بررسی روش‌های درمانی یک بیماری مفصلی به نام آرتریت پسوریاتیک

هر یک از مفاصل بدن ممکن است درگیر بیماری آرتریت پسوریاتیک شود اما در این بین عمدتاً مفاصل انگشتان و مهره‌های کمری و گردنی به این بیماری گرفتار می‌شوند که علائم متفاوتی دارد و امروز به آن میپردازیم.

بیماری آرتریت پسوریاتیک
بیماری آرتریت پسوریاتیک ممکن است هر یک از مفاصل بدن را درگیر کند اما عمدتاً مفاصل انگشتان و مهره‌های کمری و گردنی گرفتار این بیماری می شوند.

این اختلال معمولاً خفیف است و بیشتر بین سنین ۳۰ تا ۵۰ سال شروع می‌شود و در سراسر زندگی به طور متناوب ادامه می‌یابد
درد، تورم، محدودیت حرکت، احساس درد هنگام لمس و گرمی مفاصل مبتلا، پوسته‌ریزی پوست، ناخن‌های چاله‌دار، برجسته و زرد رنگ، خستگی و تب از نشانه‌های این بیماری است.

علائم شایع بیماری آرتریت پسوریاتیک
انگشتان دست و پای سفت، پف کرده و سوسیسی شکل، همراه با درد مفاصل و حساسیت به لمس شایع هستند.

عود پسوریازیس و درد مفاصل می‌تواند در همان زمان و در همان محل رخ دهد، اما همیشه این طور نیست.

فرد ممکن است متوجه مواردی دیگر نیز بشود، مانند:

لکه‌های پوستی قرمز و خشک با پوسته‌های نقره‌ای و سفید
فرورفتگی‌های کوچک در ناخن‌ها
ناخن‌هایی که از پوست جدا شده‌اند
خستگی
قرمزی و درد چشم

دارو‌های ضد التهابی غیراستروئیدی (NSAIDs) مانند آسپرین، ایبوپروفن (Advil، Motrin) یا ناپروکسن (Aleve، Naprosyn) خط اول درمان این بیماری و از آنجایی که ممکن است این بیماری دارای عوارض قابل تجهی در فرد بیمار باشد برای کاهش این عوارض و همچنین برای جلوگیری از عود دوباره این بیماری در زمان توقف مصرف دارو، کورتیکواستروئید‌هایی مانند پردنیزولون که معمولاً به صورت خوراکی مصرف می‌شوند.

تزریق گاه به گاه یک آستروئید می‌تواند به هنگام التهاب شدید و یا درگیری مفاصل مفید باشد.
هنگامی که شرایط شدیدتر باشد، دارو‌هایی مانند هیدروکسی کلروکین (Plaquenil) یا متوترکسات (Folex، Rheumatrex) اغلب باعث کاهش علائم و یا مشکلات مفاصل می‌شوند. با این حال، مشخص نیست که آیا آن‌ها باعث حفاظت مفاصل از آسیب می‌شوند یا نه.

بررسی‌های نادری از ارتباط بین مصرف هیدروکسی کلروکین و بدتر شدن پسوریازیس کایت می‌کند و باعث شده است بعضی از پزشکان برای اجتناب از بدتر شدن علائم و عود بیماری تجویز این دارو برای مبتلایان این بیماری خودداری کنند.

از دیگر مواردی که برای درمان بیماری آرتریت پسوریاتیک کاربرد دارد، سولفاسالازین (آزولیدین) یک عامل ضد التهابی است که برای درمان بیماری‌های التهابی روده و آرتریت روماتوئید و لفتونومید (Arava) استفاده می‌شود و برای کنترل این بیماری نیز می‌تواند مفید باشد. سایر دارو‌های سرکوب کننده ایمنی، از جمله سیکلوسپورین (Neoral، Sandimmune) و آزاتیوپرین (Imuran)، گاهی اوقات استفاده می‌شود. با این حال، این دارو‌ها عوارض جانبی بیشتری را ممکن است به بار آورند، به طوری که آن‌ها معمولاً برای افرادی که به درمان‌های دیگر پاسخ نمی‌دهند، استفاده می‌شود.

جدای از موارد یاد شده؛ دارو‌های تزریقی جدیدی، از جمله adalimumab (Humira)، certolizumab (Cimzia)، etanercept (Enbrel)، golimumab (Simponi)، infliximab (Remicade) و ustekinumab (Stelara) می‌توانند در این زمینه بسیار مؤثر باشند، اما به این دلیل که فقط روش مصرف آن‌ها تنها از طریق تزریق آن‌ها و همچنین دارای قیمت بالایی بوده و بار مالی زیادی را بر دوش فرد مبتلا تحمیل می‌کنند، آن‌ها برای افرادی که مبتلا به آرتریت پسوریاتیک هستند و سایر روش‌های درمانی برای آن‌ها چندان مفید و باعث بهبود بیماری نشده، کاربرد دارد. دارو‌های خوراکی مانند، apremilast (Otezla) که توسط FDA برای درمان بیماری آرتریت پسوریازیک در سال ۲۰۱۴ مورد تأیید واقع شد، گزینه دیگری برای درمان این بیماری است.

فیزیوتراپی چگونه می تواند به درمان آرتریت پسوریاتیک کمک کند؟
حرکت، انعطاف پذیری و عملکرد مفاصل تحت تاثیر آرتریت پسوریاتیک قرار می‌گیرد. یک پزشک فیزیوتراپی بیمار را به صورت منظم ورزش می‌دهد.

تراپیست‌ها همچنین ممکن است به افرادی که دردی در دست‌های خود دارند نیز کمک کنند و به آن‌ها آموزش دهند چگونه فعالیت‌های روزانه را در محل کار و خانه با خیال راحت انجام دهند.

هومیرا (adalimumab) چگونه می‌تواند به درمان آرتریت پسوریاتیک کمک کند؟
آسیب مفصلی و علائم آرتروز را کاهش می‌دهد، هومیرا و چندین داروی آرتریت پسوریاتیک متعلق به یک زیر کلاس DMARD‌ها هستند که با مهار TNF ، عامل نکروز تومور عمل می‌کنند. TNF پروتئینی است که در بیماران مبتلا به آرتریت پسوریاتیک افزایش یافته و به طور مستقیم آسیب مفصلی ایجاد می‌کند.

ریمیکاد (infliximab) چگونه می‌تواند به درمان آرتریت پسوریاتیک کمک کند؟
آسیب مفصلی و علائم آرتروز را کاهش می‌دهد. متعلق به گروه مهار TNF از DMARDs است.

سیمپونی (golimumab) چگونه می‌تواند به درمان آرتریت پسوریاتیک کمک کند؟
یکی دیگر از مهار کننده‌های TNF که آسیب مفصلی و علائم آرتروز را کاهش می‌دهد، است. دکتر فهرمان می‌گوید پاسخ بیماران به مهارکننده‌های TNF بسیار متفاوت است بنابراین گزینه‌های متعدد باید در دسترس باشند.

منبع: باشگاه خبرنگاران جوان

763