همه شاگرد لطفی هستیم
کمتر کسی را می‌توان یافت که عاشق موسیقی ایرانی باشد و نامی از محمدرضا لطفی نشنیده باشد. هنرمندی که می‌توان گفت در ۴ دهه اخیر موسیقی ایرانی مدیون حضور و فعالیت وی بود.
به گزارش خبر فوری به نقل از گلونی ، کسی که تک‌تک سلول‌های وجودش برای موسیقی می‌زیست. لطفی در سال ۱۳۵۴ در جشن هنر شیراز به همراهی آواز محمدرضا شجریان و تمبک ناصر فرهنگ‌فر به اجرای راست پنجگاه پرداخت و بسیار مورد توجه قرار گرفت و در اجرای ردیف آوازی توسط عبدالله دوامی با ساز تار وی را همراهی کرد.در سال ۱۳۵۴ گروه شیدا را راه اندازی کرد و به همراه گروه عارف به سرپرستی حسین علیزاده به بازخوانی و اجرای دوباره آثار گذشتگان پرداخت و کانون چاووش رابا همکاری هنرمندانی مثل حسین علیزاده پرویز مشکاتیان و علی‌اکبر شکارچی راه اندازی کرد و طی فعالیتی چشمگیر آثاری از این گروه به جای ماند که از بهترین کارهای موسیقی اصیل محسوب می‌شود. مجموعه آلبوم‌های چاووش از مهمترین وتاثیرگزارترین عوامل رو به جلو در موسیقی سنتی به حساب می‌آید.
لطفی در طول فعالیت هنری خود آلبوم‌های زیادی منتشر کرده که عبارتند از: راست پنجگاه، جان جان، به یاد عارف، سپیده، عشق داند، چاووش ۱تا۱۰، به یاد طاهرزاد، چشمه نوش، معمای هستی، بی‌خود شده، گریه بی، .بهانه از توست، پروازعشق، یادواره استاد مهدی کمالیان، رمز عشق، قافله سالا، .خموشانه، چهارگاه، ردیف میرزا‌عبدالله، به یاد درویش‌خان، یاواره استاد نورعلی برومند، همیشه در میان، بال در بال، تنها یک خاطره، وطنم ایران، ای عاشقان،سایه جان، هزار مضراب نم باران، شبروان، هنر گام زمان،یادواره رضاقلی میرزا ظلی و…
چندتن از اساتید در موسیقی ایران که تعداد آنها به اندازه انگشتان یک دست هم نمی‌رسد تکرار نشدنی هستند در تاریخ و مانند خورشیدی تابان ظلمات را برای بقیه افرادی که در این عرصه پانهادند روشن می‌کنند و به جرات می‌توان گفت موسیقیدانان زیادی وجود دارند که استاد لطفی را یکبار هم ندیدند ولی خود را شاگرد او می‌دانند و این به خاطره تاثیریست که او بر روی موسیقی ایران وشیوه نوازندگی داشته است. هر آلبوم یا کنسرت او می‌تواند یک کلاس آموزنده برای هر نوازنده یا هر آهنگ‌سازی باشد. بداهه‌نوازی وجمله‌پردازی‌هایش، همراهی سازش با شعر‌خوانی‌های زیبای هوشنگ ابتهاج ساز و آوازهایش با شجریان همه و همه یک دانشگاه است برای کسی که جویای این علم باشد.
بدون شک نام بزرگ محمدرضا لطفی در تاریخ موسیقی ایران به صورت برجسته می‌ماند و آثارش مانند شعرهای حافظ و سعدی در تاریخ موسیقی ایران برای نسل‌های آینده ثبت و پاسداری می‌شود.
35
