ارتباط درد مزمن اسکلتی عضلانی با پیری سریع تر مغز و خطر زوال عقل/ چگونگی تشخیص و درمان

 بر اساس مطالعه جدید انجام گرفته توسط دانشمندان آمریکایی و چینی،  درد مزمن اسکلتی عضلانی (CMP)  ممکن است در افزایش خطر  زوال شناختی  نقش داشته باشد.

از آنجایی که کمی کمتر از نصف جمعیت جهانی CMP را تجربه می‌ کنند، این مطالعه پنجره ‌ای به روی محققان باز خواهد کرد که از طریق آن می توانند رابطه میان التهاب و عملکرد شناختی مغز را در آینده مورد مطالعه قرار دهند. این آمار و جزئیات مرتبط با آن به وسیله وب سایت  کتابخانه ملی پزشکی آمریکا  قابل دسترسی هستند. نقش CMP در تسریع زوال شناختی به طور گسترده مورد مطالعه قرار نگرفته است، اما بسیاری از افراد مسن که آن را تجربه می کنند در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به زوال عقل قرار دارند.

درد مزمن اسکلتی عضلانی چگونه بر مغز تاثیر می گذارد؟

دکتر استیو آلدر ، متخصص مغز و اعصاب توضیح می دهد: التهاب در بدن به عنوان یک عامل تحریک کننده به خصوص در بیماری های عصبی در نظر گرفته می شود.

آلدر می افزاید: این وضعیت به طور فزاینده ای، به ویژه بر افسردگی و آلزایمر اثر می گذارد. علاوه بر این پژوهشی جدید نشان داده که التهاب بر امراض دیگر نظیر بیماری پارکینسون، آسیب مغزی تروماتیک، اسکلروز جانبی آمیوتروفیک، سندرم جنگ خلیج فارس و آنسفالومیلیت میالژیک یا سندرم خستگی مزمن نیز تاثیر خواهد داشت. این مطالعه از طریق وب سایت کتابخانه ملی پزشکی آمریکا در اختیار علاقه مندان قرار گرفته است. 

در واقع محققان معتقد هستند که التهاب و  درد مزمن  می توانند الگوهای پردازش مغز را مختل کنند و آنها را به طور محسوس تغییر دهند.

به گفته آلدر، التهاب مزمن مانند استئوآرتریت زانو یا درد مزمن اسکلتی عضلانی تغییراتی در سیستم عصبی مرکزی ایجاد می‌ کند که به آن نوروپلاستیسیته می‌ گویند. این وضعیت شامل ایجاد تحول در ساختار و عملکرد مغز است. برای مثال درد مزمن (CP) به دلیل تغییرات در پردازش درد و اختلال در عملکردهای شناختی، از جمله در قشر پیش پیشانی مغز، باعث تغییرات قابل توجهی در ساختار و عملکرد مغز می شود.

التهاب ناشی از درد حاد اگر به درستی مورد توجه و درمان قرار نگیرد، می تواند مزمن شود. اما با استناد به نظرات آلدر و سایر متخصصین، به طور کلی آسیب به یک ناحیه خاص باعث زوال شناختی نمی شود. وی تاکید می کند که برای آغاز روند زوال عقل، باید یک پاسخ ایمنی پایدار را هم به صورت سیستماتیک و هم در مغز تحریک کنیم!

ارتباط میان درد مزمن و زوال شناختی

مطالعه جدید نشان می دهد که ژن SLC39A8 که در سلول های میکروگلیال و آستروسیت ها بیان می شود، ارتباط میان KOA و زوال شناختی را روشن می سازد. ژن SLC39A8 پروتئین ZIP8 را رمزگذاری می کند که فلزات ضروری مانند آهن، منگنز و روی و فلز نوروتوکسیک غیر ضروری کادمیم را انتقال می دهد.

جهش های ژنتیکی ممکن است بر انتقال و جذب فلزات ضروری به میتوکندری، به ویژه منگنز که به نظر برای سلامت و عملکرد سلول های مغز ضروری است، تاثیر بگذارد. قرار گیری در معرض فلز بیش از حد یا اثر سمی، خود می تواند عوارض جانبی منفی قابل ملاحظه ای به همراه داشته باشد.

آلدر به تعداد زیادی از مسائل بهداشتی دیگر که به SLC39A8 مرتبط هستند نیز اشاره کرده است، از جمله: اختلالات بالینی گسترده تقریبا در هر اندام، بافت و یا سلولی شامل اختلالات رشدی و مادرزادی متعدد، بیماری های مربوط به سیستم ایمنی، سیستم قلبی عروقی، کلیه، ریه، کبد، سیستم انعقادی، سیستم عصبی مرکزی، سیستم اسکلتی عضلانی، چشم و دستگاه گوارش.

چنین مطالعاتی باید کمک کنند تا درک بیشتری از ارتباط میان CMP و زوال شناختی و همچنین طیف گسترده ای از مشکلاتی که می توانند از عدم تعادل در ژن مذکور ایجاد شوند، به دست آید.

مشکلاتی که در حال حاضر با کمبود SLC39A8 مرتبط هستند، عبارت اند از: نقایص مادرزادی متعدد، کاهش سطح لیپوپروتئین با چگالی بالا، افزایش شاخص توده بدن، خطر بیشتر بیماری عروق کرونر، افت فشار خون، مرگ قلبی عروقی و بیماری پارکینسون.

به گفته آلدر مطالعه سایر اختلالات مرتبط با درد التهابی مزمن و بررسی تاثیر آنها بر روند  زوال عقل ، می تواند بسیار مفید باشد و به یافته های ارزشمندی منتهی شود.

در ادامه نکاتی خواندنی درباره درد مزمن اسکلتی را مطالعه می کنید که از وب سایت دکتر سیامک مرادی گردآوری شده است: 

رایج‌ترین انواع دردهای اسکلتی عضلانی به شرح زیر است:

• درد استخوان
  آسیب‌هایی مانند شکستگی استخوان یا سایر آسیب‌های اسکلتی عضلانی منجر به درد استخوان می‌شود. معمولا کمتر مواردی مانند ایجاد تومور باعث درد استخوان می‌شود.
• درد مفصل
  سفتی و التهاب اغلب باعث ایجاد درد مفصل می‌شود. برای اکثر افراد درد مفصل با استراحت کردن بهتر و با فعالیت بدتر می‌شود.
• درد عضلانی
  اسپاسم عضلات، گرفتگی عضلات و آسیب‌دیدگی‌ها می‌تواند منجر به درد عضلانی شوند. علاوه بر این برخی از عفونت‌ها یا تومورها نیز از دیگر مواردی است که منجر به درد عضلانی می‌شود.
• درد تاندون و رباط
  بافت‌هایی مانند رباط‌ها و تاندون‌ها نوارهای محکمی هستند که مفاصل و استخوان‌های شما را به یکدیگر متصل می‌کند. پیچ‌خوردگی، کشیدگی و آسیب‌دیدگی بیش از حد می‌تواند منجر به درد تاندون یا رباط شود.

علائم درد عضلانی و اسکلتی چیست؟

افراد مبتلا گاهی اوقات شکایت دارند که تمام بدن آن ها درد می کند. احتمال دارد در عضلاتشان احساس کشیدگی یا کار بیش از حد داشته باشند. گاهی اوقات، ماهیچه ها پیچ خورده یا می سوزند.

علائم در افراد مختلف متفاوت است، اما علائم متداول آن عبارتند از:

1. درد
2. خستگی
3. اختلالات خواب

عوارض جانبی

عوارض مرتبط با سندرم درد عضلانی ممکن است شامل موارد زیر باشد:

بروز اختلال در خواب

علائم این درد ممکن است خواب شبانه را دشوار کند و می‌تواند فرد را در پیدا کردن موقعیت مناسب برای خوابِ راحت، با مشکل روبرو کند. حرکات در خواب موجب وارد کردن ضربه به نقطه تریگر شود و فرد را از خواب بیدار کند.

فیبرومیالژیا

برخی تحقیقات نشان می‌دهد که سندرم درد عضلانی ممکن است در بعضی از افراد به فیبرومیالژیا تبدیل شود. فیبرومیالژیا یک بیماری مزمن است که درد گسترده‌ای دارد.
محققان بر این باورند که مغز افراد مبتلا به فیبرومیالژیا به مرور زمان نسبت به سیگنال‌های درد حساس‌تر می‌شوند.

آیا اختلالات اسکلتی عضلانی دائمی هستند؟

اختلالات اسکلتی عضلانی معمولاً با گذشت زمان ایجاد می شوند. آنها می توانند باعث درد مداوم و گاهی آسیب دائمی شوند.

۶ اختلال اسکلتی عضلانی چیست؟

شرایط اسکلتی عضلانی شامل شرایطی است که بر موارد زیر تأثیر می گذارد:

• مفاصل مانند استئوآرتریت، آرتریت روماتوئید، آرتریت پسوریاتیک، نقرس، اسپوندیلوآرتریت
• استخوان‌ها مانند پوکی استخوان، استئوپنی و شکستگی‌های شکنندگی مرتبط، شکستگی‌های ضربه‌ای.
• عضلات، مانند سارکوپنی

ارزیابی دردهای اسکلتی عضلانی

در تلاش برای تعیین علت درد مفاصل، پزشکان ابتدا تعیین می کنند:

• چند و کدام مفاصل درگیر هستند
• آیا قسمت مرکزی اسکلت (مانند ستون فقرات و لگن) درگیر است یا خیر
• چه درد مفاصل حاد باشد یا مزمن
• چه عواملی باعث تسکین یا تشدید درد می شود
• این که آیا علائم دیگری روی سایر اندام ها تأثیر می گذارد (به عنوان مثال، راش، تب، یا خشکی چشم)

تعیین این عوامل سرنخ های مهمی را در مورد اینکه چه اختلالی احتمالاً باعث درد می شود به دست می دهد.

پزشکان برای کمک به تعیین این عوامل و کشف سایر یافته های مهم که می تواند به تعیین علت درد کمک کند، معاینه فیزیکی انجام می دهند.

گاهی اوقات، نوع درد نشان می دهد که درد از کجا شروع شده است. به عنوان مثال، دردی که با حرکت بدتر می شود، نشان دهنده یک اختلال اسکلتی عضلانی است.

درد همراه با اسپاسم عضلانی نشان می دهد که درد ناشی از یک اختلال عضلانی است (گاهی اوقات یک آسیب مزمن نخاعی).

محل تورم یا محل حساسیت زمانی که پزشک آن ناحیه را (مثلاً یک مفصل، رباط یا بورس) احساس می کند (لمس می کند) یا به طور غیر فعال مفصل را حرکت می دهد، اغلب نشان دهنده منبع درد است.
با این حال، اغلب این ویژگی های درد منشا یا علت آن را نشان نمی دهد. بنابراین، پزشکان معمولاً تشخیص خاصی را بر اساس وجود علائم دیگر، یافته‌های معاینه فیزیکی و اغلب نتایج آزمایش‌های آزمایشگاهی و اشعه ایکس قرار می‌دهند.

به عنوان مثال، بیماری لایم اغلب باعث درد مفاصل همراه با تورم و بثورات چشمی مانند گاو نر می شود و آزمایش خون آنتی بادی ها را در برابر باکتری های عامل بیماری لایم نشان می دهد.

نقرس با حمله ناگهانی درد، تورم و قرمزی در مفصل در پایه انگشت شست پا یا سایر مفاصل مشخص می شود. آزمایشات مایع مفصلی به طور کلی وجود کریستال های اسید اوریک را نشان می دهد.

• آزمایش کردن
  آزمایش خون فقط برای حمایت از تشخیصی که پزشک پس از معاینه انجام می دهد مفید است. تشخیص تنها با آزمایش خون انجام نمی شود یا تایید نمی شود.

نمونه‌هایی از این آزمایش‌های خون شامل فاکتور روماتوئید و آنتی‌بادی‌های ضد هسته‌ای است که برای کمک به تشخیص علل شایع آرتریت، مانند آرتریت روماتوئید و لوپوس اریتماتوی سیستمیک استفاده می‌شوند.
معمولاً چنین آزمایشاتی تنها در صورتی توصیه می شود که علائم به طور خاص چنین اختلالی را نشان دهد.

• تست آزمایشگاهی
  نماد آنتی بادی ضد هسته ای (ANA):

اشعه ایکس عمدتاً برای تصویربرداری از استخوان ها استفاده می شود، اما ماهیچه ها، تاندون ها و رباط ها را نشان نمی دهد.

معمولاً اگر پزشک مشکوک به شکستگی یا، کمتر به تومور یا عفونت استخوانی باشد، یا برای بررسی تغییراتی که تأیید می‌کند فرد دارای نوعی آرتریت است (مثلاً آرتریت روماتوئید یا استئوآرتریت) عکس‌برداری با اشعه ایکس انجام می‌شود.

تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI):

بر خلاف اشعه ایکس ساده، می‌تواند ناهنجاری‌های بافت‌های نرم مانند ماهیچه‌ها، بورسا، رباط‌ها و تاندون‌ها را شناسایی کند.

بنابراین، MRI ممکن است زمانی استفاده شود که پزشک مشکوک به آسیب به یک رباط یا تاندون اصلی یا آسیب به ساختارهای مهم داخل مفصل باشد.
ممکن است در ارزیابی بسیاری از شرایط دردناک بهتر از یک اشعه ایکس استاندارد نباشد. ام آر آی می تواند شکستگی هایی را که با اشعه ایکس قابل مشاهده نیستند، تشخیص دهد.

توموگرافی کامپیوتری (CT):

نسبت به اشعه ایکس حساس تر است و اغلب برای به دست آوردن جزئیات بیشتر در مورد شکستگی یا مشکل استخوانی که با اشعه ایکس ساده پیدا شده است، استفاده می شود.

در صورتی که ام آر آی قابل انجام نباشد یا در دسترس نباشد سی تی اسکن مفید است.

سایر آزمایشات تصویربرداری عبارتند از:

سونوگرافی، آرتروگرافی (روشی اشعه ایکس که در آن یک رنگ رادیوپاک به فضای مفصلی تزریق می‌شود تا ساختارها، مانند رباط‌های داخل مفصل را مشخص کند)، و اسکن استخوان.

این آزمایشات ممکن است به پزشکان در تشخیص برخی شرایط کمک کند. پزشکان ممکن است نمونه ای از استخوان، پوشش مفصل (سینوویوم)، یا سایر بافت ها را برای بررسی زیر میکروسکوپ (بیوپسی) بردارند.

آزمایش مایع مفصلی اغلب در صورت متورم شدن مفصل انجام می شود. پزشکان ابتدا با استریل کردن محل با محلول ضد عفونی کننده و سپس بی حس کردن پوست با یک ماده بی حس کننده، مایع را از مفصل خارج می کنند.

سپس یک سوزن به مفصل وارد می شود و مایع مفصلی خارج می شود (روشی که آسپیراسیون مفصل یا آرتروسنتز نامیده می شود). این روش باعث درد کم یا بدون درد می شود.

این مایع معمولاً از جمله برای باکتری هایی که می توانند باعث عفونت شوند آزمایش می شود و زیر میکروسکوپ برای کریستال هایی که باعث نقرس و اختلالات مربوط به آن می شوند بررسی می شود.

چگونگی درمان درد اسکلتی عضلانی

روش های درمانی مختلفی، مانند درمان های دستی یا همراه، برای بهبود افراد مبتلا به این عارضه استفاده می شود. برای برخی افراد که به درد اسکلتی عضلانی حاد دچار هستند، این تکنیک ها به بهبود سریع فرد کمک می کنند.

• داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی برای درمان التهاب و درد استفاده می شوند.
  در بیماران مبتلا به اختلالات اسکلتی عضلانی، مانند فیبرومیالژیا، داروهایی برای افزایش سطح سروتونین و نوراپی نفرین (انتقال دهنده های عصبی که خواب، درد و عملکرد سیستم ایمنی را کنترل می کنند) در بدن تجویز می شوند.
  برخی داروهایی که برای کمک به خواب تجویز می شوند، عبارتند از زولپیدم، ازوپیکلون و راملتئون.

روش های درمانی دیگر عبارتند از:

• تزریق داروهای بی حس کننده یا ضد التهاب در اطراف بخش های دردناک.
• ورزش هایی که شامل تقویت و کشش عضلات می شود.
• طب سوزنی یا طب فشاری
• تکنیک های ریلکسیشن یا بیوفیدبک
• دستکاری استخوان ( یک سیستم ارزیابی شده و روزش درمانی طراحی شده که از طریق بازگرداندن عملکرد طبیعی بدن، سعی در حفظ سلامت بدن دارد.).
• مراقبت کایروپرکتیک
• ماساژ درمانی