«رفراندوم»، اسم رمز فتح بهارستان/ موجسواری اصلاحطلبان بر روی امواج نارضایتی
حسن روحانی اخیرا با طرح موضوع رفراندوم، بار دیگر بحثها و مجادلات تکراری سالهای اصلاحات را زنده کرده است.
اظهارات رئیسجمهور پیشین درباره رفراندوم با واکنش سریع و صریح رهبر انقلاب روبهرو شد که تاکید کردند نمیشود برای حل هر مسئله سراغ مردمی رفت که الزاما در آن زمینه متخصص و صاحب تحلیل نیستند.
اصلاحطلبان اما سالهاست هرازچندگاهی حرف از رفراندوم به میان میآورند؛ بیآنکه توضیح دهند هدف از این رفراندوم و حتی موضوع آن چیست.
مثلا جریان اصلاحات در دوره سید محمد خاتمی میخواست لوایح موسوم به «لوایح دوقلو» درباره اصلاحات قانون انتخابات و اختیارات رئیسجمهور را به رفراندوم بگذارد. بعدا احمدینژاد که درباره قانون هدفمندی یارانهها با مجلس وقت به چالش خورده بود، یارانه را بهانه رفراندوم کرد.
در دولت روحانی هم اصلاحطلبان هرگاه کار پیشرفت مذاکرات برجام را سخت میدیدند، حرف از رفراندوم درباره رابطه داشتن یا نداشتن با آمریکا میزدند.
پس از اغتشاشات سال گذشته، رفراندوم کلیدواژه جریاناتی شد که هدفشان گذار از قانون اساسی بود. رهبران اصلاحات و سران فتنه ۸۸ در واقع رفراندوم را پیشزمینه تشکیل مجلس موسسان برای عبور از جمهوری اسلامی میدانند اما روحانی سوار بر موج ناخرسندیهای اقتصادی مردم، کلیدواژه رفراندوم را از اصلاحطلبان به عاریه گرفته تا از آن برای شعار انتخابات مجلس بهره ببرد.
او میداند که برگزاری همهپرسی براساس قانون اساسی نیاز به دوسوم آرای نمایندگان دارد و بنابراین او امیدوار است بتواند حامیانش را راضی کند تا با حضور در انتخابات اسفند امسال، زمینه را برای برپایی رفراندوم فراهم کنند.
وی در این خصوص توضیح نداده که برگزاری رفراندوم هرچند به پیشنهاد دوسوم نمایندگان نیاز دارد ولی مشروط به موافقت رهبر انقلاب است. موافقتی که بیانات صریح رهبری در دیدار دانشجویان، نشان داد عملیاتی نخواهد شد.
به این ترتیب روحانی و یارانش با سوء استفاده از نارضایتیهای اقتصادی مردم، از هماکنون برای بازگشت به قدرت کوشش میکنند و حالا باید دید تا ماههای منتهی به انتخابات مجلس، چه ترفندهای دیگری برای ایجاد کمپین انتخاباتی در پیش خواهند گرفت تا فراکسیون اکثریت بهارستان را در دست گرفته و چهرههایی چون روحانی، لاریجانی یا ناطق نوری را بر صدر آن بنشانند.