آرزوی گزارشگر جنجالی

عباس قانع یکی از گزارشگران حال حاضر فوتبال ایران است که البته پیش‌تر گزارش سایر ورزش ها را نیز برعهده داشته و توانسته خود را در دیگر رشته ها نیز مطرح کندو او اکنون به عنوان گزارشگر فوتبال در شبکه آنتن فعالیت دارد و به سبب سبک خاص و همچنین الفاظ منحصر به فردش، مورد توجه قرار گرفته است. با قانع درباره موضوعات مختلفی صحبت کردیم که در ادامه می‌خوانید.

سال گذشته برای عباس قانع چطور بود؟

این سال مانند تمام سال‌های نقطه بالا و پایین زیادی داشت. برای هر شخصی قطعا به همین شکل بوده و من هم از این قائده مستثنی نیستم. خداراشکر در مجموع برای حرفه‌ای که به آن علاقه داشتم بعد از حدود 13 سال گزارشگری کردن که شروع فعالیت من 85 بود و بگوییم 12 سال، فکر می‌کنم که نقطه عطف فعالیتم در سال گذشته و مخصوصا در شش ماه گذشته آن رقم خورد. به هر حال من در بحث فضای مجازی ظرفیتی برایم فراهم شد که بتوانم توانایی‌هایم را نشان بدهم و این‌ها تنها و تنها مدیون و وامدار سیستمی است که در آن فعالیت داشتم. داخل آی پی تی وی‌ها و شبکه اینترنتی آنتن باعث شد که اندک توانایی که عباس قانع دارد دیده شود و از مهرماه تا به حالا در این مسیر بودم.

بهترین خاطره شما از سال گذشته چیست؟

دیده شدن استعداد و پتانسیل من در بحث گزارشگری فوتبال به نظرم بهترین بود. هر گزارشی که طی این‌ سال‌ها برای فوتبال انجام دادم به نظرم خاطره شده است.

اتفاق تلخ چطور؟

نه، اتفاق بد خداراشکر نداشتم. آنقدر خوبی و شیرینی و زیبایی در این سال برای من وجود داشت که نقطه‌های تاریک هم اگر بوده در خاطر ندارم.

عباس قانع گزارشگری را از چه مقطعی شروع کرد؟

از سال 85 همانطور که گفتم، فعالیتم را با گزارش در رادیو کرمان شروع کردم. 24 شهریورماه بود که در ششمین دوره مسابقات لیگ برتر فوتبال من با 17 سال در مقطع سوم دبیرستان به عنوان گزارشگر رادیو بازی استقلال تهران و مس کرمان را در هفته دوم آن لیگ 90 دقیقه گزارش کردم که در سراسر ایران پخش شد. هنوزم که هنوزه البته طبق آماری که دارم و رصد می‌کنم گزارشگری با این سن و سال چنین مسئولیتی نداشته و از این حیث به نظرم نقطه عطفی بود که به من اعتماد شد و کارم را به این شکل شروع کردم و بعد ادامه مسیری که اتفاقات زیادی رخ داد.

چطور شد که تصمیم به انتخاب شغل گزارشگری گرفتید ؟

عباس قانع هم مانند تمام نوجوانان و جوانان ایرانی به فوتبال علاقه مند بوده و از بچگی به قول معروف دوست داشتم فوتبالیست باشم اما شرایطش نبود و شاید استعدادی که باید را نداشتم اما خب فضایی که آن استعداد در آزمون و خطا گذاشته شود، وجود نداشت. در خانه همیشه فوتبال بازی می‌کردم، همیشه با خودم حرف میزدم، یک سری کارها و بهتر بگویم دیوانه بازی‌های دوره جوانی داشتیم مثلا اسم تیم‌ها را روی کاغذ می‌نوشتیم برای یک تورنمنت قرعه کشی می‌کردیم و تا جایی می‌رفتیم که حتی تیم قهرمان را هم معرفی کنیم. در خانه با توپ بازی می‌کردم و گزارشگری می‌کردم. اسم بازیکنان را مدام تکرار می‌کردم، یکسری بازیکنان را در ذهن خودم می‌ساختم و آن تیمی که دوست داشتم را همیشه در تورنمنت خیالی که بازیگرش من با یک توپ در کنج حیاط بودم را معرفی می‌کردم.

چطور وارد شدید؟ به گزارشگری معرفی شدید یا خودتان دل به دریا زدید؟

خیر، خودم این فضا را دنبال کردم. خانواده‌ام و دیگران هم مجبور شدند که با من همسو شوند، علتش هم این بود که من تحصیلاتم در مدرسه نمونه دولتی به هر سختی که بود در مقطع دبیرستان رو به پایان بود اما به یکباره در زندگی خودم انقلابی رقم زدم و حالا با فکر یا بدون فکر که مسیرم را به سمت هنر گزارشگری فوتبال تغییر دادم. من از یزد که ریشه و اصالتم به آنجا مربوط می‌شود به کرمان کوچ کردم و به یک مدرسه غیرانتفاعی رفتم که در مقطع پیش دانشگاهی می‌توانست کل مسیر زندگی‌ام را عوض کند که البته اینطور شد اما از این لحاظ که می‌توانست خدایی نکرده مسیرم به بیراهه کشیده شود.

منبع: ورزش سه

2034