واکنش بازیگر «جنگ‌ نفت‌کش‌ها» به فاجعه تلخ «سانچی»

به گزارش خبر فوری و به نقل از ایسنا، بازیگر فیلم‌های «جنگ نفت‌کش‌ها» و «کشتی آنجلیکا» در پی جان باختن دریانوردان حادثه کشتی «سانچی» در گفت‌وگویی با ایسنا با توجه به تجربه بازیگری خود و حضور در کشتی و دریا بیان کرد: اصولا کشتی‌هایی که بارشان محموله‌هایی چون نفت است، وضعیت خیلی خطرناکی دارند چون کسانی که در این کشتی‌ها سفر می‌کنند با گازهایی مواجه هستند که از بنزین هم سمی‌تر و خطرناک‌تر است و مثل یک بمب متحرک روی آب می‌ماند.

او گفت: دوستانی که روی چنین کشتی‌هایی کار می‌کنند، خیلی خیلی زحمت می‌کشند و جان خود را کف دستشان گذاشتند. آن‌ها در طول شب‌ها و روزهایی که روی کشتی هستند با اتفاقات گوناگونی مثل طوفان درگیر می‌شوند و همچنین در مواردی مشکلات جسمی هم پیدا می‌کنند، از طرفی دیگر پس از مدتی کارشان عادی می‌شود و به آدم‌هایی حساس تبدیل می‌شوند؛ آدم‌هایی که دور از خانواده هستند و به هیچ جایی دسترسی ندارند، حتی محوطه‌ای که در آن می‌توانند تردد کنند بسیار محدود است و حضور در چنین فضایی تحمل و صبوری زیادی می‌خواهد که یک نفر روزها، هفته‌ها و ماه‌ها در دریا صبح را به شب برساند و وقتی صبح از خواب برمی‌خیزد باز هم اطرافش فقط آب باشد.

مظفری با اشاره به تجربه‌های بازیگری خود ادامه داد: من این وضعیت را تجربه کردم که پس از سپری کردن زمانی طولانی در کشتی، وقتی خشکی می‌دیدیم شوق و شعف زیادی در ما ایجاد می‌شد و درک کرده‌ام که طبیعت دریا طوری است که آدمی به خدا خیلی نزدیک می‌شود و از آنجا که اطرافتان را آب می‌گیرد شما نقطه پرگار می‌شوید.

این بازیگر گفت: من مطمئن هستم روح دریانوردان این کشتی آزاد و به زلالی آب دریاست و خیلی متأسفم از واقعه‌ای که رخ داده است. به خانواده‌های آن‌ها تسلیت می‌گویم و امیدوارم صبوری کنند به ویژه خانواده آن زوج عزیزی که هر دو با هم در این کشتی حضور داشتند چرا که می‌دانم اگر دریانوردی بخواهد همسرش را در سفر همراه داشته باشد با چه قوانین و پیگیری‌های سختی روبروست.

او افزود: با این حال ما نیز باید بیشتر توجه کنیم چون این افراد در زمان جنگ، نفت را از مملکت می‌بردند تا چرخ اقتصاد بچرخد و کاری بزرگ انجام می‌دادند، درست همانند کسانی که در خط اول جبهه می‌جنگیدند و مردم باید بدانند دریانوردان زحمت زیادی می‌کشند و هر لحظه از زندگی‌شان پر از مخاطره است، در حالی که ما در شهر باک‌های بنزین خود را با ماشین‌های تک سرنشین پر می‌کنیم و وقتی هم اتفاقی می‌افتد به بنزین و انرژی‌هایی که داریم پناه می‌بریم، اما توجه نمی‌کنیم که چطوری همین بنزین حمل می‌شود و به دست ما می‌رسد و فقط بی‌مهابا از آن‌ها استفاده می‌کنیم.

33