۲۹ اسفند؛ روزی برای استقلال/ استعمارزدایی، از صنعت نفت تا انرژی هسته‌ای
مرور تاریخ ملی شدن صنعت نفت، تکرار همان رویدادهایی است که بخشی از آن را امروز شاهد هستیم.
۲۹ اسفند نماد استقلال‌طلبی ایرانیان است. همان روحیه‌ای که هنوز پس از هفت دهه ادامه دارد و نشان می‌دهد ایرانیان سلطه بیگانه را بر ذخایر انرژی خود نمی‌پذیرند.
مرور تاریخ ملی شدن صنعت نفت، تکرار همان رویدادهایی است که بخشی از آن را امروز شاهد هستیم. از تلاش برای استعمارزدایی، تا تحریم و مداخله خارجی. این‌بار اما تجربه ملت ایران مانع از تکرار ناکامی‌های عصر پهلوی می شود.
دولت‌های غربی، از بریتانیا تا ایالات متحده، سالهاست می‌کوشند کشورمان را وابسته نگاه دارند و روشن است که این وابستگی جز در سایه استثمار منابع انرژی رخ نمی‌دهد.
مروری بر روند سلطه کشورهای غربی بر مستعمرات آفریقایی و آسیایی نشان می‌دهد که همواره استعمار با در اختیار گرفتن منابع انرژی نمود یافته است. منابعی که زمانی زور بازوی بردگان بود و دوره‌ای بدتری ذغال سنگ و سپس نفت.
با کشف و توسعه منابع نفتی و گازی در خاورمیانه، پیکان استعمارگرایی از آفریقا به غرب آسیا تغییر جهت داد. حالا دولت‌های استعماری که به دنبال مالکیت معادن و در اختیار گرفتن کارگران عمدتا سیاه پوست تنومند بودند، رو به استخراج طلای سیاه نهاده و هوس فریب دولت‌های آسیایی به سرشان زد.
چنین بود که در عصر قاجار اولین معاهدات نفتی با شرکت‌های روس و انگلیس به امضا رسید و آنگاه که در دوره پهلوی اول، رضاخان جرات پیدا کرد با توهم وابستگی به هیتلر قرارداد ۱۹۱۹ را به آتش بیفکند، به جزیره موریس تبعید شد تا حکایت استعمار پنهان در ایران تداوم یابد.
در دهه ۳۰ اما دولت محمد مصدق با پشتوانه نیروهای ملی و مذهبی از ضعف پهلوی دوم برای کوتاه کردن دست بریتانیا از منابع نفتی کشورمان استفاده کرد و سرانجام در ۲۹ اسفند موفق شد صنعت نفت را ملی کند و دلارهای نفتی را به‌جای جیب سرمایه داران غربی، به خزانه ملی واریز نماید.
این حرکت ملی البته بی‌پاسخ نماند و کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ واکنشی بود به استقلال طلبی ایرانیان که پس از دوره‌ای از تحریم علیه مردم رخ داد.
روشن است که انگلیس و آمریکا سالهاست علیه استقلال‌طلبی ایرانیان برنامه‌ریزی کرده و هنوز عزم تسلط بر منابع انرژی کشور را دارند. این گمانه که روند مداخلات خارجی علیه ایرانیان پس از کودتای ۳۲ متوقف شد، خیالی خام اندیشانه است.
با پیروزی انقلاب اسلامی و استقلال کشورمان از سلطه قدرتهای جهانی، روند استعمارگرایی در قامت فشارهای نظامی و اقتصادی تداوم یافت و به‌ویژه خود را در حوزه انرژی‌های نوظهور بروز داد.
۲۰ سال فشار بر صنعت هسته‌ای ایران همراه با ترور دانشمندان و حتی حملات نظامی به تاسیسات هسته‌ای، افزون بر تحریم و تبلیغات رسانه‌ای، تنها گوشه‌ای از روند سلطه‌گرایی به قصد قطع شریان‌های استقلال‌طلبی ایرانیان است.
به این ترتیب ۲۹ اسفند نه فقط روز ملی شدن صنعت نفت، بلکه بهانه‌ای برای حفظ روحیه ملی‌گرایی برای مبارزه با استعمار است که امروز مصداق آن دفاع از صنعت هسته‌ای است.
ایرانی‌ها سالهاست شعار استقلال‌طلبی داده‌اند و امروز می‌دانند کسانی که بیرون از ایران به نام این مردم به‌دنبال تداوم وابستگی هستند، همان کودتاچیان ۷۰سال قبلند که با ظاهری دموکراتیک، عمله پروژه استعمارگرایی شده و سنگ وابستگی ایران را به سینه می‌زنند.
مردم ایران حالا که به استقلال رسیده‌اند، حاضر نیستند ساده از کنار این دستاورد عبور کنند و بی‌تردید از میراث سالها مبارزه خود نسل به نسل دفاع خواهند کرد.
