درخواست پرکنایه آزاده نامداری از همکارانش

هرچقدر فاصله بگیرم، توی تلویزیون، انتهای الوند، ریشه دوانده ام و گاه گاهی از دور دلم میسوزد،کاش اهل سکوت بودم اما نیستم میخواهم بدانم رسانه ی ملی،دانشگاه مردمی چرا اینطور حقیرانه بامجریانش برخورد میکند که هر کدام بیلبوردی با کدی دستشان بگیرند والتماس کنند که تو رو خدا ترا به هرچی میپرستید به ما رأی بدهید. چرا اقتدار سیمای پرمخاطب سالهای پیش ومجریانی که حرفها برای گفتن داشتند ودنبال دغدغه ی جامعه بودند انقدر پائین آمده که به مردم التماس کنند در ده تا عکس و ویدیو که ترخدا به ما رأی بدین،چرا فکر نمیکنید که اگر مردم شما را بپسندند حتما بشما رأی میدهند،چرا انقدر احساس حقارت برفضای رسانه ی ملی ما حاکم شده؟؟

پ ن: ازهمکارانم عذر میخواهم اما بپذیریم ازماست که برماست این به اصطلاح رقابت را کمی آسوده برگزار کنید بخدا زشته این همه التماس و به هر دری زدن نمیدانم برای چه؟ شأن خودتان،تلویزیون را نگه دارید لطفا؛ آزاده نامداری

منبع: خبر فوری

1981