ذرات آلودگی هوا قادر به آسیب مغز هستند
در حالی که اغلب نشان داده شده است آلودگی هوا برای ریه ها و قلب مضر است، تحقیقات جدید نشان می دهد که ذرات معلق در هوا ممکن است با اختلالات مغزی نیز مرتبط باشند.
یک مطالعه جدید به وجود ذرات ریز آلودگی در مایع مغزی نخاعی افراد مبتلا به اختلالات مغزی پی برده است.
نویسندگان این مطالعه همچنین ذرات را از طریق بدن موش‌ها ردیابی کردند و پی بردند که چنین ذراتی در انسان از ریه‌ها به خون وارد شده و از سد خونی مغزی عبور می‌کنند.
محققان دانشگاه بیرمنگام در بریتانیا مایع مغزی نخاعی و خون ۲۵ بیمار مبتلا به اختلالات روانی مختلف را در بیمارستانی در چین بررسی کردند و انواع ذرات ریز سمی را در مایع مغزی نخاعی ۳۲ درصد از بیماران و همچنین در خون آنان یافتند.
پروفسور «ایزولت لینچ»، یکی از نویسندگان این مطالعه، می‌گوید: «این مطالعه ارتباط بین استنشاق ذرات و نحوه حرکت آنها در بدن را نشان می‌دهد».
اعتقاد بر این است که ذرات PM ۰.۱ برای سلامتی انسان خطرناک‌ترین مورد هستند زیرا آن‌قدر بی‌نهایت کوچک هستند که می‌توانند از دفاع بدن، موانع داخلی در برابر مواد خارجی نفوذی و حتی سلول‌های نگهبان سیستم ایمنی فرار کنند.
تحقیقات اخیر نشان می‌دهد که ذرات PM ۰.۱ منبع استرس اکسایشی و مسمومیت قلبی عروقی هستند.
با این وجود، محققان به وجود ذرات غیرمعمولی هم پی بردند: مالاییت که به عنوان رنگدانه در لعاب های سرامیکی، به ویژه در چین استفاده می‌شود، و آناتاز که در کرم‌های ضد آفتاب و به عنوان رنگدانه در رنگ‌ها استفاده می‌شود.
آزمایش‌ها نشان داد که ذرات ریز در ریه‌ها می‌توانند از سد خونی اکسیژن عبور کرده و وارد جریان خون شوند. در سفر به مغز، این ذرات ممکن است از جریان خون از طریق سد خونی مغزی عبور کنند و در بطن‌های مغز قرار بگیرند.
سد خونی مغزی معمولاً ورود چنین مزاحم‌هایی را مسدود می‌کند، اما قادر به جلوگیری از ورود ذرات ریز نیست.
مطالعات همچنین نشان داد که ذرات احتمالاً بیشتر از سایر اندام‌ها در مغز باقی می‌مانند از اینرو ممکن است باعث ایجاد طیف وسیعی از مشکلات عصبی شود.
این مشکلات شامل زوال عقل، بیماری آلزایمر و پیری مغز است و ممکن است بروز افسردگی، اختلال بیش فعالی، اسکیزوفرنی، و سکته مغزی را افزایش دهد.
