اولین تجربه بازیگری رضا عطاران در تلویزیون/ ویدئو

 این ویدئو متعلق به برنامه رنگین کمان تهیه شده در گروه کودک و نوجوان تلویزیون مشهد است که در اوایل سال ۱۳۷۰ بر می‌گردد.

چرا فیلم تک نفره رضا عطاران نباید می‌فروخت؟

اگر بخواهیم برای نفروختن چنین فیلمی دلیل و سند بیاوریم، دستمان خالی نیست؛ فرش قرمز داستان گیرا و سرراستی ندارد، برای مخاطب ایرانی که معمولاً به قصه‌های تک‌خطی علاقه نشان می‌دهد، تا حدی مناسب هست (ماجرای یک عاشق سینما که برای ملاقات با یکی از کارگردان‌های معروف جهان خود را در ایام برگزاری جشنواره کن به آنجا می‌رساند…)، ولی کامل نیست و گره قوی‌ای برای مخاطب عام ندارد.

به خصوص در بخشی که وارد کن می‌شود و داستان از ریتم پر نفس اولیه می‌افتد و فضاهای خاص سینمایی به چشم می‌آید، می‌تواند مخاطبش را از دست بدهد.

چراکه جذابیت‌های اولیه کن، تنها تا ۱۰ دقیقه جواب می‌دهد. «رد کارپت» فیلمی است با تنها یک کاراکتر، یک ستاره. جز عطاران (که خواص ستارگی ندارد، ولی تنها ستاره این روزهای ماست) هیچ بازیگر دیگری در این فیلم بازی نمی‌کند و حتی مثل فیلم قبلی عطاران (خوابم می‌آد) نه از اکبر عبدی خبری هست و نه حتی مریلا زارعی.

از طرفی شوخی‌های فیلم هم کسانی را به خنده می‌اندازد که علاقه‌مند سینما هستند؛ ایده خلاقانه تیتراژ ابتدایی را بسیاری در سینما متوجه نمی‌شوند.

شوخی‌های محشر کلامی درباره اصغر فرهادی، ژولیت بینوش و عباس کیارستمی، تنها برای کسانی جذاب است که اصولاً علاقه و شناختی نسبت به این کارگردانان نامی داشته باشند و جنس شوخی‌ها را متوجه شوند.

چهره جیم جارموش یا تیلدا سوئیتتون را بشناسند، تا از میزان تعجبشان شگفت‌زده شوند. وگرنه مخاطبی که تفاوتی بین خارجی‌های فیلم قائل نیست!

مثلاً سکانس رودرویی رضا و جارموش یا صدا کردن اسپیلبرگ -اگر مخاطب سینماشناس نباشد- نکته خاصی برای عامه ندارد.