اختلال اضطراب فراگیر چیست؟

• وقتی مجرد هستند نگران ازدواج هستند.
• وقتی ازدواج می‌کنند نگران خیانت یا دروغگویی یا... همسرشان هستند.
• وقتی بیکار هستند نگران آینده مالی هستند.
• وقتی کار می کنند نگرانند که مبادا درآمدشان کم شود.
• وقتی صاحب فرزند می‌شوند بشدت در مورد فرزندان خود نگران هستند
• وقتی که در جمعی قرار می‌گیرند ممکن است که نگران طرد شدن یا پذیرفته نشدن باشند .

 می شود به این فهرست موارد بسیاری اضافه کرد، افراد نگران بیشتر اوقات نگرانند و این بستگی دارد که کی باشند و کجا و درچه شرایطی باشند.

بیشتر اوقات افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر دچار افسردگی هم می‌شوند (طبیعتا نگرانی زیاد به مررو باعث افسردگی شما می شود.)

باورهای متضاد

معمولاً افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر دو نوع باور متضاد دارند، از یک طرف معتقدند که این نگرانی‌ها به آنها کمک می‌کند  تا از خودشان مراقبت کنند و با خودشان می گویند باید نگران باشم اگر نه آسیب می بینم، از طرف دیگر هم نگرانند که این نگرانی‌ها آن‌ها را از پا دربیاورد وبا خودشان فکر می کنند که چرا اینهمه اضطراب دارم بیقرارم نمی توانم در لحظه زندگی کنم و...

ناتوانی در کنترل نگرانی

کنترل کردن نگرانی برای بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بسیار سخت است، ممکن است از لحاظ جسمی خستگی دائم، بی‌قراری و گوش‌ به‌ زنگ بودن، درگیری ماهیچه‌ای، بدنی و بی‌خوابی را تجربه کنند یا درباره مسائل مختلف بسیار نگران باشند. این نوع بیماری یا بیماری هایی مثل اضطراب اجتماعی، اضطراب بیماری و... فرق دارد، این افراد در مورد مسائل زیادی نگرانند.

ابتدا باید مطمئن شوید که علائم جسمانی مانند عرق کردن، بیقراری، ضربان قلب بالا و... مربوط به یک مسئله پزشکی مانند پرکاری تیروئید، مصرف مواد یا ترک مواد (یا الکل) نباشد و طبیعتاً اول پزشک باید بررسی کند.

بیشتر این بیماران توسط پزشکان به روانشناسان ارجاع داده می شوند و غالبا به دلایل پزشکی به پزشک مراجعه می کنند.

سپس روانشناسان مصاحبه دقیقی انجام می دهند تا نتیجه بگیرند که فرد مورد نظر مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر هست یا خیر؟

همه مردم تا حدی نگران مسائل مختلف و خاص می شوند و حتی بعضی مردم فکر  کردن درباره چگونگی برخورد  با اتفاقات سخت را مفید می دانند. اما افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر نگران موضوعات بسیار مختلف و فراوانی می شوند و به همین دلیل از اصطلاح generalized به معنای تعمیم یافته برای آن استفاده می شود.

نگرانی فلج کننده

برای افراد مبتلا به GAD، نگرانی حالت فلج کنندگی پیدا می کند و به سرچشمه ناراحتی هیجانی شدید تبدیل می شود. برای مثال:

• فرد به طور دائم و بیمارگونه نگران است، هم در مورد مسائل مهم زندگی (مثلا، سلامت و جسمی، اوضاع مالی، روابط میان فردی، مسائل شغلی)، و هم در مورد بسیاری از مسائل  کوچک زندگی روزانه، که برای بقیه مردم اصلا نگران کننده نیستند.
• فرد احساس می کند نمی تواند جلوی نگرانی خود را بگیرد و حالش بدتر میشود.

نگرانی ها رابطه نزدیکی با فاجعه سازی دارند و معمولا با هم است. یعنی در GAD وقتی دوره های نگرانی زیاد طول می کشند، سطح اضطراب و رنج بالا می رود و قدرت تفکر پایین می آید، آنگاه فرد کوچکترین مشکل را به شدیدترین حالتی که ممکن است اتفاق بیفتد تفسیر می کند و آن را فاجعه آمیز می داند. این کار باعث می شود که مشکل به جای حل شدن پیچیده تر شود. علاوه بر نگرانی دائمی و بیمارگونه در GAD، اختلال اضطراب فراگیر گاهی با نشانه های فیزیکی، مثل خستگی شدید، لرزش، درد ماهیچه ای، سردرد، و تهوع همراه است.

شش ویژگی

براساس توافق روانپزشکان و روانشناسان یک فرد باید حداقل 6 ویژگی زیر را داشته باشد تا بگوئیم او دارای اختلال اضطراب فراگیر است:

 ملاک اول:  اضطراب و نگرانی شدید و مفرط (دلشوره) درباره تعدادی از رویدادها یا فعالیت ها (مثلا، عملکرد شغلی یا تحصیلی) در اکثر روزهای هفته و به مدت حداقل ۶ ماه.

ملاک  دوم: فرد نمی تواند این نگرانی را کنترل کند.

ملاک سوم: اضطراب و نگرانی با ۳ نشانه (یا بیشتر) از ۶ نشانه زیر همراه است (حداقل چند مورد از این سمپتوم ها در اکثر روزها در ۶ ماه گذشته حضور داشته اند (فرد بی قرار است، یا احساس عصبی بودن دارد، یا به خاطر نگرانی بی دلیل، بداخلاق است.)

1. به آسانی خسته و کوفته میشود.
2. نمی تواند حواس خود را متمرکز کند یا ذهنش یکدفعه خالی میشود.
3. زودرنج است و زود عصبانی میشود
4. تنش ماهیچه ای دارد. (در اصطلاح عامیانه فارسی، فرد منقبض است(
5. خوابش مختل شده است (نمیتواند بخوابد، یا از خواب میپرد، یا خواب ناآرام دارد که خستگیش را برطرف نمی کند(

 ملاک چهارم: اضطراب، نگرانی، یا نشانه  های فیزیکی باعث می شوند فرد به آشفتگی شدید (بالینی) درعملکرد اجتماعی، شغلی، یا سایر جنبه های مهم زندگی دچار شود.

 ملاک پنجم: ناراحتی فرد را نمی توان به تاثیر مستقیم یک ماده (مثلا، یک نوع ماده مخدر، یک نوع داروی تجویزی)، یا یک عارضه پزشکی دیگر (مثلا، هایپرتیروئیدیسم، فئوکروموسیتوما) نسبت داد.

 ملاک ششم: یک اختلال روانی دیگر نمی تواند دلیل موجه تری برای این ناراحتی باشد .

علت ابتلا به اختلال اضطراب فراگیر چیست؟

در مورد این که علت ابتلا به اختلال اضطراب فراگیر چیست؟ سخن بسیار است. پژوهشگران علل مختلفی را می توان برای اختلال اضطراب فراگیر مطرح کردند،.حدوداً ۳۰ تا ۵۰ درصد علت ابتلا به این اختلال علتش ژنتیک است، تجربیات دوران کودکی (مانند از دست دادن والدین،جدایی/ طلاق والدین، کنترلگری بیش ازحد والدین و با تأکید بیش ازحد والدین بر نا امن وخطرناک بودن دنیای پیرامون)، استرس های اخیر در زندگی، انتظارات غیرواقع بینانه ازخود و دیگران، مشکلات ارتباطی، مصرف الکل یا کافئین، ،مهارت های مقابله ای ضعیف و سایر عوامل هم در بروز پدیده اضطراب نقش دارند.

پژوهش ها نشان می دهند سطح اضطراب در بیشتر مردم در۵۰ سال گذشته رو به افزایش بوده است. این موضوع را می توان ناشی از کاهش روابط اجتماعی،انتظارات غیرواقعی،تمرکز بر اخبار ناخوشایند رسانه ها و دیگر عوامل اجتماعی و فرهنگی دانست.

 تست اختلال اضطراب فراگیر

برای اینکه بررسی کنید آیا شما مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر هستید یا خیر ، میتوانید از تست رایگان اختلال اضطراب فراگیر پنسیلوانیا استفاده نمایید. همچنین می توانید از 35 تست رایگان روانشناسی استاندارد دیگر مرکز خودبیداری نیز استفاده نمایید.