پهپادهای جاسوس ایرانی و سیرهای آلوده چینی؛ چرا اظهارات پوچ سیاستمداران آمریکایی پایان ندارد؟

در روزهای اخیر چند پهپاد ناشناس در آسمان نیوجرسی آمریکا دیده شده است. در 11 دسامبر (21 آذر) به وقت محلی، «جف ون درو» نماینده جمهوری خواه مجلس نمایندگان کنگره آمریکا در مصاحبه‌ای با شبکه «فاکس نیوز» گفت: پهپادهایی از سمت اقیانوس به پرواز درآمده‌اند که احتمالا با یک کشتی مادر ایرانی در ارتباط هستند.

«سابرینا سینگ» سخنگوی وزارت دفاع آمریکا اما همان روز با بیان اینکه «این اظهارات حقیقت ندارد»، افزود: هیچ کشتی ایرانی در سواحل ایالات متحده وجود ندارد و هیچ به اصطلاح «کشتی مادر»ی پهپاد به سمت آمریکا نفرستاده است. وی تاکید کرد: ماه هیچ شواهدی نداریم که نشان دهد این فعالیت‌ها توسط یک هویت خارجی انجام شده باشد یا کار یک دشمن باشد.

اگرچه پنتاگون به وضوح اظهاراتش را رد کرد، اما «جف ون درو» همچنان در حساب اجتماعی‌اش این اظهارات را تکرار کرد و حتی از «جو بایدن»، رئیس جمهور آمریکا خواست تا اقدام و این پهپادهای به اصطلاح ساخت ایران را سرنگون کند.

تا به حال هیچ واکنش رسمی از جانب ایران به اظهارات ون درو مشاهده نشده است، اما طبق منطق عادی این اتهام غیرقابل دفاع است. اواخر آبان ماه، تصاویر ماهواره‌ای منتشر شده توسط وب‌سایت آمریکایی «بیزینس اینسایدر» نشان می‌داد که ناو مادر پهپاد ایرانی «شهید باقری» بندر اصلی خود را ترک کرده و به انجام ماموریت‌های آزمایشی دریایی در خلیج فارس پرداخته است. پس آیا ممکن است به گفته آقای ون درو، ایران این ناو مادر پهپاد را به سواحل شرقی آمریکا بفرستد تا بر پایگاه‌های نظامی آمریکا نظارت کند؟

این امکان وجود ندارد. کشتی‌های جنگی هر کشوری که ماموریت‌های اقیانوس پیمایی انجام می دهند، برای محافظت از آنها به یک تیمی نیاز است؛ مهم نیست قضاوت کنیم که ایران در حال حاضر توانایی و تمایل برای انجام این کار را دارد یا نه؟ حتی اگر ایران واقعا یک ناو مادری پهپاد را بتواند بدون هیج کشتی محافظ به سواحل شرقی آمریکا برساند، آیا نیروی دریایی قدرتمند ارتش ایالات متحده  قادر نیست هیج اثری از آن را پیدا کند؟

یادم هست که هنگامی که زیردریایی هسته‌ای «کازان» نیروی دریایی روسیه در ژوئن سال جاری از کوبا بازدید کرد، نیروی دریایی ایالات متحده نه تنها تعدادی کشتی را برای نظارت بر کل فرآیند این سفر اعزام کرد، بلکه یک زیردریایی هسته‌ای را نیز در گوانتانامو مستقر ساخت تا یک سیگنال بازدارنده قوی را صادر کند. انجام این ماموریت نیروی دریایی روسیه باعث آشفتگی بزرگی در آمریکا شد؛ اگر یک کشتی جنگی ایرانی واقعا وارد سواحل آمریکا شود و پهپادها را به خاک این کشور پرتاب کند، چگونه پنتاگون می‌تواند اینقدر خونسرد نظاره‌گر باشد؟!

اتهامات ون درو علیه ایران ممکن است خیلی پوچ به نظر برسد، اما حوادث مشابه در واقع در ایالات متحده بارها رخ داده است. در اواسط ماه نوامبر، وزارت دادگستری آمریکا اتهاماتی مبنی بر اینکه ایران مظنون به ترور «دونالد ترامپ» رئیس جمهور منتخب آمریکا قبل از انتخابات است، صادر کرد. درست است که ترامپ در طول مبارزات انتخاباتی بیش از یک بار مورد سوءقصد قرار گرفت، اما ایالات متحده شواهد معتبری مبنی بر وجود رابطه مظنون با ایران ارائه نکرد.

 در فوریه سال گذشته، رویداد مشابه به اصطلاح «بالُن جاسوسی» رخ داد. چین بارها اعلام کرد که دیده شدن کشتی هواشناسی بدون سرنشین چینی در آسمان ایالات متحده کاملا یک رویداد تصادفی و غیرقابل کنترل بوده است. با این حال، مقامات و رسانه‌های آمریکا به جوسازی دیوانه کننده در خصوص این حادثه پرداختند و در نهایت طبق فرمان «جو بایدن» ارتش ایالات متحده یک فروند جنگنده F-22 را فرستاد تا این «بالُن جاسوسی» چینی را سرنگون کند.

به گفته سیاستمداران آمریکایی، پهپادها و بالن‌های شناور در آسمان «جاسوسان خارجی» هستند و سیرهای تولید چین نیز یک «تهدید بزرگ» است. در لایحه بودجه دفاعی سال مالی 2025 که توسط مجلس نمایندگان ایالات متحده مورد بررسی و تصویب قرار گرفته مقرراتی در خصوص ممنوعیت فروش سیرهای تولید چین در فروشگاه‌های نظامی ایالات متحده گنجانده شده است. «ریک اسکات»، سناتور ایالات متحده فردی است که این کار را ترویج کرده، همچنین خواستار «تحقیقات 301» در خصوص سیرهای تولید چین شد. به ادعای او، سیرهای چین با آب آلوده تولید شده، چون از کود انسانی و دامی استفاده گردیده است؛ در جریان کاشت سیرها هم از بردگان و کودکان کار استفاده شده پس این محصول «کار اجباری» است. آیا کود دامی کود آلی سبز نیست؟ امروز کجا می‌توانیم تعدادی برده و کودک کار را در روستاهای چین پیدا کنیم؟ اما در تاریخ آمریکا کشت پنبه عمدتا توسط بردگان آفریقایی انجام شده و امروز کودکان کار در این کشور نیز آن قدر نایاب نشده‌اند که به چشم نیایند. شایان ذکر است که آمریکا تنها کشوری است که کنوانسیون حقوق کودک را امضا نکرده است.

چرا سیاستمداران آمریکایی مکرراً اظهاراتی غیرمنطقی و بی ارزش مطرح می‌کنند؟ این نوع اظهار نظر اساساً بازتابی از بین‌المللی شدن مسائل داخلی در سیاست آمریکا است، اما ما نمی‌توانیم فقط به آن بخندیم و باید نسبت به انگیزه‌های آن هوشیار باشیم.

سیاستمداران آمریکایی در مواجهه با مجموعه‌ای از بیماری‌های اجتماعی مزمن مانند مواد مخدر، تورم، و توخالی شدن صنعت تولید، قادر به تغییر و تحول نیستند و همیشه راه‌هایی را پیدا می‌کنند که تقصیر را به گردن «حریفان خارجی» بیاندازند. از یک سو، این اقدام مورد پسند پوپولیست‌ها قرار گرفته و نرخ حمایت از آنها را بالا می‌برد و از سوی دیگر، در گام بعد با سوءاستفاده از قدرت دولتی، این حریفان خارجی را سرکوب می‌نماید و کارت چانه‌زنی را ایجاد می‌کند.