بازگشت «جیاکومتی» به فضای عمومی موزه هنرهای معاصر
پس از حدود پنج سال، دو مجسمه معروف آلبرتو جیاکومتی به فضای عمومی موزه هنرهای معاصر تهران بازگشتند و برای نخستین بار مجسمه‌ای از ایلا هیلتونن، همزمان با یکصد و یکمین سال تولد وی در فضای خروجی گالری ۹ جانمایی شد.
اثر آلبرتو جیاکومتی با عنوان «مرد در حال قدم زدن ۱» با اندازه ۱۸۲/۵ سانتی متر و «زن ایستاده۱» با اندازه ۲۶۷/۵ سانتی متر برنز (۱۹۶۰) در گالری یک و اثر ایلا هیلتونن با عنوان «آب زندگانی (۶-۱۹۷۵)» با اندازه ۷۳ در ۶۳ در ۲۱۴ سانتیمتر، از مجموعه گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران در فضای داخلی موزه جانمایی شد.
آلبرتو جیاکومتی (۱۹۰۱ – ۱۹۶۶) طراح، نقاش و مجسمه ساز سوییسی فعالیت‌اش را با نقاشی و مجسمه‌سازی فیگوراتیو آغاز کرد. آثار او در ابتدا متاثر از کوبیسم و آثار مجسمه های غیر اروپایی بود. جیاکومتی در درجه نخست یک مجسمه ساز به شمار می‌آید و در مجسمه‌سازی او، ماده و جسمیت نقش اساسی دارد. آثار جیاکومتی به صورت سه بعدی و دو بعدی خلق شده است، به این صورت که مجسمه‌سازی در تعریف کلاسیک و اروپایی‌اش بیشتر در تکریم جسم و ستایش از جنبه‌های مادی و جسمانی آن است. دو اثر دیگر از جیاکومتی در گنجینه موزه نگهداری می‌شود.
ایلا هیلتونن (۱۹۲۲.۲۰۰۳) اولین مجسمه ساز انتزاعی فنلاندی است که در ابتدا به سبک طبیعت گرایانه سردیس و یادمان‌های جنگ می‌ساخت و در ساخت پیکره‌ها عمدتاً از برنز، مرمر، سنگ و گرانیت استفاده می‌کرد.
در اواخر دهه ۱۹۵۰ با اسلوب جوشکاری فولاد آشنا شد و به مجسمه‌سازی اتنزاعی روی آورد. یادمان سیبلیوس (آهنگساز فنلاندی)، مشهورترین اثر انتزاعی او، همچون آشیانه‌ای از لوله‌های فولادی شکل گرفته است (یادآور لوله‌های ارگ و تنه‌های درختان کاج در جنگل فنلاند). این بنا نماد آهنگسازی نابغه، ملتی قدرشناس و پیکرتراشی مصمم و خوش ذوق است. بعدها، او تکنولوژی جوش را نه تنها در فولاد، بلکه در مس، برنز و آلومینیوم نیز به کار برد. مجسمه‌ای دیگر از هیلتونن که شبیه نسخه کوچکتر بنای یادبود سیبلیوس است در محوطه مقر سازمان ملل شهر نیویورک قرار دارد. آثار این هنرمند در دیگر شهرهای جهان مانند نیویورک، مونترال، رم، برلین و تهران وجود دارد.
اثر مجسمه نخل طلایی این بانوی مجسمه ساز که در پارک ملت تهران نصب شده بود، بعدها بازسازی شد و دو اثر دیگر از وی در گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران نگهداری می‌شود.
