وقتی که سفر در روزهای کرونایی چهار دیواری اختیاری میشود
سفرهای هموطنان به استانهای شمالی در ایام تعطیلات و با وجود فراقرمز بودن این مناطق به خاطر شیوع ویروس کرونا، قصهای است که همچنان سر دراز دارد.
هر یک از مسافران برای خود دلایلی داشتند. یکی از فشار کاری بالا و خستگی ناشی از آن سخن میگفت که یک سفر چند روزه میتواند به نوعی غبار غم ببرد و حال دل را خوش کند و دیگری از کارهای واجب خود میگفت که سفر آنها را ضروری کرده است.
سفرهای افراد جامعه به مناطق شمالی در ایام تعطیلات, واقعیتی است که در چند ماه اخیری که ویروس کرونا مهمان کشور ما شده است, هر بار زخم آن سر باز میکند و پر واضح است که هر قدر این ویروس جولان بیشتری میدهد و جان بسیاری را در مشت خود میگیرد, مسافران بیشتری هم هوای سفر میکنند و دل به شمال و دریا میزنند، زیرا تعطیلات را فرصتی مغتنم میدانند که از هر ثانیه آن باید برای بار سفر بستن استفاده کرد تا جایی که در ۷ ماه گذشته, موضوع سفر به استانهای شمالی به معضل عجیبی تبدیل شده و رنگ بیشتری به خود گرفته است و نه تنها صدای مسئولان مربوطه بلکه فریاد و اعتراض بسیاری از هموطنان را درآورده و برانگیخته است.
وضعیت رامسر فراقرمز شد/ کرونا بیداد میکند!
کندوان و هراز از شمال به جنوب یک طرفه میشوند
اینها بخشی از اخبار وضعیت راهها در این ایام است که با هر بار تعطیلات تقویمی و پایان هفتهای در صدر رسانههای کشور قرار میگیرند و واکنشهای بسیاری را به همراه دارند، چرا که به یک سریال دنباله دار چند فصلی تبدیل شدهاند که گویا قصه آن سرِ دراز دارد.
این آسیب شناس اجتماعی تصریح کرد: گروه دیگری از افراد هستند که از روی اجبار به سفر میروند و ماهیت مسافرت آنها سیاحتی و تفریحی نیست و دلایل موجّه بسیاری برای رفت و آمدهای بین شهری آنها وجود دارد که از آن جمله میتوان به رانندگانی اشاره کرد که از این طریق ارتزاق میکنند و نان آوری خانواده شان از راه رانندگی است و اعلام میکنند که برخلاف میلشان مبنی بر سفرهای برون شهری, چارهای جز این ندارند و در شرایط اقتصادی فعلی نمیتوانند خانه نشین باشند.
معتمدی گفت: گروه دیگری از افراد جامعه هستند که نه در زمره انسانهای ضدّ اجتماعی قرار میگیرند و نه افرادی هستند که به دلایل موجّه مجبور به ترددهای بین شهری هستند و درواقع افراد بی تفاوتی اند که باورمندی و تعهدپذیری برای اغلب آنها بی معناست و هنوز باور نکردهاند که کرونا, یک معضل اجتماعی خطرناک و کُشنده است و میتواند جامعه را با خطرات جدّی روبرو کند و همیشه به جمله " مرگ برای همسایه است و برای ما نیست" باور دارند.
وی با اشاره به فقدان مهارت زندگی در جامعه ادامه داد: تمامی مشکلات فوق, ناشی از فقدان مهارتهای زندگی در افراد جامعه است، چرا که کوتاهی هایی در این خصوص صورت گرفته است و آنها آموزش کافی ندیدهاند و آگاهیهای لازم در خصوص مرز میان ارزشها و ضدّ ارزشها ندارند که این ناآگاهی آنها باعث بروز چنین رفتارهایی در جامعه میشود.
این آسیب شناس اجتماعی اذعان کرد: فرهنگ سازی در رابطه با هر موضوعی باید از جنس همان موضوع باشد، به طور مثال وقتی فردی میخواهد دوچرخه سواری را آموزش دهد، نمیتواند صرفا با بیان چند جمله آموزشی این کار را کند، چرا که دوچرخه سواری مهارتی است که به تمرین و ممارست عملی نیاز دارد و باید در قالب یک فن یا حرفه آموزش داده شود که فرهنگ سازی مسائل بهداشت, درمان و پیشگیری متفاوت از آن است و آموزش و آگاهی های لازم در این مسائل حرف اوّل را میزنند.
وی با بیان نقش مهم مشارکتهای اجتماعی در ازبین بردن ویروس کرونا تأکید کرد: برای از بین بردن ویروس کرونا و کاهش عوامل تشدید کننده آن در جامعه, به جای فرهنگ سازی مستقیم باید روی مشارکتهای اجتماعی متمرکز شد و فرهنگ سازی کرد که اتخاذ تشویقهایی برای این منظور میتواند بسیار کمک کننده و مفید باشد، چرا که مردم ترغیب میشوند مشارکت و همکاری فعالانهای در جامعه داشته باشند.
معتمدی گفت: جریمه کردن در مورد آسیبهای اجتماعی, هیچ گونه پاسخ دهی مناسبی ندارد و اگر هم قرار است تنبیهی اِعمال شود، باید برای افرادی صورت گیرد که به طور مثال خانههای خود را در ایام تعطیلات به مسافران اجاره میدهند و یا از طرفی دیگر, مسئولان برای ایام تعطیلات, تمهیداتی قائل شوند و از ورود و خروج مسافران در جادههای مسافرخیزی چون شمال کشور جلوگیری کنند و یا ترددهای ضروری در محورهای مواصلاتی با کارتهای مخصوص انجام شود.
منبع: باشگاه خبرنگاران جوان
70