سریالی برای مباهات تلویزیون
سریالِ «سایه‌بان» روایتی از دلِ جامعه، که به اهتمام برادران محمودی ساخته و پرداخته شده است.
به گزارش خبر فوری به نقل از گُلوَنی، سریالی که برای مردم به‌دور از واقعیت امروز اجتماع نبوده و با نگاهی دقیق و البته صحیح به تصویر درآمده است تا بعد از مدتِ مدیدی رسانهٔ ملی ایران و مردم، طعمِ خوب و با کیفیتِ یک سریالِ منسجم و قوی را مزه کنند.
«سایه‌بان» قصه‌ایست از رفاقت‌ها، هشداریست بر توقع‌های بی‌جا، «سایه‌بان» نمایشی از فراز و نشیب‌هایِ زندگی مردمی است که با سیلی صورتِ خود را سرخ نگه داشته اند. «سایه‌بان» دنیایِ غریبِ نامردیست، جایی که مردانگی کم‌رنگ شده اما همچنان رادمردی وجود دارد و ستایش می‌شود. «سایه‌بان» تعریفی واضح و روشن از روزگارِ ایران است از لحظاتی که مردم غرق مشکل و مشقت هستند ولی همچنان ایمان و امید و انسانیت را زنده نگه داشته اند. «سایه‌بان» ورقی از برگِ خاطراتِ همین مردم است و با واقعیتِ امروز جامهٔ ما فاصلهٔ چندانی ندارد.
سریالِ «سایه‌بان» می تواند برای مدیران ارشد رسانهٔ ملی الگوی مناسب باشد تا بهتر بدانند و فهم کنند که مخاطبین این رسانهٔ ملی با دههٔ ۶۰ و ۷۰ بسیار تفاوت کرده اند و سلیقهٔ آنها دیگر پذیرای بسیاری از سریال‌های ضعیفی که قبل از این شاهدِ پخشش بودیم، نیست. اماً علت اینکه سریال «سایه‌بان» را سرمشقِ درخور و زیبنده‌ای برای سریال‌سازان دانستم، این است که با تمام مشغله‌های مردم و با تمامِ خستگی‌های ناشی از کارِ روزانه‌شان، سریالِ «سایه‌بان» در ساعات انتهایی شب دنیایی دیگر را برای مخاطبینش خلق می‌نمود و تماشگرانش را چنان ملازم و همراه خود می‌کرد که از دنیایِ واقعی با همهٔ دلبستگی‌ها و سختی‌هایش رها شده و لحظاتی را در دنیایِ «سایه‌بان» و با اهالی قصه‌ٔ آن زندگی می‌کردند، «سایه‌بان» قدرتِ حیاتِ دوباره را به مخاطبینش بخشید که این بزرگترین حُسن و مهم‌ترین نکتهٔ این اثر به شمار می‌آید.
سریالِ «سایه‌بان» و تمامِ عوامل تولید کنندهٔ آن، مایعِ فخر و مباهاتِ برای تلویزیونِ ایران محسوب می‌شوند، زیرا در اَوانِ پخش این سریال کمتر خانواده‌ای ماهواره را روشن می‌کرد. به‌زعم من محال و ناشدنی است با تولیدِ سریال‌های همانندِ سریالِ «سایه‌بان» مردم در بند سریال‌های ضعیف و مزخرفِ ماهواره‌ای گرفتار شوند. تعدد پخشِ سریال‌های به‌سانِ «سایه‌بان» تلویزیون ایران را روحی تازه و جانی دوباره می‌بخشد و می‌تواند بسیاری از مشکلاتِ فرهنگی و اجتماعی مارا از بطنِ جامعه پاک نماید.
برادرانِ محمودی نشان دادند که سلیقه و مَذاقِ مخاطب را به خوبی می‌شناسند و با دقت نظر و پرهیز از مبالغه و اغراق سریالی ماندگار را هم برایِ بیننده و هم برایِ رسانهٔ ملی تولید کرده اند. به امید اینکه «سایه‌بان‌ها» بسازیم و به کمکِ فرزندانِ هنرمندِ این آب و خاک فرهنگِ غنی ایران را در بسترِ تصویر و نمایش گشترش دهیم تا دست یازیدنِ نااهلان و ناخردان به بنیادِ مستکمِ خانوادهٔ ایرانی روز‌به‌روز کوتاه‌تر و کوتاه‌تر شود و دیگر شاهدِ افزایشِ تماشاگرانِ سریال‌هایِ ماهواره‌ای نباشیم.
35
