پنج صحنه ماندگار از آقای مهندس/ نبوغ، تکل و اخم

بلاژویچ در زمان حضورش در فوتبال ایران به دنبال یک پلی میکر خوب بود و فوتبال ایران آن زمان خیلی با این واژه آشنایی نداشت. شاید به همین دلیل بود که سرمربی کروات با دیدن مبعلی حسابی ذوق‌زده شد و با کلی تعریف و تمجید او از هافبک خوزستانی او را مهندس آینده فوتبال ایران در میانه میدان دانست. پیش‌بینی بلاژ درست درآمد و بازیکنی که به خاطر تجربه و سن کم چندان بازی به او نرسید تا چند سال به ستون فولاد و تیم ملی تبدیل شد. در بین همه صحنه‌های ماندگار مبعلی، 5 فریم بیشتر از خاطرات مانده‌اند.

اعجوبه بوسان

کشف بلاژویچ، عصای دست برانکو بود. تیمی که نتوانسته بود به جام‌جهانی راه پیدا کند حالا تمام رویاهایش در بوسان خلاصه می‌شد. تیم زیر 23 ساله‌های ایران با همراهی دایی و گل‌محمدی و میرزاپور راهی بوسان شد تا با تکیه بر باتجربه‌هایش راه رسیدن به جام را هموارتر کند اما کسی که این راه را هموار کرد نامش در میان این سه گزینه نبود. ایمان مبعلی در روزهایی که دایی به دلیل فوت پدرش راهی ایران شده بود جای خالی او را پر کرد. کاشته‌های او در بسیاری از مقاطع فوتبالی‌اش جام درو می‌کرد و این بار هم این اتفاق افتاد. کاشته او مقابل کویت تیم ملی را به قهرمانی امیدوار کرد و در نهایت هم این امید به سرانجام رسید و تیم ملی بعد از مدت‌ها به قهرمانی رسید و آخرین قهرمانی تیم ملی ایران در یک تورنمنت مهم را هم رقم زد.

دو جام در 22 سالگی

ایمان مبعلی برای رسیدن به تیم بزرگسالان فولاد نیاز به زمان زیادی نداشت. عملکرد او آنقدر چشم‌گیر بود که این مسیر را خیلی سریع طی کند. آنقدر سریع که حتی شایعاتی در مورد دخالت مسائل غیرفوتبالی در رسیدن زودهنگام او نقش داشته است. دریبل‌های او و حرکاتش در میانه میدان اما خیلی زود این شایعات را از بین برد و او به ستاره فوتبال ایران تبدیل شد. ستاره‌ای که سربازی دو سال آن را از فولاد گرفت اما بازگشت پرقدرتی به خوزستان داشت. بازگشتی که با یک جام قهرمانی همراه بود و ستاره نقش اول این قهرمانی یک ستاره جوان بود. مبعلی در آن فصل 12 گل زد و رکوردی در میان هافبک گلزنان به نام خود ثبت کرد. حساس‌ترین گل او مقابل پرسپولیس بود. در بازی برگشت پرسپولیس و فولاد که نبرد قهرمانی بود مبعلی با یک کاشته زیبا که تخصصش بود جاده قهرمانی را از تهران به اهواز کشاند و همراه با هم‌تیمی‌هایش تا انتهای این جاده را رفت و در 22 سالگی دومین قهرمانی‌ زندگی‌اش را هم تجربه کرد.

تیرک لعنتی

البته مبعلی همیشه هم عملکردش مثبت نبوده است. جام ملت‌های 2004 و خاطره بدی که تیم ملی از او دارد. اگرچه همه این جام را با نام یحیی می‌شناسند اما ناکام بزرگ آن را می‌توان مبعلی دانست. تیم ملی بعد از برد مقابل کره در نیمه نهایی به مصاف چین رفت. تیمی که میزبان بودنش در مسابقات وضعیت بازی مقابل ایران را تا حد زیادی مشخص می‌کرد. با این حال ایران با وجود ده‌نفره شدن و مشکلات داوری توانست بازی را به پنالتی بکشاند. حتی در ضربات پنالتی ایران جلوتر بود تا این که مبعلی چهارمین پنالتی‌اش و امیدهای ایران را به تیر دروازه کوبید و یحیی هم این کابوس را تکمیل کرد. مبعلی خوش‌شانس بود که همه چیپ یحیی را به یاد دارند و در هر مناسبتی از آن یاد می‌کنند اما پنالتی به تیرک کوبیده شده او زیر سایه یک چیپ بی‌موقع قرار گرفت.

تکل و اخم

بازیکنی که با دریبل‌هایش خاطره‌ساز شده بود در بازی صبا و فولاد تکلی زد که هیچ وقت فراموش نخواهد شد. تکلی که جنجال‌ها و شایعات و حاشیه‌های زیادی را رقم زد. آن بازی که اولین سوپرجام ایران بود پر از اتفاقات ریز و درشت بود از اخراج میرزاپور و دروازه‌بانی علوی گرفته تا شکستن جام قهرمانی در دست بازیکنان صبا اما کل بازی تبدیل به یک فریم شد و آن هم اخم دایی به مبعلی بود. فریمی که سال‌ها گفته می‌شد دلیل عدم سفر او به جام جهانی بود. البته مربیان بعدی هم او را دعوت نکردند تا با نگاهی تردید آمیز به این فرضیه نگاه کرد.

بازگشت مهندس

مبعلی بعد از قهرمانی در لیگ برتر و تیم ملی مثل اکثر بازیکنان جنوبی خیلی زود قانع شد و تصمیم گرفت بجای پیشرفت و زحمت بیشتر به پول بیشتر و مسیر کمتر فکر کند و به همین دلیل کشورهای همسایه را برای بازی انتخاب کرد. رفت و آمدهای او در میان کشورهای خلیج فارس و حضورش در استقلال و پیکان او را از روزهای اوجش دور کرد. دیگر کمتر کسی از او با لقب مهندس یاد می‌کرد تا این که با پوشیدن پیراهن نفت تهران تبدیل به همان مهندس همیشگی شد. او در یک فصل 13 پاس گل داد و مثل شروع روزهای اوجش با رکورد آن را با رکورد هم به پایان رساند. او بعد از کسب عنوان آقای پاس گلی در تیم منصوریان، یک بار دیگر هم با علی دایی کار کرد تا در مقاطع مختلفی از دوران بازی‌گری‌اش نامش با مهاجم تیم ملی ایران گره خورده باشد.

منبع: نود

2034