همه پای کار بیایند تا کارخانه‌های تولید نفرت پلمپ شوند
امید ملایی/ فعال رسانه
اعتراضات، این روزها فروکش کرده و پیروزی تیم ملی مقابل ولز بخش بزرگی از جامعه را خوشحال و امیدوار کرده است؛ شاید با خودتان بگویید در این شرایط نقد کردن اشتباه است و باید همه باهم سرمست از پیروزی باشیم و فقط به بازی با آمریکا فکر کنیم.
اما آرامش وقت مناسبی است برای فکر کردن به اصلاح؛ ما در کشور کارخانه‌های تولید نفرت کم نداریم، کارخانه‌هایی که به هر طریقی یک شهروند جمهوری اسلامی را تحویل می‌گیرند و بعد از چندی یک مخالف جدی جمهوری اسلامی تحویل می‌دهند!
کافی است کارتان به بانک‌ها بیفتد؛ یک وام ساده بخواهید بگیرید، چنان بالا و پایین می‌شوید که حتی اگر نخواهید لب به ناسزا می‌گشاید.
کافی است به خاطر یک مشکل به برخی از ارگان‌های دولتی مراجعه کنید؛ بعضا چنان برخوردی با ارباب و رجوع می‌شود که گویی دوران دوران ارباب و رعیتی است، چنان روی مخ مبارکتان می‌روند که بعد از دقایقی تبدیل به دشمن درجه اول انقلاب می‌شوید.
کافی است که آقا پسر باشید و بخواهید بعد از تحصیل به سربازی اجباری بروید، چنان خاطره‌ای برای شما در ذهنتان نقش می‌بندد که ممکن است به صدر تا ذیل نظام تا آخر عمر ناسزا بگویید!
کافی است بعد از کلی پول جمع کردن بخواهید از کارخانه‌های خودروسازی ایرانی خودرو بخرید؛ خونتان را به شیشه می‌کنند تا خودرو شما را تحویل دهند بعد هم که خودرو صفر را به شما می‌دهند تازه اول بدبختی است؛ چون قالبا ایرادات اساسی دارد؛ شما باشید از چه کسی گلایه دارید؟
کافی است سرپرست خانوار باشید تا زیر بار تورم کمرتان خم شود؛ هر روز که به بازار مراجعه می‌کنید علی رغم قول‌های تمام رئیس جمهورها که تورم را یک رقمی می‌کنیم چشمتان به قیمت‌ها که می‌خورد عرق سردی رو پیشانیان نقش ببندد و بعدش دیگر مشخص است...
از این مثال‌ها کم نداریم، اراده کنید شما هم ۱۰تا از این مثال‌ها ردیف می‌کنید؛ حالا چه می‌خواهم بگویم؟ تقریبا همه جامعه‌شناسان معتقدند که تمام این عوامل شاید اساسا مستقیما ربطی به حاکمیت نداشته باشد اما مردم نه قدرت تفکیک نقش‌ها را دارند و نه اصلا می‌خواهند که تفکیکی قائل شوند.
همه این نارضایتی‌ها مثل یک دومینو مقبولیت اجتماعی نظام را کم می‌کند و نمودش این روزها در رفتار برخی از مردم کاملا مشخص است؛ با مردم که صحبت می‌کنیم عموما علت نارضایتی‌شان ختم می‌شود به همین چیزهای بعضا ساده و پیش‌پا افتاده که حتما امکان دارد با برخی از تصمیمات اصلاح شود.
با همه اتفاقات این روزها که از ۳۱شهریور نمود بیرونی پیدا کرد و احتمالا ادامه‌دار هم باشد برای عبور باید اصلاح کنیم؛ تک تک این کارخانه‌های تولید نفرت باید پلمپ شوند و مسببینش به سزای اعمالشان برسند تا هیچ دشمنی دوزاری نتواند از نارضایتی مردم در آب گلالود ماهی خودش را بگیرد؛ اصلاح تنها راه نجات از این دو دستگی‌های این روزها است.
