در میان فعالان سیاسی جامعه ما عدهای تصور میکنند همه چیز را با قوه قهریه و جنگ باید حل کرد یا به پیش برد. این تفکر جنگی در هیچیک از منابع عقلی، عرفی، مذهبی و بینالمللی جایگاهی ندارد.
«تندروها چارهای جز حاشیه نشینی نخواهند داشت. البته هیچ کس نافی اختلاف سلیقه و یا قضاوت دولت نیست. اما اینکه گروهی که هنوز نتوانسته اند، نتیجه انتخابات را هضم کنند، هر اقدامی را که به نظرشان میآید، انجام بدهند با هیچ متر و معیاری توجیه نمیشود. پس ساختار نظام باید راهی برای کنترل این گروه داشته باشد.»
نماینده سابق مجلس گفت: همانطور که در انتخابات با ورود رهبری تندروها مهار شدند، باز هم با ورود رهبری تندروها مهار شوند.
فعال سیاسی اصولگرا میگوید: تندروها در همان راهی که احمدینژاد را به اینجا رساند، قرار دارند، البته احمدینژاد نسبت به جلیلی این ویژگی را داشت که پر کار بود و سابقه اجرایی در شهرداری داشت و از نظر اجرایی خودش را نشان داده بود اما جلیلی به این ترتیب نیست برای مثال بگویند جلیلی کجا معاون وزیر بوده، مدیر سازمان بوده یا وزارتی را برعهده داشته است؟
رهبر کاتولیکهای جهان در مورد تندروی مذهبی هشدار داد.
عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام میگوید: جریان اصولگرایی همچون آب شفاف چشمهای جوشان است که در طول مسیر خود حبابهایی از کف پیدا میکند و آن کف خودبهخود از بین میرود. اساس جریان قوی اصولگرایی را نباید با چند حباب کف اشتباه کرد.
رفتار پساانتخاباتی قالیباف یک الگوی تحسینبرانگیز بود. در مواجهه با شکست و در مواجهه با رقیب پیروز، آنچنان کرد که در خاطرهها بماند.
اکنون توپ راهبرد وفاق در زمین مجلس است. آیا مجلس میتواند از این آزمون موفق بیرون آید یا اسیر وسوسههای تندروها خواهد شد؟
یکی از اهداف اصرار بر ترجیح جنگ بر دیگر روش های انتقامی میتواند تبدیل پزشکیان از یک رئیسجمهور اصلاحطلب به یک رئیسجمهور اصولگرا باشد.
نحوه رفتار این دو گروه در تحریف سخنان و تخریب شخصیت و مواضع پزشکیان نشانه اتحاد دوباره تندروهای داخلی با براندازان خارجی است.