کمردرد مزمن؛ دردسر پشت میزنشین ها

احمد موذن‌زاده گفت: انجام ورزش در یک روال تدریجی و مرتب روزانه به صورت ایروبیک، همراه با گرم کردن مناسب و رعایت اصول و تمرینات ورزشی صحیح، می‌تواند از عارضه‌های کم تحرکی بکاهد.

وی اظهار کرد: افرادی که کار پشت میز نشینی دارند، بیشتر دچار کمردرد می‌شوند و باید همواره از نشستن یا ایستادن به طور خمیده خودداری و سعی شود با قرار دادن ستون فقرات در حالتی راست و قائم، فشار کمتری به کمر خود وارد کرد. راه رفتن بعد از ۲۵ دقیقه نشستن بسیار ضروری است.

موذن‌زاده تصریح کرد: نحوه غلط قرارگیری عضلات ستون فقرات به درد‌های کمر، لگن، ران و رباط‌های زانو منجر می‌شود و لازم است با تمرینات ملایم و مداوم ناحیه کمر، علاوه بر تقویت عضلات و ماهیچه‌های کمر از صدمات احتمالی به دیگر اعضا نیز جلوگیری شود. هنگام بلند کردن و حمل وسایل، به صورت خمیده راه نروید و با کمک از دیگر اعضای خود از جمله دست و بازو‌ها از فشار مستقیم بر کمر خودداری کنید.

وی ادامه داد: کمردرد عامل مهمی است که فرد را از زندگی، کار و خانه جدا می‌کند و مجبور می‌شود به خاطر مشکلی که در ستون فقرات دارد، استراحت کند. افراد بالای ۵۰ سال که دارای مشکلات عضلانی اسکلتی هستند نیز باید با پیاده روی روزانه به مدت حداقل ۴۵ دقیقه از بروز پوکی استخوانی پیشگیری کنند.

استفاده زیاد از موبایل ممنوع

رئیس انجمن فیزیوتراپی ایران هشدار داد که استفاده زیاد از وسایل رایانه‌ای مشکلات عضلانی و اسکلتی را در کودکان و نوجوانان افزایش داده است به‌طوری که باعث فشار بیش از حد به ستون فقرات به‌ویژه در ناحیه گردن می‌شود.

به گفته موذن زاده، استفاده زیاد از لپ تاپ و موبایل در حالت خوابیده سطح قدرت عضلانی و ظرفیت قلبی و عروقی را کاهش می‌دهد و این روند می‌تواند در درازمدت عواقبی مانند مشکلات دیسکی، ساییدگی مفاصل و حتی پوکی زودرس استخوانی درپی داشته باشد.

وی اظهار کرد: بر اساس گزارش سازمان جهانی بهداشت، انجام ۱۵۰ دقیقه فعالیت فیزیکی با شدت متوسط در طول هفته می‌تواند علاوه بر کاهش مشکلاتی عضلانی و اسکلتی، احتمال ابتلا به سرطان‌های سینه و کولون را کم کند.

موذن زاده ادامه داد: افزایش میزان فعالیت‌های فیزیکی می‌تواند نقش مهمی در پیشگیری از این بیماری‌ها ایفا کند و فیزیوتراپیست‌ها می‌توانند در میان شاغلان حرف پزشکی بهترین راهنما برای آموزش مناسب و منطقی این گونه ورزش‌ها و فعالیت‌های فیزیکی بر اساس شرایط و توانایی‌های فردی بیمار باشند.