اعتراضات بی‌سابقه در چین؛ نوجوانان و جوانان در کف خیابان

اعتراض ها به دنبال طغیان خشم مردم چین در ارومچی، مرکز ایالت منطقه ای سین کیانگ واقع در غرب چین کلید خورد آن هم به واسطه آتش گرفتن ساختمانی در این منطقه که حداقل ده کشته و 9 زخمی برجای گذاشت. چینی ها می گویند که دلیل مرگ همه آنها محدودیت های تعریف شده سیاست کووید 19 هست که قربانی ها را در خانه حبس کرده؛ ادعایی که دولت چین رد می کند.

«شی» به محدودیت ها پایان می دهد؟

آتش سوزی ساختمانی در آرومچی، خشم بسیاری را برانگیخت و موجب شد تا درخواست ها برای کاهش فشار محدودیت های مرتبط با کووید 19، افزایش یابد؛ درخواست های که بر قرنطینه های شهری و محدودیت های حرکت پس از سه سال از همه گیری تاکید دارند. در طول این سه سال مردم چین با هدف ریشه کن کردن این بیماری و مرگ ناشی از آن، آنگونه که در هند و ایالات متحده رخ داد، محدودیت هایی را پذیرفتند اما حالا صبر عمومی کاهش یافته چرا که همان کشورها امروز به واسطه واکسیناسیون در برابر ویروس قدرتمندتر شده و به زندگی عادی بازگشتند اما چین به جای توسل به این گزینه، قرنطینه ای سختگیرانه ای را در راستای سیاست کووید صفر تعریف کرده؛ سیاستی که حتی مقام های محلی را هم در موضع ضعف قرار داده است.

 افزایش نارضایتی ها ممکن است موجب شود تا«شی» برای بازتعریف قوانین سختگیرانه خیز بردارد. ناظران می گویند شانگهای صحنه بزرگ ترین ررویارویی بود؛ جایی که صدها نفر که غالبا نوجوان بودند در تقاطع جاده ارومچی تجمع برگزار کرده و شمع در دست، تصاویر قربانی ها به نمایش گذاشتند. گروهی دیکر برگه هایی به رنگ سفید را بر صورت خود و در اعتراض به شرایط نگاه داشتند؛ کاغذهایی که رنگشان نشان از مراسم تشیع در چین است.

شعارهای بی سابقه علیه«شی»

در تصاویر ویدئویی منتشر شده در فضای مجازی شاهد رویارویی مردم و نیروهای پلیس هستیم، زمانی که صدای مردم بلند ترشد، نظامیان آنها را هدف الفاظ ناپسند قرار دادند، با این همه معترضان از این هیاهو نترسیدند و فریادشان رساترگشت و رنگ و بوی سیاسی به خود گرفت.معترضان شعار می دادند ما آزادی می خواهیم.

برخی دیگر از معترضان هم«شی» را هدف قرار دادند؛ رخدادی نادر که احتمالا رهبران حزب کمونیست را نگران کرده و برخورد خشن ماموران پلیس را به دنبال داشت. با این همه معترضان فریاد می زدند، شی جین پینگ استعفا بده. گروهی از مراسم اعتراض ها که نوعی عزاداری برای قربانیان هم قلمداد می شد، فیلمبرداری می کردند و علیرغم فشارها و سانسورها، دیگران به نقد سیاست های حاکم تشویق می کردند.

نیویورک تایمز نوشت: ماه گذشته «شی» دوره سوم ریاستش را کلید زد و با حذف صدای مخالف و ترکیب تازه تیم رهبری جا پایش را تثبیت کرد. با این همه اعتراض های شنبه شب، خشم عمومی را نشان داد، این که که چگونه سیاست های سختگیرانه کووید صفر که در ابتدا موفقیتی در کارنامه چین جهت جلوگیری از شیوع همه گیری قلمداد می شد حالا به چالش جدی رهبران پکن تبدیل شده است.

محدودیت های تعریف شده به فعالیت رستوران ها و مشاغل کوچک آسیب رسانده اند و اقتصاد چین را درگیر رکودی جدی کرده است. در ماه جاری، هزاران کارگر خشمگین از سیاست های نامنظم قرنطینه و تاخیر در پرداخت پاداش های وعده داده شده، با پلیس ضد شورش درگیر شدند. بعد از آن رسانه های دولتی چین تیتر زدند که مردم باید به سیاست های کووید دیکته شده توسط رهبر حزب پایبند باشند.

 با این همه به گفته ناظران بی اعتمادی نسبت به آینده همه گیری موجب شده تا فعلا مردم در ارومچی و شانگهای تجمع های اعتراض آمیز بی سابقه ای را کلید بزنند.

عبور از سانسور

فعلا علیرغم سانسورها ویدوئویی در فضای مجازی دست به دست می شود که در آن مردی فریاد می زند نداشتن آزادی و فقر، تنها بیماری های جهان هستند، دو بیماری که چین بدان ها مبتلا است.این مرد که حالا در فضای مجازی عنوان برادر بزرگ تر را از آن خود کرده داد می زند، به من آزادی دهید یا خاموشم کنید.

مرد جوان دیگری در تجمع دانشجویی سین کیانگ هم گفت که پیشتر ترسو بودم، اما حالا محکم بر جایم ایستاده ام.انتشار این ویدئوها چینی ها را جسورتر کرده تا جایی که بسیاری در فضای مجازی می گویند می خواهند صدای قربانیان باشند.در حالی که برخی از رهبراان محلی اندکی از مواضعشان عقب نشینی کرده اند، اما مقام های رسمی می گویند که خطر همه گیری ریشه کن نشده و باید زنجیره انتقال شکسته شود. رهبران حزب همچنین از نیروهای پلیس خواسته اند تا به شدیدترین شکل ممکن معترضان را سرکوب، به شایعه پراکنی ها و هرگونه فعل تحریک آمیز پایان داده و رفتارهای معترضان را جرم انگاری کنند. فعلا ناظران می گویند که شانگهای، دومین شهر بزرگ چین که خاطره ای تلخ از قرنطینه ها را در خود جای داده نیز در آستانه طغیان عمومی جدی قرار دارد. بسیاری از فعالان مجازی این شهردر حساب های خود نوشته اند که به آزمایش نیازی ندارند، خواهان آزادی اند.