جوانگرایی؛ آرزوی دست نیافتنی برای تیم ملی با قلعه نویی

شروین رمضانی - تیم ملی در سال ۱۴۰۳ با ۲ برد مقابل ترکمنستان، فیفادی اول را پشت سر گذاشت، اما مهمتر از برد مقابل حریفی ضعیف، جوانگرایی بود که باز هم میسر نشد. کادرفنی تیم ملی پس از ناکامی در جام ملت‌های آسیا بارها در مصاحبه‌های متعدد وعده می‌دادند که خون تازه به رگ‌های تیم ملی تزریق خواهدشد، اما در عمل باز هم شاهد حضور همان بازیکنان همیشگی بودیم.

اینکه در برابر حریفی چون ترکمنستان، زوج بالای ۳۲ سال کنعانی‌زادگان و شجاع به میدان می‌روند، اینکه همچنان در فاز هجومی سردار آزمون، جهانبخش و طارمی، پایه‌های اصلی تیم هستند، اینکه در دفاع چپ و راست، میلاد و رامین مهره اصلی هستند، همه و همه شاهد این ماجراست که امیر قلعه‌نویی نه تنها به جوانگرایی فکر نمی‌کند، بلکه گویا مخالف اکید آن هم هست.

جوانگرایی در تیم ملی خلاصه شد به دعوت چند بازیکنی که حتی ۱ دقیقه هم فرصت حضور در زمین را نیافتند. این که نشد جوانگرایی! بازی با تیمی درجه سه، فرصت خوبی را مهیا کرده‌بود که به بازیکنانی مثل آقایی‌پور و لیموچی و ... فرصت بازی برسد تا آنها از همین سطح پایین، تجربه کسب کنند و آینده از آن آنها باشد، اما در عمل اتفاقی که رخ داد این نبود.

اگر قلعه‌نویی جلوی ترکمنستان هم جرات نکند ستاره های ۳۰ سال به بالا را نیمکت‌نشین کند، کجا و در کدام آوردگاه چنین خواهدکرد؟ قلعه‌نویی که در جام ملت‌های آسیا ناکام بوده به نظر می رسد می ترسد که با کوچک‌ترین ناکامی در مسیر مقدماتی جام جهانی، با انتقاد تند مردم و کارشناسان، حضور در این تورنمنت بزرگ را از دست بدهد و به همین خاطر می‌خواهد با کمترین مشکل و چالشی به ۲۰۲۶ برسد.

اما در این میان آینده تیم ملی چه می‌شود؟ چه زمانی شاهد حضور جوان‌تر‌ها خواهیم‌بود؟ نگاه خودخواهانه امیر و دستیارانش نه تنها امروز را از تیم ملی می‌گیرد، بلکه آینده را هم به برزخ هدایت خواهدکرد. فراموش نکرده‌ایم که اصرار برانکو به حضور مستمر علی دایی و بازی ندادن به جانشینانی مثل سامره و عنایتی، چه بر سر نوک پیکان تیم ملی پس از خداحافظی دایی آورد. برانکو هم مثل امیر قلعه‌نویی از رسانه‌ها و جو وحشت داشت و برای همین در بازی با تیمی مثل لائوس هم ترجیح می‌داد که از ترکیب اصلی بهره ببرد.

نتیجه آن شد وارث برانکو که همین امیر قلعه‌نویی بود، با ۲ جین مشکل روبه رو شود. حالا امروز امیر همین کار را تکرار می‌کند و ژنرال از ترس از دست دادن آینده، به جوانگرایی پشت می‌کند.

از سوی دیگر اخبار و شایعات خوبی هم نسبت به چرایی دعوت از بازیکنان جدید به تیم ملی مطرح نمی‌شود. تا لحظه تایید خبر، ترجیح می‌دهیم همگی تصور کنیم که اینها صرفا شایعات بی‌پایه و اساس است، اما اگر واقعا بیرون از کادرفنی تیم ملی، می‌توانند در لیست دعوت‌شدگان به تیم ملی تاثیر بگذارند، وای بر این فوتبال.