ناشنوایان و نادیده گرفته شدن دائمی/ باغچهبان، دنیای سکوت کودکان ناشنوا را شکست
در هیاهوی این روزهای پرتلاطم قشرهایی هستند که دغدغهها و مشکلات آن ها نادیده گرفته میشود و در اولویت قرار نمیگیرند، یکی از این قشرها ناشنوایان هستند.
۳۰ سپتامبر مصادف با ۸ مهر ماه روز جهانی ناشنوا نامگذاری شده است و هدف از این نامگذاری، ارتقای فرهنگ ارتباط با ناشنوایان و آگاهی عموم مردم از مشکلاتی است که این قشر با آن روبه رو هستند.
میرزا جبار عسگرزاده معروف به جبار باغچهبان یکی از مردان بزرگ علم و ادب است که با تأسیس اولین کودکستان و همچنین مدرسه ناشنوایان، دنیای سکوت کودکان ناشنوا را شکست و به زندگی آنها جانی تازه بخشید.
بیش از ۵۰۰ هزار ناشنوا و کمشنوا در ایران زندگی میکنند اما هنوز مردم شناختی از این جامعه بزرگ ندارند و با نگاه ترحم آمیز به آنها نگاه میکنند، در حالیکه ناشنوایان نیازی به ترحم ندارند، بلکه به دنبال احقاق حقوق خود و احترام و درک متقابل هستند.
ناشنوایان قادرند در محیط های پر سر و صدا بهترین خدمات را با بیشترین تمرکز ممکن ارائه دهند.
بسیاری از مردم فکر میکنند که مهمترین مشکل ناشنوایان این است که نمیتوانند بشنوند و صحبت کنند، درحالیکه جنس دغدغه آنها کاملاً متفاوت است. آنها در مهمانی ها و جوامع نادیده گرفته میشوند و بسیاری از افراد به جای ارتباط گرفتن با آنها با زبان اشاره، انتظار لبخوانی دارند که کاری سخت برای ناشنوایان محسوب میشود، بخصوص در این بیست ماه که به خاطر کرونا و استفاده افراد از ماسک حتی امکان لبخوانی هم وجود ندارد.
عدم اشاره ساعاتی هرچند اندک به آموزش زبان اشاره در مدارس باعث شده است که بسیاری از مردم نتوانند با ناشنوایان ارتباط برقرار کنند.
ناشنوایان نیز علاقه دارند مانند ما فیلم و سریال ها را تماشا کنند اما تولید کنندگان داخلی برای فیلم و سریالهای خود زیرنویس قرار نمیدهند.
در شغلهایی که ناشنوایان نیز توانایی انجام آنرا دارند، افراد شنوا بر آنها تقدم پیدا میکنند و ۸۵ درصد آنها بیکارند.
ناشنوایان در ایران حتی از دانشگاه دولتی برخوردار نیستند، این روزها هم که آموزش مجازی متناسب با این افراد ارائه نمیشود و درس خواندن برای آنها دشوار شده است.
این ویدئو را ببینید.
منبع: خبر فوری
24
اقای باغچه بان زحمتها ی زیادی برای ناشنوایان کشیدند و ساختمان بسیار مجهز بناکرده بودند مربی و مددکاران در باغچه بان مشغول کار بودند در سال ۵۱ خودم دوره کارورزی ۲ ماه داشتم کارمندان و کلیه کارکنان بسیار توجه خاصی به افراد ناشنوا داشتن همیشه بیاد خدمات شان هستم روانشان شاد
در زمانه جمهوری اسلامی آدمی با 4 گوش 2 دهن و 4 چشم و 6 دست و 8 پا در بازار شبده و تزویر مات و متحیر که از کی لگد و تیپا می خورد پس هر نقصی ظلم مضاعف است.
روح استادباغچه بان عزیز شادویادشان تاابدزنده باد
متاسفانه ماناشنوایان درهیچ کجای این جهان پهناورجایگاهی نداریم وبهزیستی هم که ازپرونده های ماسواستفاده میکند.به نظرم کانون هاوانجمن های ناشنوایان بهترعمل میکنند.یاعلی مدد