فریاد چهرههای خسته ؛ درباره نمایشگاه مسعود کیمیایی
کارگردانانی در طول تاریخ قلم مو به دست گرفتهاند و علاوه بر فیلمسازی به نقاشی نیز پرداختهاند که هر دو بر پایه خلق تصاویر و ترکیببندی بصری قوی استوار هستند.
هنر سینما و نقاشی همواره ارتباط نزدیکی با یکدیگر داشتهاند. کارگردانانی در طول تاریخ قلم مو به دست گرفتهاند و علاوه بر فیلمسازی به نقاشی نیز پرداختهاند که هر دو بر پایه خلق تصاویر و ترکیببندی بصری قوی استوار هستند و به عنوان وسیلهای برای بیان خلاقیت و گسترش دیدگاههای خود در نظر گرفتهاند برای اینکه نقاشیهای یک کارگردان ماندگار شوند و به شناسایی و تحسین همیشگی برسند باید در دنیای هنر، نوآورانه و تاثیرگذار باشند، این امر مستلزم تعهدی به نقاشی است که با تعهد فیلمسازی برابری دارد. مسعود کیمیایی هنرمند پرآوازه، این روزها نمایشگاه نقاشی با نام جسدهای جاندار به کوشش علی خالق در گالری ثالث به نمایش عموم گذاشته است.
کیمیایی مرز میان سینما و نقاشی را محو ساخته و دنیای درونی خود را روی بوم نقاشی با نگاهی ژرف و پراحساس در آثارش به تصویر میکشد، هر تابلو گویی از بطن زمان برخاسته تا خاطرهای فراموش شده را مقابل چشمان مخاطب زنده کند،
کارگردانی مانند مسعود کیمیایی در سینما با قاببندی و حرکت دوربین داستانی روایت میکند که در نقاشیهایش نیز تکرار شده است، زبان مشترک سینما و نقاشی، کیمیایی نمادها و تصاویری برای مفاهیم عمیق استفاده میکند، فریاد چهرههای خسته، اسلحه که خون شلیک میکند، چاقویی که عقربه ساعت نشان میدهد، خیابانهای مملو از اتومبیل، نگاههایی پر از پرسش و المانها آنقدر خاص، چند وجهی و آمیخته با حس نوستالژی و حدیث نفس و بیان تصویری از جنس سینما و در عین حال همصدا با دورههای ملتهب اجتماعی که در سینما، ادبیات، نقاشی او به چشم میخورند، رنگها حامل پیامی عمیق هستند،
رنگهای تیره و سرد بیانگر تنهایی و اندوه، رنگ گرمتر نماد امید و زندگی همانند موسیقی در فیلمهایش بر احساسات تماشاگر تاثیر میگذارد و همگی حاکی از درونی پر التهاب و نگاهی انتقادی به جامعه است. عنوان جسدهای جاندار پنجرهای به درون جهان کیمیایی است که برگرفته از رمان جسدهای شیشهای که خاصترین رمان چنددهه اخیر است. نمایشگاه فرصتی است تا بیننده تصاویری که زیباییشناسی سینما و نگاه شاعرانهای که همواره در آثار او جاری بوده نه تنها با چشم، بلکه با روح لمس کند.