون در منطقه‌ی روستایی پنسیلوانیا(Pennsylvania) در سال ۱۹۰۷ متولد شد. او به مدت ۱۶ سال به عنوان دانشمند دریایی در خدمات شیلات و حیات وحش ایالات متحده مشغول به کار بود. وی به دلیل راه اندازی جنبش جهانی محیط زیست شناخته شده است که بخشی از آن به لطف کتاب "بهار خاموش"(Silent Spring) او اتفاق افتاد. این کتاب آسیب‌های ناشی از آفت‌کش‌ها را افشا کرد.

کریستا کلهر(Christa Kelleher)، استاد دانشگاه سیراکیوز(Syracuse) و استادیار مجله‌ی "Earth Environmental Science" به مجله نیوزویک گفته است: "هنگامی که حرف از پیدا کردن فردی می‌شود که چهره علم و زندگی ما را برای همیشه تغییر داد، ذهن من بلافاصله به سمت ریچل کارسون می‌رود."

"میراث کارسون همه‌ی ما را تشویق می‌کند تا تأثیرات عمیق و مضری که بر روی محیط زیست می‌گذاریم را درک کنیم. امروزه که برای مقابله با تغییرات جوی تلاش می‌کنیم این موضوع درست به نظر می‌رسد. کارهای کارسون زیبایی‌های جهان اطرافمان را به ما یادآوری می‌کند و نشان می‌دهد که حفظ طبیعت واقعاً ارزش جنگیدن را دارد.

تو یویو(Tu Youyou): شیمی‌دان دارویی و مالاریاشناس

در سال ۲۰۱۷ "تویویو"، به رغم اینکه مدرک پزشکی یا دکتری نداشت، برنده ی جایزه‌ی نوبل پزشکی برای تحقیقات و فعالیت‌هایش برای یک داروی ضد مالاریا شد. او هرگز در خارج از کشور کار نکرده است. این نوبل، او را تبدیل به اولین شخصی کرد که در کشور چین موفق به دریافت جایزه‌ی نوبل علمی شده است.

او پس از تحصیل در رشته داروسازی در پکن، به عنوان محقق در آکادمی طب سنتی چین مشغول به کار شد و در اواخر دهه ۶۰ به عنوان رئیس مأموریت مخفی ۵۲۳ به رهبری کمونیست مائو زدونگ( Mao Zedong) برای درمان مالاریا منصوب شد.

گروه او متون پزشکی چین باستان را خواندند و از یک ترکیب فعال در گیاه افسنطین استفاده کردند تا درمانی برای مالاریا بسازند. او اولین فردی بود که این دارو را مصرف کرد و به رسانه‌های چینی گفت که به عنوان رئیس گروه این تحقیقات احساس مسئولیت می‌کند.

کیزمکیا کوربت(کیزی) (Kizzmekia "Kizzy" Corbett): ایمونولوژیست ویروسی

به عنوان سرپرست تیم واکسن کرونا و ایمونوپاتوژنز در موسسه ملی سلامت، کوربت درتولید واکسن مدرنا نقش داشت که توسط میلیون ها نفر در سراسر جهان استفاده شده است. اخیرا در زادگاهش در شهر هیلزبورگ(Hillsborough)، روز ۱۲ ژانویه به افتخار او نامگذاری کردند. او در اوقات فراغت خود، با اطلاعات غلطی که در رابطه با واکسن‌ها در فضای مجازی منتشر می شود مقابله می‌کند.

اشلی جی والاس(Ashley J. Wallace)، دستیار مدیر بخش آموزش و توسعه ی دانشگاه پنیسیلوانیا که دکترای شیمی دارد خطاب به نیوزویک گفت: خواندن سرگذشت و تاثیرگذاری پیشگامانی مانند وینفرد بارکسهوک(Winifred Burks-Houck) یک شیمیدان آلی محیطی، یا کاترین جانسون (Katherine Johnson) ریاضیدان، یک چیز است و شاهد زنده‌ی تاریخ و شکل‌گیری آن بودن چیز دیگری‌است که بسیار الهام بخش است.

والاس گفت: "همه گیری کووید-۱۹، سطوح مختلف نابرابری نژادی در درمان و تحقیقات بالینی را نمایان کرد، و در نتیجه باعث ایجاد بحث‌هایی پیرامون تأثیرات کووید-۱۹ شد که به طور نامتناسبی باعث آلودگی و از بین رفتن افراد رنگین پوست می‌شود. کوربت نه تنها باعث پیشرفت علم می‌شود بلکه از صدا و جایگاه خود نیز برای کمک به این چنین موضوعاتی استفاده می‌کند.

باربارا مک کلینتوک(Barbara McClintock): سیتوژنتیست

مک کلینتوک در سال ۱۹۸۳ برای کشف ژن‌های اصطلاحا "جابه‌جا شونده" برنده ی جایزه نوبل پزشکی شد. او کشف کرد که چگونه عناصر ژنتیکی در کروموزوم‌ها توانایی جابجایی دارند به طوری‌ که سبب روشن یا خاموش شدن (بیان یا عدم بیان) ژن های‌همسایه (کناری) می‌شوند.

این اکتشاف درک دانشمندان از نحوه‌ی وراثت الگوهای ژنتیکی را تغییر داد.

جوآن تورنو(Joanne Tornow)، دستیار مدیر بخش علوم زیستی در بنیاد ملی علوم ایالات متحده به نیوزویک گفت:"عبور از مرزهای علم و ارائه روش‌های نوین برای درک جهان ممکن است دشوار باشد و تئوری‌ها ممکن است مورد شک یا تمسخر قرار گیرند، این امر به ویژه برای دانشمندان زن صادق بوده است. "

" برای من به عنوان یک دانشمند جوان زن که به تازگی فعالیت خود را در زمینه زیست شناسی و ژنتیک آغاز کرده، باربارا الهام بخش بوده است، نه تنها برای نبوغش در کشف سازه‌های جابه‌جا شونده بلکه برای شجاعتش در اعلام وجود این سازه‌ها آن هم هنگامی که نظرش مخالف تمامی باورهای متعارف آن زمان در رابطه با مکانیسم‌های ژنتیکی بود.

"مقاومت در برابر نظریه‌های وی باعث شد مک کلینتوک در سال ۱۹۵۳ انتشار مقاله‌های خود را متوقف کند، اما همین نظریه‌ها باعث شد تا او در سال ۱۹۸۳ برنده‌ی نوبل پزشکی شود و تبدیل به تنها زنی شود که تا به امروز این جایزه را به تنهایی و نه به صورت مشترک در این دسته دریافت کرده است.

سوزان بند هورویتز(Susan Band Horwitz): بیوشیمی‌دان

هورویتز، استاد برجسته دپارتمان داروسازی مولکولی در کالج پزشکی آلبرت انیشتین است. او برای استفاده از مولکول‌های موجود در طبیعت برای درمان سرطان ‌شناخته شده است.

او در تولید داروی تاکسول، که از گیاه سرخدار گرفته شده است، همکاری کرد. این دارو که مورد تایید سازمان غذا و داروست برای درمان بیش از یک میلیون بیمار مبتلا به بیماری‌هایی از جمله سرطان های پستان، تخمدان و ریه استفاده می‌شود.

مارینا هولز (Marina Holz)، استاد زیست سلولی و آناتومی دانشگاه پزشکی نیویورک به نیوزویک گفت که هوویتز با کارهای خود، باعث نجات جان های بی‌شماری شده است.

سالی راید(Sally Ride): فضانورد و فیزیکدان

سالی راید به عنوان اولین زن آمریکایی و جوان‌ترین فرد آمریکایی، در ۱۸ ژوئن ۱۹۸۳، به عنوان مهندس پرواز با شاتل فضایی چلنجر اس‌تی‌اس‌Challenger STS-۷) ۷) به فضا سفر کرد و تاریخ ساز شد. او در آن زمان ۳۲ ساله بود و تاکنون نیز جوان‌ترین فضانورد آمریکایی است که به فضا سفر کرده است.

او در سال ۱۹۷۷ تبلیغ روزنامه ناسا مبنی بر جذب دانشمندان جوان برای کار به عنوان متخصص ماموریت در پروازهای فضایی را دید و درخواست داد و یکی از تنها پنج زنی بود که پذیرفته شد.

ایزابلا آکینبا کوآکی(Isabella Akyinbah Quakyi): ایمنی‌شناس

کوآکی چهار دهه از فعالیت‌های کاری خود را صرف مقابله با مالاریا کرد، او در زمینه های مختلف از جمله ایمنی‌شناسی و تولید و توسعه واکسن‌ها فعالیت کرده است. او در حال حاضر استاد ایمنی‌شناسی و انگل‌شناسی دانشکده بهداشت عمومی در کالج علوم بهداشتی دانشگاه غنا است.

در سال ۲۰۱۹ او برنده‌ی مدال از انجمن پزشکی و بهداشت گرمسیری آمریکا برای کار بر روی داروهای گرمسیری شد.

او بیش از ۸۰ مقاله در ۱۰۰ مجله معتبر منتشر کرده و در تعدادی از کمیته‌ها و هیئت‌های ملی و بین المللی از جمله کرسی "زنان در علوم و فناوری" یونسکو در منطقه آفریقای غربی شرکت کرده است. کوآکی در تولید واکسن پپتید نیز نقش داشت. او این کار را با شبیه‌سازی پروتئینی که توسط مالاریا ترشح می‌شود انجام داد.

منبع: ایسنا

66