علایم و درمان «کیست هیداتید» و روند بروز آن در کشور

این بیماری یک بیماری پیشرونده و مزمن است و پس از سال‌ها، آن هم در صورت تظاهرات شدید اندام‌ها تشخیص داده می‌شود. بنابراین؛ با توجه به اینکه وضعیت دقیقی از شیوع این بیماری در دست نیست، اطلاعات و آمار این بیماری با شیوع واقعی آن تفاوت خیلی زیادی داشته و فقط مواردی که به علت عوارض شدید به بخش جراحی بیمارستان‌ها مراجعه کنند تشخیص و گزارش داده می‌شود که به هیچ وجه گویای بروز موارد واقعی بیماری نیست. از این رو لازم است که در این زمینه ارتباط بیشتری بین بخش‌های جراحی بیمارستان‌ها و مراکز بهداشت برقرار شود.

بنابر اعلام مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، روند موارد گزارش شده از بخش‌های جراحی بیمارستان‌ها در کشور نشان می‌دهد که در سال ۱۳۷۰ میزان بروز بیماری ۸۸.۱ در 100 هزار نفر جمعیت بوده است. البته در سال ۱۳۷۲ هیچ موردی از بیماری گزارش نشده است و در سال‌های بعد سیر نزولی و با کاهش همراه بوده است که این موضوع بدون شک به اقداماتی که سازمان دامپزشکی کشور در جهت کنترل این بیماری در سگ‌ها انجام داده و همچنین اقدامات دیگر توسط سیستم بهداشتی درمانی بازمی‌گردد.

بیماری تا سال ۱۳۸۸ از یک روند کاهشی برخوردار بوده است اما پس از آن موارد افزایش تدریجی داشته و در سال ۱۳۹۹ همزمان با شروع پاندمی کووید۱۹، تعداد موارد به شدت کاهش و به ۳۴۳ مورد رسیده است که علت این کاهش تا حدودی به دلیل رعایت حفاظت فردی و کاهش مواجهه با عامل بیماری بوده است.

بنابر اعلام مرکز مدیریت بیماری‌های واگیر وزارت بهداشت، در سال ۱۴۰۰ تعداد ۴۲۱ مورد کیست هیداتید گزارش شده است که بیشترین گزارش‌ها از استان‌های تهران (۱۱۹مورد)، خوزستان (۴۷ مورد)، اردبیل (۲۲ مورد) و لرستان (۲۰ مورد) بوده است. در حال حاضر نیز بیماری از روند افزایشی برخوردار بوده و در سال ۱۴۰۱ این تعداد به ۶۳۶ مورد رسیده است.

دفع تخم‌های کرم بالغ در سگ‌های آلوده باعث آلودگی خاک و آب می‌شود و حیوانات اهلی مانند گوسفند، بز، گاو و شتر (میزبان واسطه) هنگام چریدن تخم‌ها را می‌خورند و انسان به طور تصادفی از طریق خوردن غذا یا آب آلوده به تخم‌ها و یا از طریق تماس مستقیم با سگ‌های آلوده به انگل، آلوده می‌شود.

پس از بلع تخم، هر اندامی از بدن می‌تواند محل به وجود آمدن کیست باشد و بسته به اینکه در چه اندامی کیست ایجاد شده، اختلال در عملکرد عضو را شاهد خواهیم بود؛ اما کیست‌های ریوی و کبدی معمولاً شایع‌تر هستند. علائم بیماری نیز بسته به عضو درگیر، اندازه کیست و محل دقیق آن در عضو مبتلا، واکنش‌های بین کیست و عضو مبتلا، پاره شدن کیست و واکنش‌های ایمونولوژیک به دنبال آن مثل شوک آنافیلاکسی و ... متفاوت است.