ناسا فضاپیمای وویجر ۲ را در فاصله ۱۹ میلیارد کیلومتری زمین آپدیت کرد

کاوشگرهای فضایی وویجر (Voyager) ۱ و ۲ در سال ۱۹۷۷ پرتاب شدند و جزو مأموریت‌های میان‌ستاره‌ای ناسا هستند. مأموریت اصلی آن‌ها، بررسی دنیای خارج از منظومه‌ی شمسی است.

وویجرها سفر خود را با ارسال اطلاعاتی از مشتری، زحل، اورانوس و نپتون آغاز کردند و سپس پای خود را فراتر از منظومه‌ی خورشیدی گذاشتند و داده‌های بی‌نظیر و تصاویر شگفت‌انگیزی ارائه داده‌اند که درک ما از جهان‌های دوردست را بهبود بخشید.

هم‌اکنون وویجر ۱ و وویجر ۲، به‌ترتیب در فواصل ۲۳٫۸ و ۱۹٫۹ میلیارد کیلومتری از سطح زمین، با سرعت‌ ۱۷ و ۱۵ کیلومتربرثانیه به سمت فضای بی‌کران در حال حرکت هستند.

ناسا فرایند دقیق به‌روزرسانی نرم‌افزاری دو فضاپیمای خود را آغاز کرده و این عملیات، خصوصا برای فضاپیماهای وویجر بخاطر فاصله‌ی بسیار زیادی که تا زمین دارند، بسیار پیچیده است.

تیم وویجر در آزمایشگاه JPL تأیید کردند که ابتدا یک پچ نرم‌افزاری را به وویجر ۲ ارسال کرده‌اند. از آنجایی که این فضاپیما بیش از ۱۹ میلیارد کیلومتر از زمین فاصله دارد، ۱۸ ساعت طول کشید تا داده‌ها به آن برسند!

نگرانی‌ مهندسان ناسا این است که نصب و اجرای به‌روزرسانی، قسمت‌های دیگری از نرم‌افزار را بازنویسی کند یا آسیب دیگری به آن برساند. با توجه به سن کاوشگر و فاصله‌ی آن، راهی برای اطمینان از کارکرد درست نرم‌افزار وجود ندارد.

از آنجا که وویجر ۱ دورتر است، داده‌های آن ارزش بالاتری نسبت به وویجر ۲ دارد. بنابراین، ناسا تصمیم گرفته است پچ نرم‌افزاری را ابتدا در این کاوشگر نصب کند. اگر به‌روزرسانی وویجر ۲ با موفقیت انجام شود، در آینده‌ی نزدیک همان کدها را به وویجر ۱ ارسال خواهد کرد.

این تنها مشکلی نیست که فضاپیماهای وویجر با آن مواجه می‌شوند. چند ماه قبل، ناسا آنتن وویجر ۲ را به‌طور نادرست تنظیم کرد که منجر به قطع ارتباط آن برای یک هفته شد. همچنین، کاهش قدرت تولید برق در این فضاپیماها باعث خاموشی سیستم‌های ایمنی آن‌ها در اوایل سال ۲۰۲۳ شد.

وویجر ۱ و ۲ در حال حاضر تنها چشم‌های مستقیم بشر در دورترین نقاط فضا هستند، بنابراین ناسا می‌خواهد آن‌ها را تا جایی که ممکن است در حال کار نگه دارد. انتظار می‌رود فضاپیماهای وویجر حداقل تا سال ۲۰۲۶ زنده بمانند.